Zabezpieczenia przeciwwilgociowe budowli podziemnych z użyciem gliny na przykładzie dzieł fortyfikacji nowożytnej oraz warszawskiego Elizeum

• Autorzy: Narębski Lech

Identyfikatory

DOI

10.35784/odk.1297

Warianty tytułu

EN

Moisture insulation with clay of underground buildings on the example of modern era fortifications and Warsaw Elizeum

• Języki publikacji: PL EN

Abstrakty

PL

Na podstawie analogii struktur budowli podziemnych – warszawskiego Elizeum i wielu obiektów fortecznych z XVIII-XIX w., artykuł podejmuje próbę zestawienia historycznych metod zabezpieczania ich wnętrz przed wilgocią przenikającą z nasypów, kondensacyjną, podciąganą kapilarnie lub dyfundującą z gruntu. Sposoby zabezpieczania przeciwwilgociowego w fortyfikacji nowożytnej zostały wypracowane w ciągu 4 wieków jej rozwoju (XVI-XIX), w wyniku stopniowego gromadzenia doświadczeń i wiedzy inżynierskiej. Ważnymi elementami tych zabezpieczeń były okładziny z gliny/iłu oraz korytarze obiegające pomieszczenia podziemne o funkcji nie tylko komunikacyjnej, ale również otuliny izolacyjno-wentylacyjnej. Budowle podziemne, poprawnie zaprojektowane na skrajnie niekorzystne warunki użytkowania, mogą trwać dzięki delikatnej równowadze, którą bardzo łatwo naruszyć. Pierwszym warunkiem równowagi jest utrzymanie właściwego reżimu wentylacji i ogrzewania wnętrz podatnych na kondensację. Na zakończenie zaproponowano działania pielęgnacyjno-eksploatacyjne mające na celu zahamowanie postępującej degradacji obiektu oraz zakreślono wskazania do programu badań i założeń przedprojektowych do przyszłych, niezbędnych prac remontowych i konserwatorskich.

EN

Based on the analogy of the structures of underground buildings - the Warsaw Elizeum and many fortress buildings from the eighteenth to the nineteenth century, the article is an attempt to present an overview of historical methods of protecting their interiors against moisture penetrating from embankments, condensation, pulled up by capillaries or diffusing from the ground. The methods of moisture protection in the modern fortifications were developed over 4 centuries of its development (16th – 19th c.), as a result of gradual accumulation of experience and engineering knowledge. Important elements of these protections were clay/loam cladding and corridors running around underground spaces, which had not only transport function, but also served as an insulation and ventilation buffer. Underground buildings, properly designed for extremely unfavorable conditions of use, can last thanks to the delicate balance, which is very easy to disturb. The first condition of this balance is to maintain a proper ventilation and heating regime for condensation-prone interiors. At the end, care and maintenance activities aimed at stopping the progressing degradation of the building are proposed, and indications for the research program and pre-design assumptions for future necessary renovation and conservation works are outlined.

Słowa kluczowe

PL

zabytki; budowle podziemne; wilgoć; zabezpieczenia; glina

EN

historical monuments; underground buildings; moisture; protection; clay

• Wydawca: Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS ; Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
• Czasopismo: Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
• Rocznik: 2020
• Tom: Nr 9
• Strony: 83--96
• Opis fizyczny: Bibliogr. 12 poz., ryc.

Twórcy

autor

Narębski Lech

• Komisja Architektury Militarnej PKN ICOMOS

Bibliografia

• 1. Dybaś B., Fortece Rzeczpospolitej. Studium z dziejów budowy fortyfikacji stałych w państwie polsko-litewskim w XVII wieku, wyd. 2, UMK Toruń 2018.
• 2. Gutmejer K. (red.), Elizeum. Podziemny salon księcia. Dla Przyjaciół i Pięknych Pań (praca zbiorowa), wyd.: Miasto Stołeczne Warszawa 2016 r.
• 3. Grzeszkiewicz-Kotlewska L., Szczepanik M., Opracowanie wyników badań archeologicznych przy ul. Wały gen. Sikorskiego 13 w Toruniu (2005-2007). Usługi Archeologiczno-Konserwatorskie, Toruń 2007. M-pis, archiwum Woj. Urzędu Ochrony Zabytków w Toruniu, sygn. W/3482.
• 4. Hornowski, Wilgotność kazemat (podwalni) i sposoby jej usunięcia. (uwadze korzystających z kazemat-podwalni), Saper i Inżynier Wojskowy, R. 1925, s. 1159-1165. Przedruk INFORT nr 12 (1996), s. 12-14.
• 5. Kwiatkowski M., Szymon Bogumił Zug architekt polskiego oświecenia, PWN Warszawa 1971.
• 6. Narębski L., Tandecki J. (red.), Atlas Twierdzy Toruń: Zeszyt 6, Pokrzywnicki J., Bramy Twierdzy Toruń, Toruń 2013; Zeszyt 9, Pokrzywnicki J., Początki Pruskiej Twierdzy Toruń, Toruń 2016; Zeszyt 11, Wichrowski M., Narębski L., Pokrzywnicki J., Fort V – Chodkiewicz (Fort III – Scharnhorst), Toruń 2018. Wyd.: Towarzystwo Naukowe w Toruniu, Towarzystwo Przyjaciół Fortyfikacji w Toruniu.
• 7. Podruczny G., Przerwa T., Twierdza Srebrna Góra, wyd. Bellona 2010.
• 8. Prittwitz M. v., Beitrage zur angewandten Befestigungskunst, erläutert durch Beispiele aus der neuern Preußischen Befestigungsanlagen auf 100 Tafeln, Posen 1836.
• 9. Ratke M, Charakterystyka gleb antropogenicznych na wybranych fortyfikacjach w Toruniu. Praca mgr, Zakład Gleboznawstwa Wydz. Biologii i Nauk o Ziemi UMK w Toruniu. M-pis, Toruń 2004.
• 10. Rouba B. J., Badania klimatyczne a problematyka konserwatorska, Od badań do konserwacji – Materiały konferencji – Toruń 23-24 10 1998, Wyd. UMK Toruń 2002, s. 193-198.
• 11. Stawicki R., Dzieje Szkoły Rycerskiej – Korpusu Kadetów w latach 1765–1794. Biuro Analiz i Dokumentacji Kancelarii Senatu, Warszawa, 2015.
• 12. Wagner R. v., Sammlung technischer Bestimmungen für Fortifikations-, Artillerie- und Garnison-Bauten, Berlin 1881.