100 lat polskiej dyplomacji wojskowej

• Autorzy: Drab L.

Warianty tytułu

EN

100 Years of Polish Military Diplomacy

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Dyplomację wojskową jako formę zewnętrznej reprezentacji interesów państw dostrzeżono około połowy XIX wieku. Z upływem czasu stała się ona wyspecjalizowaną dziedziną dyplomacji narodowej. Termin „dyplomacja wojskowa” integralnie jest związany z misją attaché wojskowego. Polscy dyplomaci w mundurach dołączyli do międzynarodowego grona attaché wojskowych dopiero w 1918 roku po odzyskaniu przez państwo niepodległości. Wojskową służbę dyplomatyczną II Rzeczypospolitej tworzono od podstaw. Brakowało rodzimych tradycji, wzorców organizacyjnych, narodowej praktyki. W Ministerstwie Spraw Wojskowych i Sztabie Generalnym Wojska Polskiego próżno było szukać doświadczonego personelu czy sprawdzonych procedur. Służba ta wymagała, oprócz doświadczenia i umiejętności zawodowych, także specyficznych kwalifikacji osobowościowych i dużego obycia towarzyskiego. W początkowym okresie odrodzonej państwowości polskiej wykorzystywano doświadczonych oficerów (generałów), którzy w przeszłości pełnili służbę w armiach zaborczych. W tym czasie wojskowe służby dyplomatyczne takich państw jak Francja, Wielka Brytania, Prusy, Austria, Rosja i Stany Zjednoczone były już dobrze zorganizowane i miały swoich przedstawicieli w większości liczących się państw na świecie.

EN

Around the mid-nineteenth century military diplomacy was perceived as a form of external representation of the interests of states. Over time, it has become a specialized field of national diplomacy. The term “military diplomacy” is integrally associated with the mission of military attaché. In 1918 after regained its independence Polish diplomats in uniform joined to the international group of military attaché. The military diplomatic service during the interwar period in Poland was created from the beginning. There was a lack of native traditions, organizational patterns, and national practices. In the Ministry of Military Affairs and the General Staff of the Polish Army it was in vain to look for experienced personnel or tested procedures. Apart from experience and professional skills, this service required also specific personality qualifications and a great social experience. In the initial period of the reborn Polish state, experienced officers (generals), who in the past served in the partitioning countries were used. At that time, the military diplomatic services of such countries as France, Great Britain, Prussia, Austria, Russia and the United States were already well organized and had their representatives in the most important countries in the world.

Słowa kluczowe

PL

dyplomacja wojskowa; attaché wojskowy; attaché obrony; polityka zagraniczna; polityka bezpieczeństwa; dyplomacja obronna

EN

military diplomacy; military attaché; defense attaché; foreign policy; security policy; defense diplomacy

• Wydawca: Wojskowy Instytut Wydawniczy
• Czasopismo: Kwartalnik Bellona
• Rocznik: 2018
• Tom: Nr 3
• Strony: 97--115
• Opis fizyczny: Bibliogr. 23 poz.

Twórcy

autor

Drab L.

• Wydział Bezpieczeństwa Narodowego, Akademia Sztuki Wojennej

Bibliografia

• 1. Baranowski A., Bliski Wschód doświadczenia i wnioski, cz. II Syria, „Przegląd Wojsk Lądowych” 1976, nr 1.
• 2. Barcik J., Dyplomacja w systemie bezpieczeństwa narodowego, Wrocław 2014.
• 3. Ciechanowski G., Żołnierze polscy w misjach i operacjach pokojowych poza granicami kraju w latach 1953-1989, Toruń 2009.
• 4. Cross M. D., Cooperation by Committee: The EU Military Committee and the Committee for Civilian Crisis Management, European Union Institute for Security Studies, February 2010/82.
• 5. Drab L., Sochan A., Attaché obrony - status i funkcjonowanie, Warszawa 2016.
• 6. Gągor F., Paszkowski K., Międzynarodowe operacje pokojowe w doktrynie obronnej RP, Warszawa 1998.
• 7. Hudyma P., Udział wojsk polskich w misjach zagranicznych o charakterze pokojowym i stabilizacyjnym, w latach 1953-2008, praca doktorska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, https://repozytorium.amu.edu.pl/bitstream/10593/2645/1/praca_dr.pdf/.
• 8. Łossowski P., Historia dyplomacji polskiej, Warszawa 1995.
• 9. Kaczmarek J., NATO w systemie bezpieczeństwa świata, Wrocław 1998.
• 10. Kamiński Ł., Wokół praskiej wiosny: Polska i Czechosłowacja w 1968 roku. Warszawa 2004.
• 11. Kozerawski D., Polskie kontyngenty wojskowe w operacjach pokojowych (1973-1999), „Przegląd Historyczno-Wojskowy” 2005 nr 1.
• 12. Kupiecki R., Siła i solidarność. Strategia NATO 1949-1989, Warszawa 2009.
• 13. Machowski J., Łazowski Z., Kozak W., Polacy w Nigerii, Warszawa 2014.
• 14. Majzner R., Attachaty Wojskowe Drugiej Rzeczypospolitej 1919-1945. Strukturalno-organizacyjne aspekty funkcjonowania, Częstochowa 2014.
• 15. Miłosz S., Status i funkcjonowanie attaché wojskowego w służbie dyplomatyczne, w: Dyplomacja współczesna a problemy prawa i bezpieczeństwa międzynarodowego, Warszawa 1999.
• 16. Nowak J. M., Od hegemoni do agonii, upadek Układu Warszawskiego - Polska perspektywa, Warszawa 2011.
• 17. Pepłoński A., Wywiad a dyplomacja II Rzeczypospolitej, Toruń 2004.
• 18. Płachciak G., Dyplomacja wojskowa II Rzeczypospolitej w okresie kształtowania się Państwa Polskiego w latach 1919-1921, „Bezpieczeństwo, Teoria i Praktyka” 2008, nr 3/4.
• 19. Polska dyplomacja wojskowa 1918-1945. Wybór dokumentów, t. 1, R. Szymaniuk, A. Wszendyrówny, A. Jaskuła (red.), Warszawa 2014.
• 20. Stepan K., Polska dyplomacja wojskowa 1919-1945, Personel wojskowy placówek dyplomatycznych, t. 4 , Warszawa 2014.
• 21. Towpik A., Bezpieczeństwo w stosunkach międzynarodowych, w: Stosunki międzynarodowe. Geneza. Struktura. Funkcjonowanie, Warszawa 1994.
• 22. Vagts A., The Military Attaché, New Jersey 1967.
• 23. Zięba R., Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa Unii Europejskiej, Warszawa 2007.