Rośliny mało znane. Kuningamia chińska

• Autorzy: Czekalski Mieczysław
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Kuningamia chińska (Cunninghamia lanceolata (Lamb.) Hook.) należy do roślin drzewiastych nagozalążkowych (Gymnospermatophyta) i rodziny cipryśnikowatych (Taxodiaceae). Pod względem filogenetycznym (rozwojowym) należy do roślin starych. Została odkryta w 1702 r. przez angielskiego królewskiego botanika Jamesa A. Cunninghama, lekarza w Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, w Chinach. Rośnie tam w lasach górskich do wysokości 2800 m n.p.m., tworząc także drzewostany jednolite. Oprócz Chin występuje także w Wietnamie, Laosie i Kambodży. W Chinach i Japonii jest rozpowszechniona w uprawie. W Polsce do tej pory była uważana za wrażliwą na niską temperaturę ujemną i przydatna do uprawy w strefie klimatycznej 8 wg USDA, czyli wytrzymujące temperaturę do -12°C. U nas najpierw, tj. w 1824 r., była w Warszawskim Ogrodzie Botanicznym, w prywatnym ogrodzie Stanisława hr. Wodzickiego w Małopolsce w 1833 r., a w Krakowskim Ogrodzie Botanicznym w 1843 r. Po II wojnie światowej miało ją Arboretum w Rogowie, gdzie dwa okazy o wysokości 3,45 m i 3,75 m przetrwały zimę 1969/1970 z minimalną temperaturą -28°C. Obecnie gatunek znajduje się w 12 ogrodach botanicznych i arboretach polskich, a odmiana sina ‘Glauca’ – w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Wrocławskiego we Wrocławiu. Postępujące ocieplenie klimatu prawdopodobnie przyczyni się do rozpowszechnienia jej uprawy w naszym kraju.

Słowa kluczowe

PL

Kuningamia chińska; rośliny drzewiaste; roślina wiecznie zielona

EN

Cunninghamia lanceolata; woody plants; evergreen plant

• Wydawca: ABRYS Sp. z o.o.
• Czasopismo: Zieleń Miejska
• Rocznik: 2021
• Tom: Nr 4
• Strony: 41
• Opis fizyczny: Fot.

Twórcy

autor

Czekalski Mieczysław

• Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Uwagi

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2021).