2-(2-Butoksyetoksy)etanol. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego

• Autorzy: Starek A.

Warianty tytułu

EN

2-(2-Buthoxyethoxy)etanol. Documentation

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

2-(2-Butoksyetoksy)etanol (BEE) jest cieczą o małej prężności par, rozpuszczalną w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych, stosowaną głównie w roztworach wodnych jako czynnik czyszczący do wywabiania plam oraz składnik farb lateksowych i drukarskich. Narażenie zawodowe na ten związek, wyrażone wielkością jego stężenia w powietrzu, nie przekracza najczęściej 60 mg/m3. Nie ma danych co do toksyczności działania BEE u ludzi w warunkach jednorazowego lub powtarzanego narażenia. Natomiast obserwowano uczulające działanie tego związku na skórę u pojedynczych osób. Wartości medialnych dawek śmiertelnych BEE powodują umieszczenie tego związku poza klasyfikacją substancji wg kryterium ostrej toksyczności. W warunkach narażenia powtarzanego obserwowano słabo zaznaczoną toksyczność układową manifestującą się zaburzeniami czynności nerek i hemolizą wewnątrznaczyniową. Na podstawie wyników wielu testów nie wykazano działania mutagennego i genotoksycznego, a także działania embriotoksycznego, fetotoksycznego czy teratogennego BEE. W dostępnym piśmiennictwie nie ma także danych na temat rakotwórczego działania tego związku. Za podstawę wartości NDS dla BEE przyjęto wyniki badań na szczurach, którym związek ten podawano dożołądkowo przez 90 dni. U zwierząt obserwowano zaburzenia czynności nerek i łagodną hemolizę wewnątrznaczyniową. Przyjmując stężenie 290 mg/kg/dzień za wartość LOAEL i cztery współczynniki niepewności o łącznej wartości 32, obliczono wartość NDS równą 63,4 mg/m3. Zaproponowano dla BEE, zgodnie z projektem dyrektywy UE – przyjęcie wartości NDS wynoszącej 67 mg/m3. Ze względu na słabe działanie drażniące BEE obliczono i zaproponowano wartość NDSCh wynoszącą 100 mg/m3. Nie znaleziono podstaw do zaproponowania wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 2-(2-butoksyetoksy)etanolu.

EN

2-(2-Butoxyethoxy)ethanol (BEE) is a liquid with low vapor pressure. It is miscible with water and organic solvents. BEE is used as a solvent in paints, dyes, inks, detergents and cleaners and also as an intermediate and as a component of fire extinguisher foam and hydraulic fluids. There are no data available on toxicity of BEE in humans. Acute toxicity of this chemical is low in rats and rabbits. It is not irritating to the skin, but irritates the eye. Undiluted BEE is not sensitizing in guinea pigs, but positive skin reaction to this compound in single humans has been observed. The systemic toxicity of BEE is low. The critical effects are local irritation of the lung, disturbance renal function, and intravascular hemolysis. BEE did not show genotoxicity in many tests and also embryotoxicity, fetotoxicity, and teratogenicity. There are no data available on carcinogenicity. In setting exposure limits, the results of a subchronic intragastric exposure in rats were considered. Based on the LOAEL value (290 mg/kg/day) and the relevant uncertainty factors, a MAC (TWA) value was calculated at 63.4 mg/m3. The MAC (TWA) and MAC (STEL) values of 67 mg/m3 and 100 mg/m3, respectively were suggested. These values are consistent with project of European Commission Directions.

Słowa kluczowe

PL

2-(2-butoksyetoksy)etanol; alergiczne kontaktowe zapalenie skóry; działanie hemolityczne; NDS

EN

2-(2-butoxyethoxy)ethanol; allergic contact dermatitis; hemolytic effect; MAC value

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2006
• Tom: Nr 1 (47)
• Strony: 65--77
• Opis fizyczny: Bibliogr. 25 piz., rys., tab.

Twórcy

autor

Starek A.

• Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego 30-688 Kraków ul. Medyczna 9

Bibliografia

• 1.Abpe S.S.W. (2000) Occupational contact dermatitis from diethylene glycol monobutyl ether in a podiatrist. Contact Dermat. 43, 225.
• 2.ACGIH (2005) Threshold limit values for chemical substances and physical agents and biological exposure indices.
• 3.Auletta C.S. i in. (1993) Toxicology of diethylene glycol butyl ether. Ed. 4. Dermal subchronic/ reproduction study in rats. J. Am. College Toxicol. 12, 161-168.
• 4.Barber E.D. i in. (1992) A comparative study of the rates of in vitro percutaneus absorption of eight chemicals using rat and human skin. Fundam. Appl. Toxicol. 19, 493-497.
• 5.Berlin K., Jophanson G., Lindberg M. (1995) Hypersensitivity to 2-(2-butoxyethoxy)ethanol. Contact. Dermat. 32, 54.
• 6.Beyronty P. i in. (1993) Toxicology of diethylene glycol butyl ether. Ed. 5. Dermal subchronic neurotoxicity study in rats. J. Am. College Toxicol. 12, 169-174.
• 7.Boatman R.J. i in. (1993) Toxicology of diethylene glycol butyl ether. 2. Disposition studies with 14-C-diethylene glycol butyl ether and 14-C-diethylene glycol butyl ether acetate after dermal application to rats. J. Am. College Toxicol. 12, 145-154.
• 8.Deisinger P.J., Guest D. (1989) Metabolic studies with diethylene glycol monobutyl ether acetate (DGBA) in the rat. Xenobiotica 19, 981-989.
• 9.DFG, Deutsche Forschungsgemeinschaft (2001) List of MAK and BAT Values 201. Commision for the Investigation of Health Hazards or Chemical Compounds in the Work Area, Raport No. 37, Weinheim, Wiley-VCH.
• 10.Dugard P.H. i in. (1984) Absorption of some glycoll ethers through human skin in vitro. Environ. Health Persepct. 57, 193-197.
• 11.Eastman Kodak Company, unpublished report (1984) Toxicity studies with diethylene glycol butyl ether. Six weeks repeat dose study (cyt. za Gibson i in. 1991).
• 12.Ema M., Itami T., Kawasaki H. (1988) Teratology study of diethylene glycol mono-n-butyl ether in rats. Drug. Chem. Toxicol. 11, 97-111.
• 13.Gibson W.B. i in. (1991) Diethylene glycol monobutyl ether concentrations in room air from application of cleaner formulations to hard surfaces. J. Expos. Anal. Environ. Epidemiol.1, 369-383.
• 14.Gingell R. i in. (1993) Toxicology of diethylene glycol butyl ether 1. Exposure and risk assessment. J. Am.College Toxicol. 12, 139-144.
• 15.Gingell R. i in. (1996)Toxicology of diethylene glycol butyl ether. Occup. Hyg., 2, 293-302.
• 16.Gallapudi B.B. i in. (1993) Toxicology of diethylene glycol butyl ether 3. Genotoxicology evaluation in an in vitro gene mutation assay and an in vitro cytogenetic test. J. Am. College Toxicol. 12, 155-159.
• 17.Göen T., Korinth G., Drexler H. (2002) Butoxyethoxyacetic acid, a biomarker of exposure to waterbased cleaning agents. Toxicol. Lett. 134, 295-300.
• 18.Gushow T.S. i in. (1984) A five week repeated vapor inhalation study in rats. Dow Chemical (cyt. Za Gingel i in. 1996).
• 19.Hobson D.W. i in. (1987) The subchronic toxicity of diethylene glycol butyl ether administered orally to rats. Toxicologist 6, 1986 (abstract 659).
• 20.Merck (2001) The Merck Index. 13th ed. Merck & CO. NJ, INC., Whitehouse Station, 1556.
• 21.Norbäck D. i in. (1996) House pointers´, exposure to glycols and glycol ethers from water based points. Occup. Hyg. 2, 111-117.
• 22.Recommendation from the Scientific Committee on Occupational Exposure Limits for 2-(2-butoxyethoxy) ethanol. SCOEL/SYM/101 final December 2002.
• 23.Schuler R.L. i in. (1984) Rusults of festing fifteen glycol ethers in a short-term in vivo reproductive toxicity assay. Environ. Health Perspect. 57, 141-146.
• 24.Smyth H.F., Carpenter C.P. (1948) Futher experience with the range finding test in the industrial toxicology laboratory. J. Ind. Hyg. Toxicol. 30, 63-68 (cyt. za Gibson i in. 1991).
• 25.Thompson E.D. i in. (1984) Mutagenicity testing of diethylene glycol monobutyl ether. Environ Health Perpect. 57, 105-112.