Doświadczenia z zastosowania niskonakładowych metod przetwarzania osadów ściekowych

• Autorzy: Boruszko D.

Warianty tytułu

EN

Experience of the application of low-cost methods of sewage sludge processing

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Jedną z najbardziej uciążliwych w utylizacji grup odpadów są osady ściekowe. Jest to związane przede wszystkim z ich właściwościami, a także składem chemicznym. Z punktu widzenia higienicznego osady mogą być nośnikiem różnych bakterii (np. Salmonella), wirusów (np. Hepatitis) czy helmintów (np. Ascaris, Toxocara), które wywołują niebezpieczne choroby. Osady są źródłem zanieczyszczeń mineralnych i organicznych. Szczególnie dużo uwagi w ostatnich latach poświęca się badaniom zanieczyszczeń organicznych. W osadach ściekowych zidentyfikowano 516 związków, które sklasyfikowane zostały w 15 klasach. Zalicza się do nich wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA), adsorbowane organiczne związki chloru (AOX), polichlorowane bifenyle i inne. Oprócz tych związków w osadach ściekowych należy wyróżnić pierwiastki śladowe, które ze względu na swoje toksyczne właściwości stwarzają duże problemy z ich utylizacją. Osady to również źródło materii organicznej, makro- i mikroelementów o znaczeniu rolniczym, dzięki czemu przy spełnieniu warunków prawnych mogą być wykorzystywane w rolnictwie. Gospodarka osadowa w regionie północno-wschodnim Polski coraz powszechniej wykorzystuje niskonakładowe metody przeróbki. Na takie działanie mają wpływ następujące czynniki: rolniczo-przemysłowa specyfika regionu, charakter powstających osadów, dostępna na obszarze Zielonych Płuc Polski biomasa w postaci słomy, trocin i zrębków, niska klasa gleb, przewaga małych i średnich oczyszczalni ścieków. Metody niskonakładowe są rozumiane jako metody charakteryzujące się: prostą konstrukcją i technologią, łatwością obsługi, wykorzystaniem naturalnych procesów zachodzących w środowisku, stosowaniem urządzeń technologicznych i technicznych w niewielkim stopniu, niezawodnością działania, nieznaczną kontrolą w trakcie trwania procesu, niewielkim udziałem energii elektrycznej, niskimi kosztami inwestycyjnymi i eksploatacyjnymi. W badaniach poddano ocenie kilka instalacji stosujących hydrofity oraz wermikulturę do przetwarzania osadów ściekowych, dokonując analizy porównawczej sposobu prowadzenia procesu przetwarzania osadów oraz jego skuteczności. Wykorzystano badania i obserwacje własne prowadzone na oczyszczalni ścieków w Zambrowie oraz doświadczenia zebrane z eksploatacji innych tego typu obiektów w Polsce i w Danii z ostatnich kilkunastu lat.

EN

Sewage sludge is a source of organic matter, micro and macro elements. Due to Polish regulations it can be used as a fertilizer or for land reclamation. Sewage sludge management in north eastern part of Poland is often based on low-cost methods. This is related to agricultural and non-industrial characteristic of this part of Poland. Also the big quantity of biomass just like saw dust, straw and chips is available in the area of Green Lounge of Poland. Other important aspect is low quality of soil in this part of Poland. Low input methods are characterized by: simple construction, reliable simple technology and maintenance, low cost of building and exploitation. Especially the energy (electricity) consumption is very low. The paper presents results from real scale installations in Poland and other countries. The composting method should be recommended for sludge generated in small and medium waste water treatment plants, according to the EU waste strategy - preference of recycling to combusting. Many Polish treatment plants use composting at present. Waste water treatment plant in Zambrow (Podlaskie Province) is the only one object using sewage sludge dewatering with constructed wetlands and vermicomposting. The qualitative analysis of vermicompost in Zambrow and sewage sludge after treatment with constructed wetlands in Zambrow, Darżlubie, Swarzewo was presented

Słowa kluczowe

PL

niskonakładowe metody; osady ściekowe; kompost; wermikultura; hydrofity; zagospodarowanie

EN

low-cost methods; sewage sludge; compost; vermicompost; constructed wetlands

• Wydawca: Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
• Czasopismo: Inżynieria i Ochrona Środowiska
• Rocznik: 2010
• Tom: T. 13, nr 1
• Strony: 29--42
• Opis fizyczny: Bibliogr. 21 poz.

Twórcy

autor

Boruszko D.

• Politechnika Białostocka, Wydział Budownictwa i Inżynierii Środowiska, Katedra Technologii w Inżynierii i i Ochronie Środowiska, ul. Wiejska 45B, 15-351 Białystok

Bibliografia

• [l] Grabowska H,. Kubala T,. Rośliny wodne i wilgociolubne, Officina Botanica, Kraków 2006.
• [2] Kosowscy S. i G., Rośliny wodne i bagienne. MUL I'ICO. Warszawa 2006.
• [3] Obarska-Pempkowiak H., i in., Metoda hydrofitowa w ochronie środowiska w Polsce. Materiały II Kongresu Inżynierii Środowiska. Lublin 2005, tom l, 881-889.
• [4] Obarska-Pempkowiak H., Oczyszczalnie hydrofitowe. Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej. Gdańsk 2002.
• [5] Lienard A., Esser D., Deguin A., Virloget F., Sludge dewatering and drying in reed beds: an interesting solution? General investigation and first trials in France, Proceedings of the conference. Use of Constructed Wetlands in Water Pollution Control, Cambridge 1990, 257-267.
• [6] Nielsen S., Sludge drying reed beds, 8th International Conference on Wetland Systems for Water Pollution Control. Vol. I, Arusha International Conference Centre (AICC), University of dear Salaam 2002, 24-39.
• [7] Kim B., Field evaluations of reed bed sludge dewatering technology: summary of benefits and limitations based on 4 years experience at Fort Campbell, Kentucky, Paper presented at the 67th annual Conference of the Water and Environment Federation, Chicago 1994.
• [8] Kalisz L. i in. Wykorzystanie dżdżownic do przetwarzania osadów stabilizowanych tlenowo, Monografia: Wyd. SGGW Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa 2000.
• [9] Kostecka J., Poradnik hodowcy dżdżownic, Akademia Rolnicza w Krakowie, Filia w Rzeszowie, Rzeszów 1993.
• [10] Góra-Drożdż E., Produkcja i wykorzystanie kompostów, Materiały Konferencji Naukowej nt. Produkcja i wykorzystanie kompostów z terenu miasta Krakowa, Akademia Rolnicza w Krakowie. Kraków 2001.
• [11] Obarska-Pempkowiak H., Zastosowanie systemów hydrofitowych do oczyszczania ścieków i przeróbki osadów ściekowych. [w:] Woda, ścieki i odpady w małych miejscowościach województwa podlaskiego, praca zbiorowa pod red. nauk. D. Boruszki, W. Dąbrowskiego. Agencja Wydawniczo-Edytorska EkoPress, Białystok 2009.
• [12] Kalisz L., Sałbut J., Nechay A. Odwadnianie osadów ściekowych na poletkach z trzciną. Monografia. Instytut Ochrony Środowiska. Warszawa 2002.
• [13] Kalisz L., Sałbut J., Wykorzystanie trzciny do odwadniania stabilizowanych osadów ściekowych. Monografia. Wyd. SGGW Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa 1999.
• [14] Alachimowicz .1., Modernizacja i rozbudowa gospodarki osadowej i linii ściekowej oczyszczalni ścieków miejskich w Zambrowie, Iw:] Woda, ścieki i odpady w małych miejscowościach województwa podlaskiego, praca zbiorowa pod red. nauk. D, Boruszki, W. Dąbrowskiego, Wyd. Fundacja Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych, Białystok 2005.
• [15] Dokumentacja techniczna oczyszczalni ścieków w Zambrowie.
• [16] Alachimowicz S., Gawkowski W., Gospodarka osadowa oczyszczalni ścieków w Zambrowie, Inżynieria i Ochrona Środowiska 2001, 4, 2, 263-272.
• [17] Obarska-Pempkowiak H., Zwara W., Cytawa S., Unieszkodliwianie osadów ściekowych w złożach trzcinowych i na plantacji wikliny. Materiały Międzynarodowej Konferencji Naukowo-Technicznej nt. Osady ściekowe - odpad czy surowiec? Wyd. Politechniki Częstochowskiej. Częstochowa 1997, 68-75.
• [18] Obarska-Pempkowiak H., Zwara W., Przemiany biochemiczne osadów ściekowych w złożach trzcinowych. Materiały Międzynarodowej Konferencji Naukowo-Technicznej nt. Osady ściekowe w praktyce, Wyd. Politechniki Częstochowskiej. Częstochowa-Ustroń 1998, 91-102.
• [19] Kołecka K., Długookresowe zmiany specjacji metali ciężkich w osadach ściekowych utylizowanych w złożach trzcinowych. Rozprawa doktorska. Politechnika Gdańska, Gdańsk 2007.
• [20] Rozporządzenie MOŚZNiL z dn. 1 sierpnia 2002 r., DzU Nr 134. poz. 1140.
• [21] Dyrektywa Rady Europy 1986/278/EEC.