Rezorcynol. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego

• Autorzy: Sapota A. , Ligocka D.

Warianty tytułu

EN

Resorcinol

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Rezorcynol (rezorcyna, 1,3-dwuhydroksybenzen) jest powszechnie stosowanym substratem w syntezie organicznej (leki, kleje i inne) i w produkcji żywic syntetycznych formaldehydowo-rezorcynolowych. Stanowi składniki farb do włosów, płynów do układania włosów' oraz leków zewnętrznych o działaniu keratolitycznym i grzybobójczym (pigmentum Castellani). Rezorcyna jest związkiem szkodliwym wg kryteriów przyjętych w państwach Wspólnoty Europejskiej. W świetle zebranych informacji o działaniu toksycznym rezorcyny na zwierzęta doświadczalne oraz na ludzi, należy rozważyć - podczas ustalania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia rezorcyny na stanowiskach pracy - przede wszystkim następstwa narażenia ostrego, przejawiające się działaniem drażniącym na błony śluzowe, a także skutki jej działania neurotoksycznego. Wyniki badania przewlekłego narażenia zwierząt doświadczalnych na rezorcynę podaną do żołądka w zakresie dawek powyżej 50 mg/kg nie wykazały bowiem zwiększenia częstości występowania jakichkolwiek zmian nie- kancerogennych i nowotworowych. Ograniczone wyniki badań ludzi narażonych na rezorcynę o stężeniu do około 43 mg/m3 przez 10 – 20 i więcej lat nie wykazały również zwiększenia częstości występowania jakichkolwiek zmian chorobowych, które można byłoby wiązać z narażeniem na rezorcynę (Flickinger, 1976). Porównanie, uzyskanej w badaniu na najbardziej wrażliwym gatunku (samice szczurów), wartości NOAEL równej 27,5 mg/kg z wielkością dawki pobranej w ciągu 8-godzinnej zmiany roboczej przez pracownika narażo¬nego na rezorcynę o stężeniu 43 mg/m3 wskazuje, że dawka ta jest ponad czterokrotnie mniejsza. Można więc założyć, że w tych warunkach narażenia (45 mg/m3 jako wartość średnia dla 8-godzinnej zmiany roboczej) u pracowników nie wystąpią szkodliwe skutki zdrowotne związane z działaniem drażniącym rezorcyny na błony śluzowe, z działaniem neurotoksycznym w warunkach narażenia ostrego, a także skutki ogólnotoksyczne w następstwie narażenia przewlekłego. Ustalenie wartości NDSCh rezorcyny na poziomie 90 mg/m3 winno stanowić dodatkowe zabezpieczenie zdrowia pracowników przed ewentualnym, szkodliwym działaniem rezorcyny. Przedstawione wnioskowanie wydaje się być dodatkowo uzasadnione, jeśli uwzględnić fakt, że rezorcyna odznacza się słabszą siłą działania niż fenol, dla którego obowiązujące w Polsce wartości NDS i NDSCh ustalono odpowiednio na poziomie 10 i 20 mg/m3 Nie ma danych, które mogłyby być podstawą do ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym.

EN

Resorcinol -1,3 dihydroxybenzene - is a commonly used substrate in organic synthesis (drugs, adhesives and others), in the production of resorcinol - formaldehyde synthethic re-sins, it is an ingredient of hair dyes, hair styling lotions and pharmaceutical preparations for topical treatment of keratolytic and fungicidal action (pigmentum Castellani). Resorcinol is a toxic compound (acc. to Criteria established by European Community countries). In the light of the collected information on resorcinol toxicity to experimental animals and humans, when the highest permissible resorcinol concentration is established, first of all the consequences of acute exposure (irritating action on mucosa) as well as the effect of neurotoxic action should be taken into consideration. The findings of the studies on long-term exposure of experimental animals to resorcinol administered to stomach in the doses range over 50 mg/kg did not show any increase in the frequency of incidences of noncarcinogenic and neoplastic lesions. Limited results of studies [Flickinger]. Comparison of the obtained in the experiment on the most sensitive species (female rats) NOAEL value equal to 27,5 mg/kg with the resorcinol dose in the concentration of 43 mg/m3 a worker is exposed to during 8h shift, showed that this dose is over four times lower. Thus, it may be assumed that in these exposure conditions (to simplify) - 45 mg/m3 as mean value for 8h shift - in the exposed workers, harmful effects related to irritating aetion of resorcinol to mucose will not be observed nor those connected with neurotoxic action in the conditions of acute exposure or those generally toxic effects as a consequence of long term exposure. Establishing resorcinol NDSCh values for 90 mg/m3 should be an additional protection of the worker's health against possible harmful action of resorcinol. The above presented conclusions seem to be additionally justified if the fact that resorcinol has weaker action than phenol, is taken into consideration. In Poland, NDS and NDSCh for phenol have been established as 10 and 20 mg/m , respectively. There is lack of data which could be the base for establishing the highest permissible concentration in biological material.

Słowa kluczowe

PL

rezorcynol; narażenie zawodowe; działanie toksyczne; toksykokinetyka

EN

resorcinol; occupational exposure; toxic effect; toxycokinetics

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2001
• Tom: Nr 1 (27)
• Strony: 127--145
• Opis fizyczny: Bibliogr. 35 poz., tab.

Twórcy

autor

Sapota A.

• Akademia Medyczna ul. Kościuszki 4 90-418 Łódź

autor

Ligocka D.

• Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera 90-950 Łódź ul. św. Teresy 8

Bibliografia

• 1. Abbate c. i. in. (1989) Dermatosis from resorcinol in tyre makers. Br. J. Ind. Med. 46, 3, 212-214.
• 2. ACGIH (1986) American Conference of Governmental Industrial Hygienists: Documentation of the threshold limit values for substances in workroom air. P.O.Box 1937, Cincinnati, Ohio 45201, 511.
• 3. Clayton G.D., Clayton F.E. (1981-1982) Patty’s industrial hygiene and toxicology. Vol.2B. Toxicology, 3 ed. New York, J. Wiley, 2586-259.
• 4. Crebeli R. i in. (1985) Mutagenicity studies in a tyre plant: in vitro activity of workers uring concentrates and raw materials. Br. J. Ind. Med. 42, 48 1-487.
• 5. Darroudi F., Natarajan A.T. (1983) Cytogenetic analysis of human peripherial blood lymphocytes (in vitro) treated with resorcinol. Mutat Res. 124, 179-189.
• 6. DiNardo J.C. i in. (1985) Teratological assessment of five oxidative hair dyes in the rat. Toxicol. Appl. Pharmacol. 78, 163-166.
• 7. Federal Register (1989) 54, 12, 2581.
• 8. Flickinger C. W. (1976) The benzenediols: catechol, resorcinol and hydroquinone - a revew of the industrial toxicology and current industrial exposure limits. Am. Ind. Hyg. Assoc. J. 37, 596-606.
• 9. Florin I. i in. (1980) Screening of tabacco smoke constituents for mutagenicity using the Ames’test. Toxicology 15, 219-232.
• 10. Gamble J.F. i in. (1976) Respiratory function and symptoms: an environmental-epidemiological study of rubber workers exposed to a phenol-formaldehyde type resin. Am. Ind. Hyg. Assoc. J., 37, 9, 499-513.
• 11. Gocke E. i in. (1981) Mutagenicity of cosmetics ingredients licensed by the European communities. Mutat. Res., 90, 9 1-109.
• 12. Haworth S. i in. (1983) Salmonella mutagenicity test results for 250 chemicals. Environ. Mutagen. 5 (suppl.1) 3-142.
• 13. Hirose M. i in. (1986) Comparison of the effects of 13 phenolic compounds in induction of proliferative lesions of the forestomach and increase in labelling indices of the glandular stomach and urinary bladder epitelium of Syrian golden hamsters. Carcinogenesis, 7, 1285-1289.
• 14. Hossack D.J.N., Richardson J. C. (1977) Examination of the potential mutagenicity of hair dye constituents using the micronucleus test. Experientia, 33, 377-378.
• 15. HSDB (1967) Hazardous substances data bank. National Library of Medicine. Bethesda, USA Commission communication pursuant to Article 13 of Council Directive 67/548JEEC of 27 June 1967 on the approximation of laws, regulations and administrative provisions relating to the classification, packing and labeling of dangerous substances, as amended by Directive 79/83 1JEEC - Einecs. January 1995.
• 16. IARC (1977) Monographs on the evaluation of the carcinogenic risk of chemicals to man. Geneva, WHO, 15, 161-169.
• 17. Kim Y. C Mattews H.B. (1987) Fundam. Appl. Toxicol. 9, (3) 409-414 (cyt. za Patty”s).
• 18. Kontrola substancji chemicznych (1993) Łódź, IMP.
• 19. McGregor D.B. i in. (1985) Responses of the L51786 tk+/tk- mouse lymphoma cell forward mutation assay to coded chemicals. II. 18 coded chemicals. Environ. Mol. Mutagen. 11, 91-118.
• 20. McCann J. i in. (1975) Detection of carcinogens as mutagens in the Salmonella/microsome test: Assay of 300 chemicals. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 72, 5135-5139.
• 21. McGregor D.B. i in. (1988) Responses of the L5 1786 tk+/tk- mouse lymphoma cell forward mutation assay to coded chemicals. II. 18 coded chemicals. Environ. Mol. Mutagen. 11, 91-118.
• 22. Miyata Y. i in. (1985) Short-term screening of promoters of bladder carcinogenesis in N-butyl-N-(4- hydroxybutyl)nitrosamine-initiated, unilaterally ureter-ligated rats. Jpn. J. Cancer Res., 76, 828-834.
• 23. NTP (1992) Technical report on the toxicology and carcinogenesis studies of resorcinol in F344/N Rats arid B6c3F1 Mice (Gavage studies). NTP TR 403.
• 24. Paschin Y. V. i in. (1986) Increased antimutagenic activity of simple substituted phenols mixed with the hindered phenolic antioxidant dibunol. Food. Chem. Toxicol., 24, 881-883.
• 25. Probst G.S. i in. (1981) Chemically-induced DNA Synthesis in primary rat hepatocyte cultures: comparison with bacterial mutagenicity using 218 compounds. Environ. Mutagen. 3, 11-32.
• 26. RTECS (1995) Register of toxic effects of chemical substances. NIOSH, Rockville, MD -SilverPlatter
• 27. Shahin M.M. i in. (1980) Studies on the mutagenicity of resorcinol and hydroxy-3-(p-amino)anilino-6-,N-p-amino)phenol]benzoquinone-monoimine- 1,4 in Salmonella typhimurium. Mutat. Res. 78, 213-218.
• 28. Seiler J.P. (1977) Inhibition of testicular DNA synthesis by chemical mutagens and carcinogens: preliminary results in validation of a novel short term test. Mutat. Res., 46, 305-3 10.
• 29. Stenback F., Shubik P. (1974) Lack of toxicity and carcinogenicity of some commonly used cutaneous agents. Toxicol. Appl. Pharmacol., 30,7-13, cyt. za IARC, monographs, vol. 15, 1977, 155-175.
• 30. Steinback S. (1977) Local and systemic effects of commonly used cutaneous agents: lifetime studies of 16 compounds in mice and rabbits. Acta Pharmacol. Toxicol., 41, 417-43 1.
• 31. Spengier J., Osterburg J., Korte R. (1986) Teratogenic evaluation of p-toluenediamine sulfate resorcinol and p-aminophenol in rats and rabbits. Teratology, 33, 31A.
• 32. Vilaplana J., Romaguera C., Grimait F. (1991) Contact dermatitis from resorcinol in a hair dye. Con tact Dermatitis, 24, 2, 15 1-152.
• 33. Wild D. i in. (1981) Mutagenic activity of aminophenols and diphenols, and relations with chemical structure. Mutat. Res., 85, 456.
• 34. Yamaguchi S. i in. (1989) Modification by catechol and resorcinol of upper digestive tract carcinogenesis in rats treated with methyl-N-amylnitrosamine. Cancer Res. 49, 6015-6018.
• 35. Yeung D. i in. (1983) Int. J. Dermatol. 22, 5, 32 1-324 (cyt. za HSDB, 1967).