Jednoślady i inne urządzenia transportu osobistego (UTO) a bezpieczeństwo ludzi cz. II – prawne aspekty bezpieczeństwa niechronionych uczestników ruchu

• Autorzy: Ziobro Jan , Frańczak Dorota

Identyfikatory

DOI

10.5604/01.3001.0014.8413

Warianty tytułu

EN

Two-wheelers and other personal mobility devices vs. human safety pt. II – legal aspects of the safety of vulnerable road users

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Poruszanie się przy pomocy różnych urządzeń transportu osobistego staje się coraz popularniejsze, zwłaszcza w dużych aglomeracjach miejskich. Obecnie obowiązujące przepisy prawa zawierają pewne obowiązki skierowane do różnych grup uczestników ruchu drogowego, których ustanowienie podyktowane zostało względami bezpieczeństwa. Jednakże w polskim systemie prawnym brakuje norm określających status UTO oraz zasad dotyczących przemieszczania się takimi środkami transportu. Celem artykułu jest przedstawienie istniejących regulacji prawnych dotyczących bezpieczeństwa niechronionych uczestników ruchu oraz propozycji nowych rozwiązań w tym zakresie zmierzających do jego poprawy. Temat został podjęty, ponieważ obserwuje się stale rosnącą liczbę wypadków z udziałem UTO oraz innych uczestników ruchu, co stanowi istotny problem bezpieczeństwa ruchu drogowego, w szczególności bezpieczeństwa pieszych. Analiza obowiązujących i proponowanych regulacji prawnych to metoda badawcza, która pozwoli osiągnąć zakładany cel.

EN

Moving by means of various personal mobility devices is becoming more and more popular, especially in large urban agglomerations. The currently binding legal provisions contain certain obligations addressed at various groups of road users, the establishment of which was dictated by safety reasons. However, the Polish legal system lacks standards defining the status of personal mobility devices and rules for using this means of transport. The aim of the article is to present the existing legal regulations regarding the safety of vulnerable road users and new proposals in this regard, because the constantly growing number of both users of such vehicles and accidents involving them is a significant problem of road safety, especially pedestrian safety. An analysis of both binding and proposed legal regulations is a research method which would hopefully allow achieving the assumed objective.

Słowa kluczowe

PL

urządzenia transportu osobistego; prawo o ruchu drogowym; ruch drogowy; bezpieczeństwo niechronionych uczestników ruchu

EN

personal mobility devices; road traffic law; road traffic; safety of vulnerable road users

• Wydawca: Szkoła Główna Służby Pożarniczej
• Czasopismo: Zeszyty Naukowe SGSP / Szkoła Główna Służby Pożarniczej
• Rocznik: 2021
• Tom: Nr 77 (tom 1)
• Strony: 55--71
• Opis fizyczny: Bibliogr. 25 poz.

Twórcy

autor

Ziobro Jan

• Uczelnia Państwowa im. Jana Grodka w Sanoku

• https://orcid.org/0000-0002-7520-4265

autor

Frańczak Dorota

• Wyższa Szkoła Prawa i Administracji – Rzeszowska Szkoła Wyższa w Rzeszowie

Bibliografia

• 1. Ziobro J., Teoretyczne i praktyczne konteksty funkcjonowania ochotniczych straży pożarnych w krajowym systemie ratowniczo-gaśniczym. Sprawność – determinanty, diagnoza, koncepcja doskonalenia, Część 2, Difin, Warszawa 2020.
• 2. Helios J., Jedlecka W., Podstawowe pojęcia prawa i prawoznawstwa dla ekonomistów, E-Wydawnictwo Prawnicza i Ekonomiczna Biblioteka Cyfrowa, Wrocław 2015.
• 3. Nowacki J., O rozumieniach skuteczności przepisów prawa, „Studia Prawnicze” 1986, nr 1–2, s. 211.
• 4. Ustawa z 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, Dz.U. z 2020 r. poz. 110 ze zm.
• 5. Stefański R.A., Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2008.
• 6. Malinowski Ł., Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, LexisNexis Polska, Warszawa 2013.
• 7. Ustawa z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń, Dz.U. 2019 r. poz. 821 ze zm.
• 8. Stefański R.A., Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 1996 r., II KKN 90/96, LexPolonica nr 346995, „Prokuratura i Prawo” 1997, nr 4, s. 101.
• 9. Drexler Z., Prawo o ruchu drogowym. Teksty i objaśnienia, Warszawa 1995.
• 10. Konwencja o ruchu drogowym sporządzona w Wiedniu 8 listopada 1968 r., Dz.U. z 1988 r. nr 5 poz. 40.
• 11. Wyrok Sądu Najwyższego z 12 lipca 1975 r., v KRN 65/75.
• 12. Wiśniewski D., Rower jako alternatywa dla innych środków komunikacji, „Gospodarka Materiałowa i Logistyka” 2017, nr 01, s. 19–26.
• 13. Gaca S., Suchorzewski W., Tracz M., Inżynieria ruchu drogowego, Wydawnictwo komunikacji i łączności, Warszawa 2014.
• 14. Ustawa z 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami, Dz.U. z 2020 r. poz. 1268 ze zm.
• 15. Kotowski W., Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2011.
• 16. Wyrok Sądu Najwyższego z 24 kwietnia 1982 r., v KRN 45/82 (niepubl.).
• 17. Kostrzewska M., Macikowski B., Przyjazne miasto i hybrydowa mobilność miejska, czyli o hulajnodze naukowo, „Pismo PG” 2018, nr 9, s. 38–42.
• 18. https://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/7,54420,24680392,hulajnogista-zderzyl -sie-na-chodniku-z-turystka-dlaczego-to.html (dostęp: 11.08.2020 r.)
• 19. Janczewski J., Mikromobilność – wybrane problemy, „Zarządzanie innowacyjne w gospodarce i biznesie” 2019, nr 1(28), s. 129–142.
• 20. Projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, https://legislacja.gov.pl/projekt/12333706/katalog/12686566#12686566 (dostęp: 27.07.2020 r.).
• 21. Ustawa z 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej, Dz.U. z 2019 r. poz. 1668 ze zm.
• 22. Orlicki M., Odpowiedzialność cywilna wynikająca z ruchu urządzeń transportu osobistego i jej ubezpieczenie, „Prawo asekuracyjne” 2019, nr 4, s. 3–15.
• 23. Ustawa z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.
• 24. https://legislacja.gov.pl (dostęp: 22.08.2020).
• 25. Litman, T., Managing Diverse Modes and Activities on Nonmotorized Facilities: Guidance for Practitioners, “ITE Journal” 2006, nr 6, s. 20–27.

Uwagi

Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2021).