Azotowanie : metoda wytwarzania warstw powierzchniowych

• Autorzy: Dulęba A.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Proces azotowania, zwiększając trwałość azotowanych detali, zmniejsza zużycie stali i energii, a w konsekwencji koszty całego technologicznego procesu wytwarzania wyrobów. Zgodnie z powyższym stwierdzeniem można uznać, że azotowanie jest obróbką ekonomiczną i ekologiczną. Ekonomiczny i zarazem ekologiczny proces azotowania to również taki proces, w którym wytwarzanie warstwy azotowanej odbywa się w możliwie najkrótszym czasie, z minimalnym zużyciem gazów, energii elektrycznej oraz wody. Wytworzona warstwa ma optymalną ze względu na właściwości użytkowe budowę fazową, tzn. zawiera wymaganą liczbę stref azotków żelaza o wymaganej grubości, profilach stężenia azotu i twardości, a stan jej powierzchni umożliwia stosowanie azotowanych detali w przemyśle bez dodatkowych zabiegów, jak szlifowanie czy polerowanie. Z ekologicznego punktu widzenia ważne są również ilość i skład chemiczny atmosfery wyprowadzanej do powietrza. Powinna ona zawierać jedynie gazy obojętne, jak: H2 , N2 i H2 O, i być pozbawiona tlenków azotu czy resztek NH3 . Dopiero spełnienie tych wszystkich warunków pozwala uznać proces azotowania za ekonomiczny oraz przyjazny dla środowiska, a więc ekologiczny.

Słowa kluczowe

PL

azotowanie; inżynieria powierzchni; obróbka powierzchni metali; warstwy powierzchniowe metalu

• Wydawca: ELAMED Media Group
• Czasopismo: Stal, Metale & Nowe Technologie
• Rocznik: 2016
• Tom: nr 7-8
• Strony: 24--28
• Opis fizyczny: Bibliogr. 14 poz., rys.

Twórcy

autor

Dulęba A.

Bibliografia

• 1. Kochmański P., Nowacki. J.: Azotowanie nierdzewnych stali utwardzanych wydzieleniowo. „Inżynieria Materiałowa”, 5/2002.
• 2. Kula P.: Inżynieria warstwy wierzchniej. Politechnika Łódzka, Łódź 2000.
• 3. Małdziński L.: Termodynamiczne, kinetyczne i technologiczne aspekty wytwarzania warstwy azotowanej na żelazie i stalach w procesach azotowania gazowego. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 2002.
• 4. Ratajski J.: Wybrane aspekty współczesnego azotowania gazowego pod kątem sterowania procesem. Politechnika Koszalińska, Koszalin 2003.
• 5. Zyśk J.: Rozwój azotowania gazowego stopów żelaza. Instytut Mechaniki Precyzyjnej, Warszawa 2008.
• 6. Blicharski M.: Inżynieria powierzchni. WNT, Warszawa 2009.
• 7. Dobrodziej J., Ratajski J., Michalski J., Suszko T., Wojutyński J,. Tacikowska J., Wach P.: Komputerowe wspomaganie projektowania azotowania gazowego z wykorzystaniem symulacji i metod sztucznej inteligencji. „Inżynieria Powierzchni”, 3/2007.
• 8. Dobrzański L.A.: Kształtowanie struktury i własności powierzchni materiałów inżynierskich i biomedycznych. Open Access Library, International OCSCO Word Press, Gliwice 2009.
• 9. Dobrzański L.A.: Materiały inżynierskie i projektowanie materiałowe. Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2006.
• 10. Głowacki S., Majchrzak A., Majchrzak W.: Wpływ składników atmosfery azotującej na strukturę warstwy azotowanej jonowo. „Obróbka Plastyczna Metali”, 2/2005.
• 11. Rakowski W., Kot M., Zimowski S., Wierzchoń T.: Właściwości warstw azotowanych jarzeniowo, wytwarzanych na stali 316L. „Problemy Eksploatacji”, 3/2006.
• 12. Głowacki Sz., Majchrzak W., Majchrzak A.: Praktyczna metoda wyznaczania grubości warstwy azotowanej. „Obróbka Plastyczna Metali”, 2/2004.
• 13. Frączek T.: Niekonwencjonalne niskotemperaturowe azotowanie jarzeniowe materiałów metalicznych. Wyd. WIPMiFS, Częstochowa 2011.
• 14. Frączek T., Olejnik M.: Struktura i własności warstwy wierzchniej stali austenitycznej 316L po azotowaniu jarzeniowym. X Międzynarodowa Konferencja Naukowa. Nowe Technologie i Osiągnięcia w Metalurgii i Inżynierii Materiałowej, Częstochowa 2009.