Odpowiedzialność przewoźnika znajdującego się w upadłości za niewykonanie umowy przewozu pasażerskiego

• Autorzy: Białkowski M.

Identyfikatory

DOI

10.18276/ptl.2018.42-07

Warianty tytułu

EN

Carrier’s responsibility in bankruptcy of the carrier for not passing a passenger cargo agreement

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Do podjęcia tematyki odpowiedzialności przewoźnika znajdującego się w upadłości doprowadziły liczne problemy natury prawnej, z którymi muszą się mierzyć biura podróży i ich klienci. Dochodzenie odszkodowań od przewoźnika znajdującego się w upadłości w przedmiocie niewykonania umowy przewozowej najczęściej połączone jest ze szkodami w przewozie grupowym, przewożonym bagażu podręcznym, jak też w przesyłkach bagażowych. W artykule wykorzystano materiały źródłowe w postaci aktów normatywnych europejskich i krajowych z zakresu prawa i procedury cywilnej, literaturę prawniczą, jak również orzecznictwa Sądu Najwyższego. W wyniku podjętych prac badawczych wskazano kluczowe problemy związane z odpowiedzialnością przewoźnika znajdującego się w upadłości i ustalono, że jego odpowiedzialność jest ograniczona wyłącznie do majątku wchodzącego w skład masy upadłościowej. Istnieje jednak sposób dochodzenia tego rodzaju roszczeń w stosunku do majątku, który w zakresie nieobjętym postępowaniem upadłościowym mógłby służyć zaspokojeniu roszczeń uprawnionego w postaci organizatora turystycznego, jak i pasażera z tytułu przewożonego przez niego bagażu podręcznego, ale również nadanej przesyłki bagażowej.

EN

The performance of tourist services in today’s legal realities proves to be a long-term and at the same time complicated in legal terms. This is for many reasons. One of the most important is the multiplicity of legal regulations covering the matter under consideration, while at the same time necessitating the use of European law, especially in the case of transport contracts, while providing cross-border transport services. Against this background, the liability of carriers in bankruptcy is one of the most important problems in the recovery of claims against carriers operating under different legal systems. From the point of view of the complexity of the liability of the carrier in bankruptcy for non-performance of the passenger transport contract, its analysis was limited only to selected issues. At the same time, such an activity has undoubtedly contributed to the clarification of many doubts, which in practice cause many problems, especially when the consumer with the least knowledge in this regard is the weakest link in this chain of obligations in the event of non-performance of the transport contract.

Słowa kluczowe

PL

prawo cywilne; umowa przewozu; przewoźnik; upadłość; odszkodowanie

EN

civil law; contract of carriage; carrier; bankruptcy; compensation

• Wydawca: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
• Czasopismo: Problemy Transportu i Logistyki
• Rocznik: 2018
• Tom: nr 2 (42)
• Strony: 73--83
• Opis fizyczny: Bibliogr. 26 poz.

Twórcy

autor

Białkowski M.

• Uniwersytet Szczeciński, Wydział Zarządzania i Ekonomiki Usług

Bibliografia

• 1. Ambrożuk, D., Dąbrowski, D., Wesołowski, K. (2014). Prawo przewozowe. Komentarz. Warszawa: Wydawnictwo LEX a Wolters Kluwer business.
• 2. Gospodarek, J. (2007). Prawo w turystyce i rekreacji. Warszawa: Difin.
• 3. Górski, W., Mendyk, E. (2005). Prawo transportu lądowego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności.
• 4. Górski, W., Wesołowski, K. (2009). Komentarz do przepisów o umowie przewozu i spedycji. Kodeks cywilny, Prawo przewozowe, CMR. Gdańsk: Wydawnictwo Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr.
• 5. Gurgul, S. (2016). Prawo upadłościowe, prawo restrukturyzacyjne, komentarz. Warszawa: C.H. Beck.
• 6. Lewandowski, R., Wołowski P. (2014). Prawo upadłościowe i naprawcze. Warszawa: C.H. Beck.
• 7. Nestorowicz, M. (2016). Prawo turystyczne. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
• 8. Zedler, F. (2016). Zarys prawa upadłościowego. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
• 9. Zimmerman, P. (2016). Prawo upadłościowe, prawo restrukturyzacyjne, komentarz. Warszawa: C.H. Beck.
• AKTY PRAWNE
• 1. Dyrektywa (2015). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/2302 z 25.11.2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Dz.Urz. UE 2015, L 325.
• 2. Postanowienie (2011a). Postanowienie Sądu Najwyższego z 13.04.2011 r., V CSK 320/10, Legalis.
• 3. Postanowienie (2011b). Postanowienie Sądu Najwyższego z 13.05.2011 r., V CSK 352/10, Legalis.
• 4. Rozporządzenie (2007). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1371/2007 z 23.10.2007 r. dotyczące praw i obowiązków pasażerów w ruchu kolejowym. Dz.Urz. UE 2008, L 315.
• 5. Rozporządzenie (2008). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z 17.06.2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I). Dz.Urz. UE 2008, L 177.
• 6. Rozporządzenie (2011). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/2011 z 16.02.2011 r. dotyczące praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym oraz zmieniające Rozporządzenie (WE) nr 2006/2004. Dz.Urz. UE 2011, L 55.
• 7. Rozporządzenie (2013). Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 26.04.2013 r. w sprawie zasad organizowania przewozów lotniczych w ramach imprez turystycznych oraz przewozów czarterowych. Dz.U. z 2013 r., poz. 531.
• 8. Ustawa (1964). Ustawa z 23.04.1964 r – Kodeks cywilny. Dz.U. z 2017 r., poz. 459.
• 9. Ustawa (1984). Ustawa z 15.11.1984 r. Prawo przewozowe. Dz.U. z 2017 r., poz. 1983.
• 10. Ustawa (2002). Ustawa z 3.07.2002 r. Prawo lotnicze. Dz.U. z 2017 r., poz. 959.
• 11. Ustawa (2003). Ustawa z 28.02.2003 r. Prawo upadłościowe. Dz.U. z 2016 r., poz. 2171.
• 12. Ustawa (2007). Ustawa z 16.02.2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów. Dz.U. z 2017 r., poz. 229.
• 13. Ustawa (2011). Ustawa z 4.02.2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe. Dz.U. z 2015 r., poz. 1792.
• 14. Ustawa (2017). Ustawa z 24.11.2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. Dz.U. z 2017 r., poz. 2361.
• 15. Wyrok (2011). Wyrok Sądu Najwyższego z 19.01.2011 r., V CSK 211/10, Legalis.
• 16. Wyrok (2014). Wyrok Sądu Najwyższego z 27.06.2014 r., V CSK 459/13, Legalis.
• 17. Wyrok (2016). Wyrok Sądu Najwyższego Izby Cywilnej z 14.10.2016 r., I CSK 174/15, Legalis.