Ruins of sacred buildings: ideological message and problems of its preservation

• Autorzy: Krasny Piotr

Identyfikatory

DOI

10.35784/odk.2439

Warianty tytułu

PL

Ruiny budowli sakralnych. Przesłanie ideowe i problem ich zachowania

• Języki publikacji: EN PL

Abstrakty

EN

The ruin is a building, whose shape is deformed and decoration have suffered significant loses. So the viewer’s attention is attracted by the ideological message of ruins, which is always different from the set of meanings of the complete edifice, and often contradicts it. This is clearly seen in the case of sacred buildings. In the 16th and 17th centuries Roman Catholic writers claimed, that the ruins of pagan temples in Rome are monuments of the ancient Roman Empire’s power, but their current state clearly shows the defeat of paganism and triumph of Christianity. The prelates thought that it was necessary to take care of the ruins, but they should not be rebuilt. Protestant writers in the British Isles took a similar attitude to the local ruins of monastic temples, seeing in them a clear manifestation of the fall of the “papist religion” and the triumph of Protestantism. During the French Revolution, remains of the ruined churches were consciously preserved as monuments of the decline of Christianity and the triumph of the new cult of reason. So rejection of the religion granted protection to ruins of sacred buildings. However the religious indifference growing in many communities causes problems with determining the place of such ruins in public space. Reducing them to the role of bizarre "street furniture" (eg the church of Saint-Livier in Metz), causes their ideological neglection, often contributes to their material destruction. Preventing such situation seems to be an important challenge for conservators dealing with the problem of "permanent ruin".

PL

Ruiny są budowlami, które uległy zasadniczej deformacji i utraciły znaczną część detalu architektonicznego. Wskutek tego przekaz ideowy ruin rożni się od znaczeń komunikowanych przez kompletne budowle, a często bywa wręcz przeciwstawny. Znakomitym przykładem takiego stanu rzeczy są zrujnowane budowle sakralne. W XVI i XVII w. pisarze katoliccy głosili zgodnie, że ruiny pogańskich świątyń w Rzymie są wprawdzie pamiątkami potęgi starożytnego Cesarstwa Rzymskiego, ale ich aktualny stan ukazuje przede wszystkim wyraziście upadek religii pogańskiej i triumf chrześcijaństwa. Wpływowi duchowni pouczali więc, że należy troszczyć się o zachowanie tych ruin, ale nie należy ich odbudowywać. Protestanccy pisarze na Wyspach Brytyjskich postrzegali w podobny sposób ruiny tamtejszych świątyń klasztornych, uznając je za dobitną manifestację klęski „religii papistowskiej” i zwycięstwa reformacji. Podczas Rewolucji Francuskiej relikty zrujnowanych kościołów były zaś zachowywane jako pomniki upadku chrześcijaństwa, które ustąpiło miejscami kultowi rozumu, a zatem odrzucenie religii zapewniło paradoksalnie ochronę ruinom budowli sakralnych. Obojętność religijna, narastająca obecnie w wielu społecznościach, powoduje zaś poważne problemy z określeniem miejsca takich ruin w przestrzeni publicznej. Sprowadzanie ich do roli dziwacznej „małej architektury” (np. kościół Saint-Livier w Metzu), powoduje banalizację ich ideologicznego przesłania, co przyczynia się często do ich postępującej materialnej degradacji. Zapobieganie takim sytuacjom wydaje się więc dużym wyzwaniem dla konserwatorów zajmujących się problemem zachowania „trwałych ruin”.

Słowa kluczowe

EN

permanent ruin; church architecture; meaning of ruins

PL

trwała ruina; architektura kościelna; przesłanie ideowe ruin

• Wydawca: Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS ; Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
• Czasopismo: Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
• Rocznik: 2020
• Tom: Nr 10
• Strony: 45--59
• Opis fizyczny: Bibliogr. 38 poz., fig.

Twórcy

autor

Krasny Piotr

• Institute of Art History, Jagiellonian University

• https://orcid.org/0000-0001-8726-1200

Bibliografia

• 1. Brachmann, Ch. (2000). Tradition and innovation: Archbishop Chrodegang (742-766) and the Thirteenth-Century Family of Churches at Metz. Journal of the Warburg and Courtauld Institutes, 63, 24-58.
• 2. Burke, E. (1969). Reflections on the Revolution in France: and on the Proceedings in Certain Societies in London Relative to That Event. London: Penguin Books.
• 3. Byrnes, J. F. (2005). Catholic and French Forever: Religious and National Identity in Modern France. New Haven: Yale University Press.
• 4. Cattaneo, E. (1984). L’intensità di una vita. Dalla nobilità alla porpora cardinalizia. In: Il grande Borromeo tra storia e fede. (11-25): Cinisello Balsamo: Amilcare Pizzi.
• 5. Dent, J. (2016). Sinister Histories: Gothic Novels and Representations of the Past, from Horace Walpole to Mary Wollstonecraft. Manchester: Manchester University Press.
• 6. Fawcett, R. (2011). The Architecture of Scottish Medieval Church 1100-1560. New Haven: Yale University Press.
• 7. Fiango, G. (1973). La conservazione e il restauro dei monumenti in Francia nella prima metà di XIX secolo. Restauro. Quaderni di Restauro di Monumenti e di Urbanistica dei Centri Antichi. 2(1), 3-76.
• 8. Gay, R. (1986). A Fools bold soon shott at Stonage. A Discourse concerning Stone-Age. In: Legg, R. (ed,). Stonehenge Antiquaries. (17-51): Sherborne: Dorset Publishing.
• 9. Gilpin, W. (1798). Observations on the Western Parts of England, Relative: Chiefly to Picturesque Beauty. London: T. Cadell Jun. & W. Davies.
• 10. Ginsberg, R. (2004). The Aesthetics of Ruins. Amsterdam: Rodopi B.V.
• 11. Greene, P. (1982). Medieval Monasteries. Leicester: Leicester University Press
• 12. Hell, J., & Schönle, A. (2010). Acknowledgments. In: Hell, J., & Schönle, A (ed.). Ruins of Modernity. (XIII-XV): Durham: Duke University Press.
• 13. Hertklotz, I (2012). Scavi, collezionisti ed eruditi nella Roma del Seicento. In: Hertklotz, I. La Roma degli antiquari. Cultura e erudizione tra Cinquecento a Settecento. (121-144): Roma: De Luca Editori.
• 14. Hui, A. (2017). The Poetic of Ruins in Renaissance Literature. New York: Fordham University Press.
• 15. Karmon, D. (2011). In: The Ruins of the Eternal City: Antiquity and Preservation in Renaissance Rome. Oxford: Oxford University Press.
• 16. Kehoe, S.K. (2010). Scottish Church: Catholicism, Gender and Ethnicity in Nineteenth-Century Scotland. Manchester: Manchester University Press.
• 17. Kleinbub, Ch.K. (2010). Bramante’s Ruined temple and the dialectics of the Image. Renaissance Quarterly, 63(1), 421-458.
• 18. Martin, G. (1969). Roma Sancta (1581). Roma: Edizioni di Storia e Letteratura.
• 19. McKean, Ch. (2009). The Architecture of three religion: Scottish religious architecture after the Council of Trent. In: Chatenet, M., & Mignot, C. (ed.) L'architecture religieuse européenne au temps des Réformes. Héritage de la Renaissance et nouvelles problématiques. (201-216): Paris: Picard.
• 20. Marquardt, J.T. (2007). From Martyr to Monument: The Abbey of Cluny as Cultural Patrimony. Newcastle: Cambridge Scholars Publishing.
• 21. Montagu, J. (1989). The Influence of the Baroque on classical Antiquity. In: Beck, H. & Sabine Schulze, S. (ed.) Antikenrezeption im Hochbarock. (85-108): Berlin: Gebr. Mann Verlag.
• 22. Montanari, T. (2016). La libertà di Bernini. La sovranità dell’artista e le regole del potere. Torino: Giulio Einaudi Editore.
• 23. More, R.E. (2016). Jane Austen and the Reformation: Remembering the Sacred Landscape. London: Routledge.
• 24. Piva, P. (1998). L’altro Giulio Romano: Il Duomo di Mantova, la chiesa di Polirone e la dialettica di Medioevo. Quisnello: Ceschi.
• 25. Pressensé de, E. (1859). The Church and the French Revolution: A History of the Relations of Church and State from 1789 to 1802. Transl. Stoyan, J. London: Hodder & Stoughton.
• 26. Réau, L. (1959). Les monuments détruits de l'art français. Histoire du vandalisme, vol. 1. Paris: Hachette.
• 27. Rossi Pinelli, O. (1986). Chirurgia della memoria. Sculture antice e restauri storici. In: Settis, S. (ed.). Memoria del antico nell’arte italiana, vol. 3. (183-250): Torino: Giulio Einaudi Editore.
• 28. Sénéchal, Ph. (1988). Resaturations et remplois de sculptures antiques. Revue de l’Art, 79, 47-51.
• 29. Seznec, J. (1995). The Survival of the Pagan Gods: The Mythological Tradition and Its Place in Renaissance Humanism and Art. Transl. Sessions, B.F. Princeton: Princeton University Press.
• 30. Sommerville, C.J. (1992). The Secularisation of Early Modern England. From Religious Culture to religious Faith. Oxford: Oxford University Press.
• 31. Souchal, F. (1993). Le vandalisme de la revolution. Paris: Nouvelles Editions Latines.
• 32. Souchal, F. (2016). Wandalizm rewolucji. Przeł. Migasiewicz P. Warszawa: Biblioteka Kwartalnika Kronos.
• 33. Sparti, D.L. (2018), The Rebirth of ancient sculpture in 17th Century Rome. In Bacchi, A. & Coliva A. (ed.). Bernini. (75-830: Milan: Officina Libraria.
• 34. Spraggon, J.(2003). Puritan Iconoclasm during the English Civil War. Woodbridge: The Boydel Press.
• 35. Tschudi, V.P. (2017). Baroque Antiquity: Archaeological Imagination of Early Modern Europe, Cambridge: Cambridge University Press.
• 36. Vestiges de l’église Saint-Livier à Metz. Tout-Metz. Actualité Régionale et Agenda, February 25, 2015.
• 37. Walsham, A. (2012). Sacred topography and social memory: Religious change and the landscape in Early Modern Britain and Ireland. Journal of Religious History, 36(1), 31-51.
• 38. Watkin, C.D. (1982). The English Vision. The Picturesque in Architecture, Landscape and Garden Design. London: John Murray Publishers.