Praca przekładników prądowych z magnetowodami łączonymi z materiałami nanokrystalicznymi

• Autorzy: Rajchert R.

Warianty tytułu

EN

Magnetic materials, their properties and the use in transformer core

• Konferencja: Krajowe Sympozjum Przekładnikowe (XXIV ; 24-26.06.2009 ; Tworzyjanki, Polska)
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Na początku XX wieku amerykańska firma ARMCO (American Rolling Mill Company) rozpoczęła produkcję stali miękkiej otrzymywanej metodą metalurgiczną, która w późniejszych latach została zmodyfikowana i dostosowana do potrzeb przemysłu. Materiały ze stali zimnowalcowanej firmy ARMCO znalazły szerokie zastosowanie w przemyśle elektroenergetycznym. Miały korzystniejsze właściwości magnetyczne niż uprzednio stosowane blachy walcowane na gorąco, a ponadto były znacznie bardziej plastyczne i odporne na korozję. Nowe materiały charakteryzowały się większą przenikalnością magnetyczną i mniejszymi stratami na histerezę. Wiele światowych firm metalurgicznych wprowadziło technologię opracowaną przez firmę ARMCO. Praktycznie do dzisiaj we wszystkich większych zakładach metalurgicznych wykorzystywana jest ta technologia. W roku 1975 produkcję taśm zimnowalcowanych orientowanych uruchomiono także w Polsce w hucie w Bochni. Materiały te po dzień dzisiejszy są wykorzystywane do produkcji obwodów magnetycznych różnych urządzeń energoelektronicznych i elektrycznych. Materiały magnetyczne z blach zimnowalcowanych używane są także do magnetowodów przekładników prądowych i napięciowych. Rdzenie przekład-ników są zwijane z taśmy magnetycznej, a następnie, w celu poprawienia ich właściwości magnetycznych, są wyżarzane. W drugiej połowie XX wieku pojawiły się materiały magnetyczne amorficzne i nanokrystaliczne, które w przemyśle elektroenergetycznym nie zyskały takiej popularności jak zimnowalcowane blachy ARMCO. Jednakże, szczególne właściwości magnetyczne tych materiałów, jak np. bardzo niskie stratności, nawet przy podwyższonych częstotliwościach, i wysoka przenikalność magnetyczna |0o4, umożliwiły stosowanie tych materiałów w wielu specjalistycznych urządzeniach. W przemyśle przekładnikowym materiały nanokrystaliczne znalazły również zastosowanie, szczególnie do produkcji przekładników pracujących przy podwyższonych częstotliwościach i zminiaturyzowanych przekładników prądowych klasy 0,5 S i 0,2 S. Jednakże ze względu na niekorzystne inne parametry techniczne np. niską indukcję nasycenia i małą odporność mechaniczną oraz stosunkowo wysoką cenę, materiały te są stosowane w ograniczonym zakresie.

EN

In the article, an influence of parameters of magnetic nano-crystalline core on a work of current transformers has been presented. Especially, the attention has been paid with regard to current errors and phase displacement in current transformers with joined cores in which one is made of nano-crystalline material with different values of the magnetic permeability µ 04.

Słowa kluczowe

PL

przekładnik prądowy; magnetowód; materiały nanokrystaliczne

EN

current transformer; magnetic core; nanocrystalline materials

• Wydawca: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej
• Czasopismo: Zeszyty Naukowe. Elektryka / Politechnika Łódzka
• Rocznik: 2009
• Tom: z. 120
• Strony: 91--99
• Opis fizyczny: Bibliogr. 7 poz.

Twórcy

autor

Rajchert R.

• POLCONTACT WARSZAWA

Bibliografia

• [1] Kolano-Burian A.: Projekt celowy WKP_l/1.4.1/l/2005/10/10/227/2006, Technologia wytwarzania i zastosowanie magnetycznie miękkich stopów szybko-schładzanych w przemyśle energoelektronicznym i elektrotechnicznym, IMN Gliwice 2008.
• [2] Rajchert R., Kuczałek B.: Materiały magnetyczne, ich własności i zastosowanie w magnetowodach, ZN PŁ nr 988, Elektryka nr 110, Łódź 2006.
• [3] Rajchert R.: Materiały amorficzne i nanokrystaliczne w konstrukcjach przekładników prądowych, ZN PŁ nr 1034, Elektryka nr 116, Łódź 2008.
• [4] VAC "Kerne und Bauelemente" Vacuumschmeltze 1998.
• [5] Katalog ARMCO, Cold reduced electrical steels.
• [6] Katalog ARMCO, Oriented electrical steels.
• [7] Matheisel Z.: Perspektywy rozwojowe w dziedzinie nowoczesnych blach elektrotechnicznych, Politechnika Wrocławska 1972.