Architektura zielona - wymóg czy przeznaczenie współczesnych miast zrównoważonych?

• Autorzy: Kleszcz J. , Sobierajewicz P.

Warianty tytułu

EN

Green architecture - requirement or destiny of contemporary sustainable cities?

• Języki publikacji: PL EN

Abstrakty

PL

Wykorzystanie metod rozwoju zrównoważonego jako jedynej możliwej formy kształtowania architektury efektywnej ekologicznie wydaje się stwarzać złudne wrażenie braku innych możliwości rozwoju współczesnej eko-architektury w konfrontacji z wyzwaniami, przed jakimi staje społeczeństwo zamieszkujące przestrzenie zurbanizowane. Jednak niniejszy artykuł ma na celu przedstawić ideę zielonej architektury jako jednej z dróg rozwoju współczesnych zrównoważonych miast, będącej formą przekształcenia struktur miejskich w inny niż dotychczas sposób. Traktuje ona zagadnienie bardziej holistycznie, poszerzając je o kolejne aspekty, bez nacisku jedynie na elementy efektywności energetycznej, gospodarowania zasobami wody i wykorzystania zdobyczy współczesnej techniki w służbie oszczędności. Zielona architektura może stać się najbardziej twórczym elementem współczesnych miast. Pozostaje jednak pytanie, czy zmieniające się dynamicznie środowisko miejskie posiada przed sobą jakąś alternatywę, czy jednak zielona architektura pozostanie jedynie jedną z wielu możliwych form kształtowania przestrzeni współczesnych miast. Istotne będzie, czy stanie się ona jednym z ogólnoświatowych trendów projektowych, czy jednak zasady jej tworzenia zostaną w pewnym momencie w sposób całościowy narzucone bezpośrednio lub pośrednio, poprzez sformalizowanie wymogów dotyczących parametrów tworzonej przestrzeni. Wykorzystanie zdolności adaptacyjnych miasta do implementacji nowych funkcji, gałęzi usług, rekreacji i ich aktywizowanie, pobudzanie samowystarczalności poprzez systemowe wprowadzenie nowej formy architektury może w tym przypadku stanowić odpowiedzi na pogarszające się warunki środowiska niezurbanizowanego oraz metodę na rozwiązanie problemu dezintegracji struktur miejskich. Jednocześnie również daje to możliwość poszerzenia grona odbiorców architektury nie tylko do ludzi, lecz świadomie – tworzenie przestrzeni również dla rozwoju miejskiej biocenozy.

EN

The use of sustainable development methods as the only possible form of creating ecologically efficient architecture seems to create a false impression that there are no other opportunities for developing contemporary eco-architecture in confrontation with the challenges faced by urban populations. This paper aims to discuss the idea of green architecture as one of the ways of developing modern sustainable cities, a form of transforming urban structures in a different way than before. It takes up the issue more holistically, extending it to more aspects, without only stressing the importance of energy efficiency, water management and the use of modern technology in the service of saving natural resources. Green architecture can become the most creative element of contemporary cities. However, the question remains whether the dynamically changing urban environment has an alternative, or whether green architecture is to remain only one of many possible ways of forming contemporary urban spaces. It will be important whether it becomes one of global design trends or whether its main principles will at some point be imposed, directly or indirectly, by formalized requirements for creating urban space. Leveraging the adaptability potential of the city to implement new functions, service areas and recreation models, and activating them, stimulating self-sufficiency through systemic introduction of a new form of architecture, can in this case constitute a response to the deteriorating quality of non-urbanised environments and the answer to the problem of urban disintegration. It can also give an opportunity to broaden the circle of architectural customers beyond just people, and purposefully create space with the developing urban biocenosis in mind.

Słowa kluczowe

PL

zielona architektura; bioróżnorodność miasta; zieleń miejska; rozwój zrównoważony; architektura ekoaktywna; przestrzenie międzygatunkowe; biom miejski

EN

green architecture; urban biodiversity; urban green; sustainable development; eco-active architecture; interspecific areas; urban biome

• Wydawca: Komitet Architektury i Urbanistyki PAN ; Politechnika Warszawska, Wydział Architektury
• Czasopismo: Kwartalnik Architektury i Urbanistyki
• Rocznik: 2017
• Tom: T. 62, z. 2
• Strony: 57--75
• Opis fizyczny: Bibliogr. 26 poz., fot., rys.

Twórcy

autor

Kleszcz J.

• Katedra Architektury i Urbanistyki, Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, Uniwersytet Zielonogórski

autor

Sobierajewicz P.

• Katedra Architektury i Urbanistyki, Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, Uniwersytet Zielonogórski

Bibliografia

• W. Bonenberg, Inspiracje środowiskowe a ryzyko w projektowaniu architektonicznym, Sesja Naukowa Intuicja i Architektura, Poznań 2005.
• M. A. Brayer, B. Simonot, ArchiLab’s Futue house: Radical Experiments in Living Space, New Orleans 2002.
• E. M. Cichy-Pazder, Humanistyczne podstawy kompozycji miast, Kraków 1998.
• E. M. Dodington, How to design with the animal. Constructing posthumanist environments, Master of architecture thesis, praca magisterska, Houston 2011.
• Heinze, Mira und Voss, Carsten, Goal: zero Energy building. Exemplary Experience Based on the Solar Estate Solarsiedlung Freiburg am Schlierberg, Germany, „Journal of Green building”, t. 4, nr 4, 2009; http://rolfdisch.de/files/pdf/ENERGY_MONITORING.pdf [dostęp: 20.03.2017 r.].
• L. Hilbesheimer, The City in the Landscape, The New City, Ludwig Hilberseimer Papers, Ryerson & Burnham Library Archives, Chicago 1944, https://placesjournal.org/article/notes-toward-a-history-of-agrarian-urbanism [dostęp: 18.06.2016 r.].
• E. Howard, Garden Cities of To-Morrow, London 1946.
• J. Kleszcz, Zooterapia w przestrzeni miejskiej. Współistnienie ludzi i zwierząt, rozprawa doktorska, Wrocław 2014.
• A. Kwiatkowska, Habitat bez odpadów, [w:] Prace Naukowe Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej, Architektura Mieszkaniowa, t. 8, nr 6/2010, Wrocław.
• A. Krawiec, P. Stasiak, Proekologiczne rozwiązania w zespołach zabudowy miejskiej. Analiza na wybranych przykładach, [w:] J. Szreka, Interdyscyplinarność badań naukowych, Wrocław 2016.
• R. Louv, Ostatnie dziecko lasu, Warszawa 2016.
• L. Majdecki, Historia ogrodów, Warszawa 1978.
• M. McQuaid, Envisioning Architecture: Drawings from The Museum of Modern Art, New York 2002.
• A. Palej, G. Schneider-Skalska, Architektura od abc, czyli o tym jak rozumieć świat, który nas otacza, „Nauka dla wszystkich”, nr 499, 2008, Kraków.
• H. Sanoff, Projektowanie demograficzne. Studia przypadku planowania partycypacyjnego środowisk małych miast, Poznań 2013.
• H. Schiere, F. Matthys, B. Rischkowsky, J. Schiere, E. Thys, Livestock keeping in urbanised areas, does history repeat itself?, [w:] R. van Veenhuizen (red.), Cities Farming for the Future - Urban Agriculture for Green and Productive Cities, Ottawa-Kair-Dakar-Montevideo-Nairobi-New Dehli-Singapur 2006.
• W. Schwagenscheidt, Die Raumstadt, Heidelberg 1949.
• A. Szponar., Fizjografia urbanistyczna, Warszawa 2003.
• F. L. Wright, The disappearing city, New York 1932.
• L. Zimowski, Lokacje, siedliska, domy-ogrody w modelach transurbacji, rewitalizacji, teorii biomów, „Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej”, nr 33, 1990, Poznań.
• L. Zimowski, Podstawy współczesnej metodologii urbanistyki i urządzania przestrzeni, [w:] Architektura, Urbanizm, Studia, Bydgoszcz-Poznań 2005.
• http://architizer.com/projects/farmadelphia/ [dostęp: 03.01.2016 r.].
• http://www.dezeen.com/2015/10/07/workac-ant-farm-utopian-floating-city-concept-chicago-architecture-biennial-2015/ [dostęp: 03.01.2016 r.].
• http://energy-cities.eu/IMG/pdf/Sustainable_Districts_ADEME1_EVA-Lanxmeer.pdf [dostęp: 01.11.2016 r.].
• http://www.un.org/esa/sustdev/documents/agenda21/index.htm [dostęp: 01.04.2017 r.].
• http://www.urbangreenbluegrids.com/projects/eva-lanxmeer-results/ [dostęp: 20.10.2016 r.].

Uwagi

PL

Opracowanie rekordu w ramach umowy 509/P-DUN/2018 ze środków MNiSW przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę (2018).