Tytuł artykułu
Treść / Zawartość
Pełne teksty:
Identyfikatory
Warianty tytułu
Wpływ modyfikowanego włókna sizalowego na stabilność mikrobiologiczną poli(hydroksymaślanu-co-walerianianu): analiza termiczna
Języki publikacji
Abstrakty
The effect of modification of sisal fibre with propionic anhydride and vinyltrimethoxy silane on the microbiological stability of poly(hydroxybutyrate-co-valerate) (PHBV) was investigated. The effect of the coupling agent – PHBV grafted with maleic anhydride (PHBV-g-MA) was also investigated. The best adhesion at the interface was observed for propionylation of sisal fibre, which improved the thermal properties of the composites. Composites with modified sisal fibre were characterized by higher activation energy (155 kJ/mol), which is related to stronger interactions at the matrix-fibre interface. In the microbial growth test, all biocomposites showed a decrease in molecular weight due to enzymatic degradation by Aspergillus niger. The most resistant to microorganisms was the composite containing propionylated sisal fibre. DMTA and TGA also confirmed the highest microbiological stability of the composite with the addition of propionylated sisal fibre, as evidenced by the smallest change in the properties after the microbiological growth test. In contrast, PHBV- g-MA caused significant enzymatic degradation due to the presence of large amorphous regions.
Zbadano wpływ modyfikacji włókna sizalowego bezwodnikiem propionowym i winylotrimetoksy silanem na stabilność mikrobiologiczną poli(hydroksymaślanu-co-walerianianu) (PHBV). Zbadano również wpływ środka sprzęgającego − PHBV szczepionego bezwodnikiem maleinowym (PHBV-g-MA). Najlepszą adhezję na granicy faz stwierdzono w przypadku zastosowania propionylowania włókna sizalowego, co poprawiło właściwości termiczne kompozytów. Kompozyty z modyfikowanym włóknem sizalowym charakteryzowały się wyższą energią aktywacji (155 kJ/mol), co wiąże się z silniejszymi oddziaływaniami na granicy faz osnowa-włókno. W teście wzrostu drobnoustrojów wszystkie biokompozyty wykazywały zmniejszenie masy cząsteczkowej na skutek enzymatycznej degradacji przez Aspergillus niger. Najbardziej odporny na działanie mikroorganizmów były kompozyt zawierający propionylowane włókno sizalowe. DMTA i TGA potwierdziły również najwyższą stabilność mikrobiologiczną kompozytu z dodatkiem propionylowanego włókna sizalowego, o czym świadczy najmniejsza zmiana badanych właściwości po teście wzrostu mikrobiologicznego. Natomiast, PHBV-g-MA powodował znaczną degradację enzymatyczną ze względu na obecność dużych obszarów amorficznych.
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
93--101
Opis fizyczny
Bibliogr. 32 poz., rys., tab., wykr.
Twórcy
autor
- Division of Physical Science, Faculty of Science, Prince of Songkla University, Songkhla, 90110, Thailand
autor
- School of Chemical Science and Engineering, Fibre and Polymer Technology, KTH – Royal Institute of Technology, Teknikrigen 56-58, SE-10044 Stockholm, Sweden
autor
- School of Chemical Science and Engineering, Fibre and Polymer Technology, KTH – Royal Institute of Technology, Teknikrigen 56-58, SE-10044 Stockholm, Sweden
autor
- School of Chemical Science and Engineering, Fibre and Polymer Technology, KTH – Royal Institute of Technology, Teknikrigen 56-58, SE-10044 Stockholm, Sweden
Bibliografia
- [1] La Mantia F.P., Morreale M.: Composites Part A: Applied Science and Manufacturing 2011, 42, 579. https://doi.org/10.1016/j.compositesa.2011.01.017
- [2] Mohanty A.K., Misra M., Drzal L.T.: Journal of Polymers and the Environment 2002, 10, 19. https://doi.org/10.1023/A:1021013921916
- [3] Chiari L, Zecca A: Energy Policy 2011, 39, 5026. https://doi.org/10.1016/j.enpol.2011.06.011
- [4] Vilaplana F., Strömberg E., Karlsson S.: Polymer Degradation and Stability 2010, 95, 2147. https://doi.org/10.1016/j.polymdegradstab.2010.07.016
- [5] Nanda M.R., Misra M., Mohanty A.K.: Macromolecular Materials and Engineering 2011, 296, 719. https://doi.org/10.1002/mame.201000417
- [6] Bledzki A.K., Jaszkiewicz A.: Composites Science and Technology 2010, 70, 1687. https://doi.org/10.1016/j.compscitech.2010.06.005
- [7] Verlinden R.A.J., Hill D.J., Kenward M.A., Williams C.D. et al.: Journal of Applied Microbiology 2007, 102, 1437. https://doi.org/10.1111/j.1365-2672.2007.03335.x
- [8] Weng Y.X., Wang Y., Wang X.L., Wang Y.Z.: Polymer Test 2010, 29, 579. http://doi.org/10.1016/j.polymertesting.2010.04.002
- [9] Rhim J.W., Park H.M., Ha C.S.: Progress and Polymer Science 2013, 38, 1629. https://doi.org/10.1016/j.progpolymsci.2013.05.008
- [10] Barkoula N.M., Garkhail S.K., Peijs T.: Industrial Crops and Products 2010, 3, 34.
- [11] Faruk O., Bledzki A.K., Fink H.P., Sain M.: Progress in Polymer Science 2012, 37, 1552. https://doi.org/10.1016/j.progpolymsci.2012.04.003
- [12] Kittikorn T., Strömberg E., Karlson S.: Polymers from Renewable Resources 2012, 3, 79. https://doi.org/10.1177/204124791200300301
- [13] Kittikorn T., Strömberg E., Ek M., Karlsson S.: Bioresources 2012, 8, 2998. https://doi.org/10.15376/biores.8.2.2998-3016
- [14] Espert A., Camacho W., Karlson S.: Journal of Applied Polymer Science 2003, 89, 2353. https://doi.org/10.1002/app.12091
- [15] Khalil H. A., Suraya N., Atiqah N. et al.: Journal of Composite Materials 2014, 47, 3343. https://doi.org/10.1177/0021998312465026
- [16] Badia J.D., Strömberg E., Kittikorn T. et al.: Polymer Degradation and Stability 2017, 143, 9. https://doi.org/10.1016/j.polymdegradstab.2017.06.004
- [17] Badia J.D, Kittikorn T., Strömberg E. et al.: Polymer Degradation and Stability 2014, 18, 166. https://doi.org/10.1016/j.polymdegradstab.2014.04.012
- [18] Tengsuthiwat J., Boonyasopon P., Dangtungee R., Siengchin S.: Periodica Polytechnica Mechanical Engineering 2016, 60, 103. https://doi.org/10.3311/PPme.8721
- [19] Teramoto N., Urata K., Ozawa K., Shibata M.: Polymer Degradation and Stability 2004, 86, 401. http://doi.org/10.1016/j.polymdegradstab.2004.04.026
- [20] Yatigala N.S, Bajwa D.S, Bajwa S.G.: Composites Part A: Applied Science and Manufacturing 2018, 107, 315.
- [21] Moliner C., Badia J.D., Bosio B. et al.: Chemical Engineering Communications 2018, 205, 226.
- [22] Petersson L., Oksman K., Mathew A.P.: Journal of Applied Polymer Science 2006, 102, 1852. https://doi.org/ 10.1002/app.24121
- [23] Kittikorn T., Malakul R., Stromberg E. et al.: Journal of Metals, Materials and Minerals 2018, 28, 52.
- [24] Kittikorn T., Kongsuwan S., Malakul R.: Journal of Metals, Materials and Minerals 2017, 27, 23.
- [25] Badia J.D, Kittikorn, T., Strömberg E. et al.: Polymer Degradation and Stability 2014, 108, 166. https://doi.org/ 10.1016/j.polymdegradstab.2014.04.012
- [26] Deroiné M., Le Duigou A., Corre Y.M. et al.: Polymer Degradation and Stability 2014, 105, 237. https://doi.org/10.1016/j.polymdegradstab. 2014.04.026
- [27] Fei B., Chen C., Chen S. et al.: Polymer International 2004, 53, 937. https://doi.org/10.1002/pi.1477
- [28] Montanheiro T. L. do A., Passador F.R., Oliveira M.P. de et al.: Materials Research 2016, 19, 229. https://doi.org/10.1590/1980-5373-MR-2015-0496
- [29] Nunes R.W., Martin J.R., Johnson J.F.: Polymer Engineering and Science 1982, 22, 205. https://doi.org/ 10.1002/pen.760220402
- [30] Shah A. A., Hasan F., Hameed A., Ahmed S.: Biotechnology Advances 2008, 26, 246. https://doi.org/ 10.1016/j.biotechadv.2007.12.005
- [31] Merugu R.: International Journal of ChemTech Research 2012, 4, 1111.
- [32] Yao F., Wu Q., Lei Y. et al.: Polymer Degradation and Stability 2008, 93, 90. https://doi.org/10.1016/j.polymdegradstab.2007.10.012
Uwagi
Opracowanie rekordu ze środków MEiN, umowa nr SONP/SP/546092/2022 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2022-2023).
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-c2af1d60-6151-4403-bfc3-9a39852b88ba