Topinambur (helianthus tuberosus) jako roślina energetyczna

• Autorzy: Czeczko R.

Warianty tytułu

EN

Topinambur (helianthus tuberosus) as energy plant

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W ostatnich latach znacznie wzrosło zainteresowanie odnawialnymi źródłami energii. Jest ono wynikiem zagrożenia wyczerpania zasobów paliw kopalnych oraz obawy o stan środowiska naturalnego. Podejmowanych jest szereg badań mających na celu ocenę przydatności energetycznej różnych gatunków roślin. Wśród sporej grupy roślin mających znaczenie jako alternatywne źródła energii należy zwrócić szczególna uwagę na Topinambur (Helianthus tuberosus), którego zarówno bulwy jak i łodygi mogą stanowić dobry materiał energetyczny. Bulwy mogą być wykorzystywane do produkcji bioetanolu stanowiącego dodatek do benzyn, powstającego w procesie hydrolizy lub do fermentacji metanowej, natomiast łodygi po wysuszeniu można wykorzystać do bezpośredniego spalania jak również do produkcji brykietów i paletów.

EN

In recent years the interest in renewable energy sources has increased greatly. The risk of the depletion of fossil fuels and concerns about the environment shifted the attention of scientists in the direction of search for alternative solutions. A number of studies was undertaken to evaluate the energetic potential of different plant species. Among a large group of plants of the importance as alternative energy sources special attention should be paid to the Jerusalem artichokes (Helianthus tuberosus), tubers and stems of which can be a good energy material. The tubers can be used for the production of bioethanol, by hydrolysis or methane fermentation, which may be used as a petrol additive. The stalks can be used for direct combustion after drying as well as for the production of briquettes and pallets.

Słowa kluczowe

PL

topinambur; biopaliwa

EN

topinambur; biofuels

• Wydawca: Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM". sp. z o.o.
• Czasopismo: Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
• Rocznik: 2011
• Tom: R. 12, nr 10
• Strony: 123--127
• Opis fizyczny: Pełny tekst na CD, Bibliogr. 26 poz.

Twórcy

autor

Czeczko R.

• Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie

Bibliografia

• [1] Budzyński W., Bielski S.: Surowce energetyczne pochodzenia rolniczego. Biomasa jako paliwo stałe, cz. II. Acta Sci. Pol., Agricultura, 2004, nr 3(2).
• [2] Chołuj D., Podlaski S., Wiśniewski D., Szmalec J.: Kompleksowa ocena biologicznej przydatności 7 gatunków roślin wykorzystywanych na cele energetyczne. Studia i Raporty IUNG-BIP, 2008, nr 11.
• [3] Czeczko R.: Porównanie stopnia uwodnienia różnych części Helianthus tuberosus w aspekcie ich przydatności jako biopaliwa. Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych, 2011, nr 49.
• [4] Denisiuk W.: Produkcja roślinna jako źródło surowców energetycznych. Inżynieria Rolnicza, 2003, nr 5(80).
• [5] Dyrektywa 2001/77/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 września 2001 r. w sprawie promocji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych na wewnętrznym rynku energii elektrycznej. Dz. Urz. WEL 283 z dnia 27.10.2001.
• [6] Feber A., Stasiak M., Kuś J.: Wstępna ocean produkcyjności wybranych gatunków roślin energetycznych. Progress in Plant Protection, 2007, nr, 47(4).
• [7] Gradziuk P., Grzybek A., Kowalczyk K., Kościk B.: Biopaliwa. Wyd. Wieś Jutra. Warszawa, 2002.
• [8] Grzybek A.: Kierunki zagospodarowania biomasy na cele energetyczne. Wieś Jutra 2003, nr 9.
• [9] Guzek K., Pisarek M.: Wykorzystanie biomasy na cele energetyczne w Polsce. Czysta Energia, 2002, nr 2(6).
• [10] Jeżowski S.: Rośliny energetyczne - produktywność oraz aspekt ekonomiczny, środowiskowy i socjalny ich wykorzystania jako ekopaliwa. Postępy Nauk Rolniczych, 2003, nr 3.
• [11] Kalebasa D.: Ilość i skład chemiczny popiołu z biomasy roślin energetycznych. Acta Agrophysica, 2006, nr 7(4).
• [12] Kays S. J., Nottingham S. F.: Biology and Chemistry of Jerusalem Artichoke, Helianthus tuberosus. L. CRS Press, Talyor & Francis Group, Boca Raton, Florida, 2007.
• [13] Komorowicz M., Wróblewska H., Pawłowski J.: Skład chemiczny i właściwości energetyczne biomasy z wybranych surowców odnawialnych. Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych, 2009, nr 40.
• [14] Kościk B., Głowacka A., Kowalczyk-Juśko A., Wyłupek T.: Szacowanie potencjału biomasy na cele energetyczne do bezpośredniego spalania-problemy metodologiczne. Stowarzyszenie Ekonomistów Rolnictwa i Agrobiznesu. Rocznik Nauki, 2005, nr 7(7).
• [15] Kościk B.: Surowce roślinne pochodzenia rolniczego. Wydanie PWSZ, Jarosław, 2007.
• [16] Lewandowski W.: Proekologiczne źródła energii odnawialnej. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2002.
• [17] Majtkowski W.: Wartościowe rośliny energetyczne. Materiały z IV Konferencji Biopaliwa szansą dla Polski. SGGW, Warszawa, 2007.
• [18] Monitor europejski. Urząd Komitetu Integracji. Aries 2006, No. 25.
• [19] Piskier T.: Potencjał energetyczny topinamburu. Problemy Inżynierii Rolniczej, 2009, nr 1.
• [20] Protokół z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, sporządzony w Kioto dnia 11 grudnia 1997 r. (Dz. U. 2005, nr 203, poz. 1684).
• [21] Sawicka B., Skiba D., Michałek W.: Słonecznik bulwiasty jako alternatywne źródło energii na Lubelszczyźnie. Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych, 2009.
• [22] Sławiński K., Sadowski W.: Możliwości i perspektywy upraw energetycznych na Pomorzu Środkowym, Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, 2003.
• [23] Szeptycki A., Wójcicki Z.: Postęp technologiczny i nakłady energetyczne w rolnictwie do 2020 r. Wyd. PTiR Kraków, 2003.
• [24] Wiśniewski G., Andrzejewska M., Grabias M., Kassenberg A., Kubski P., Kupczyk A., Michałowska-Knap K., Mroszkiewicz T., Oniszko-Popławska A., Ruciński D., Więcka A., Włodarski M., Wójcik B.: Możliwości wykorzystania odnawialnych źródeł energii w Polsce do roku 2020. Ekspertyza. Instytut Energetyki Odnawialnej, Warszawa, 2007.
• [25] Wrzosek J., Gworek B.: Biomasa w energetyce odnawialnej. Ochrona Środowiska i Zasobów Naturalnych, 2010, nr 43.
• [26] Zawadzka A., Imbierowicz M.: Inwestowanie w energetykę odnawialną. PAN, Oddział w Łodzi. Komisja Ochrony Środowiska, 2010.