Czas na Ziemi i w kosmosie

• Autorzy: Czubla A.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Od niepamiętnych czasów pomiar czasu wiązał się z obserwacjami zjawisk astronomicznych. Początkowo opierano się na zwykłej rachubie dni, miesięcy i cyklicznie zmieniających się porach roku. Zegary, a właściwie różnego typu urządzenia do odmierzania czasu, służyły jedynie do odtwarzania w przybliżeniu równych jego przedziałów. Sytuacja radykalnie zmieniła się wraz z zastosowaniem zegara Harrisona (XVIII w.) w nawigacji morskiej do określania kątowej odległości od portu, będącego punktem odniesienia w kierunku wschód-zachód, czyli do wyznaczania długości geograficznej. Dokładny, jak na owe czasy, zegar Harrisona służył do przeniesienia lokalnego czasu słonecznego w porcie macierzystym (punkcie odniesienia) na dowolne miejsce na morzu, w celu porównania go z lokalnym czasem słonecznym, dzięki czemu można było wyznaczyć pozycję statku na morzu. Rozwój cywilizacji, a zwłaszcza kolei i telegrafu, spowodował, że w 1884 r. na Międzynarodowej Konferencji Południka Zerowego w Waszyngtonie przyjęto podział kuli ziemskiej na 1-godzinne strefy czasowe, z południkiem zerowym przechodzącym przez obserwatorium w Greenwich, przez co głównym odniesieniem dla pomiarów czasu stał się czas słoneczny, uzyskiwany z obserwacji astronomicznych, przeliczony na południk zerowy.

Słowa kluczowe

PL

metrologia; pomiar czasu; przyrządy pomiarowe

EN

metrology; time measurement; measuring instruments

• Wydawca: Główny Urząd Miar
• Czasopismo: Metrologia : biuletyn informacyjny Głównego Urzędu Miar
• Rocznik: 2007
• Tom: nr 2
• Strony: 7--12
• Opis fizyczny: for., tys., tab., wykr.

Twórcy

autor

Czubla A.

• Laboratorium Czasu i Częstotliwości