Evaluation of the toxicity of imidazolium chlorides and the products formed as a result of biological decay

• Autorzy: Grabińska-Sota E. , Janosz-Rajczyk M.

Warianty tytułu

PL

Ocena toksyczności chlorków imidazoliowych i ich pośrednich produktów biodegradacji

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Toxicity investigations were conducted for two imidazolinium chlorides which diffiered from each other in the hydrophobic chain structure and belonged to cationic surface-active substances (CSAS), and also for intermediate products obtained in biodegradation process, as well as two mixtures resulted from mixing imidazolinium chlorides with an anionic surface-active substance (ASAS) and the intermediate products obtained after biodegradation process of these mixtures. Biodegradation was conducted according to the river water test, with a concentration of surface-active substances (SAS) amounting to 1.0 mg/1. It was found that only partial biodegradation took place under conditions when imidazolinium chlorides constituted the main carbon and energy source. The presence of intermediate products of biodegradation was indicated on the basis of 1H NMR. It was shown that imidazolinium chlorides belonged to acutely toxic substances in relation to daphnia (Daphnia magna). After 96 hours, LC50 was 0.68, 1.74 mg/l for imidazolinium chlorides. Intermediate products of biodegradation of imidazolinium chlorides and their mixtures, obtained through combination of them with ASAS, were not toxic in relation to the daphnia.

PL

Oceniano biodegradację oraz toksyczność kationowych substancji powierzchniowo czynnych (chlorków imidazoliowych) oraz pośrednich produktów utlenienia uzyskanych z procesu biodegradacji tych substancji. Obecność pośrednich produktów utlenienia wykazano, stosując spektroskopię 1H NMR. Ponadto oceniano toksyczność roztworów przed i po procesie biodegradacji, uzyskanych ze zmieszania chlorków imidazoliowych z anionową substancją powierzchniowo czynną. Wykazano, ze chlorki imidazoliowe posiadające w swej strukturze siarkę charakteryzowały się dużą toksycznością ostrą względem dafnii LC50, dla C17H33SsN2 i C17H25SN2 wynosiło odpowiednio 0,68 i 1,74 mg/l. Badane chlorki imidazoliowe należały również do substancji trudno rozkładalnych. Całkowitą biodegradację, mierzoną zanikiem ChZT, uzyskano po około 36-dniowej inkubacji prób, przy stężeniu początkowym 1,0 mg/l. Ponadto wykazano, ze toksyczność roztworów uzyskanych ze zmieszania chlorków imidazoliowych z anionową substancją powierzchniowo czynną była mniejsza niż samych tylko roztworów chlorków imidazoliowych. Śmiertelność dafnii po 96 godz. ekspozycji dla roztworów poddawanych biodegradacji wynosiła 100% dla C17H33SsN2 i 16,7% dla C17H25SN2. Podczas gdy dla roztworów uzyskanych ze zmieszania chlorków imidazoliowych z anionową substancją powierzchniowo czynną (też przed procesem biodegradacji) wynosiła odpowiednio 93,1 i 6,9%. Stwierdzono również, że wszystkie uzyskane z procesu biodegradacji roztwory w warunkach prowadzonego eksperymentu nie powodowały śmierci dafnii.

Słowa kluczowe

EN

imidazolium chlorides; biodegradation; anionic surface-active substance (ASAS); cationic surface-active substance (CSAS); toxicity

PL

chlorek imidazolinowy; biodegradacja; anionowa substancja powierzchniowo czynna; kationowa substancja powierzchniowo czynna; toksyczność

• Wydawca: Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
• Czasopismo: Inżynieria i Ochrona Środowiska
• Rocznik: 1998
• Tom: T. 1, nr 1
• Strony: 15--24
• Opis fizyczny: Bibliogr. 12 poz.

Twórcy

autor

Grabińska-Sota E.

autor

Janosz-Rajczyk M.

• Politechnika Śląska, Instytut Inżynierii Wody i Ścieków, ul. Konarskiego 8, 44-100 Gliwice