Wskaźnik rozróżnialności stanów technicznych obiektu złożonego

• Autorzy: Sowa A.

Warianty tytułu

EN

Distinguishing factor of the technical conditions of a compound object

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Praca dotyczy problemu budowy efektywnych procedur lokalizacji niezdatności w obiektach złożonych. W obiektach tych często możliwe jest występowanie niezdatności wielu elementów składowych, a w pewnych przypadkach również poszczególne elementy mogą przyjmować różne formy niezdatności. Przy ograniczonej liczbie cech diagnostycznych i binarnym sposobie ich oceny, określenie zbioru sprawdzeń mającego na celu lokalizację niezdatności jest zadaniem niewykonalnym. Nie ma wtedy możliwości rozróżnienia poszczególnych stanów technicznych takiego obiektu. Z tego powodu w pracy podjęto próbę zdefiniowania pewnego wskaźnika, na podstawie którego można ocenić rozróżnialność stanów technicznych obiektu przy jego określonej strukturze, właściwościach elementów składowych i pewnego skończonego zbioru cech diagnostycznych. Aby umożliwić realizację takiego zadania niezbędne jest przyjęcie specyficznej klasyfikacji stanów technicznych, w której istotnymi kryteriami klasyfikacyjnymi są ilość, konfiguracja elementów niezdatnych, także forma występujących niezdatności. Wymaga to przede wszystkim formalnej definicji obiektu, jako zbioru elementów posiadających swoją strukturę i wzajemne relacje. Zarówno struktura jak i relacje pomiędzy elementami obiektu może być przedstawiona za pomocą grupy modeli logicznych, tj.: graficznych modeli funkcjonalnych, modeli w postaci układu równań logicznych i modeli macierzowych. W realnie istniejących obiektach możliwe jest występowanie szeregowych, równoległych, złożonych struktur elementów składowych, struktur z propagacją wsteczną błędu, struktur zmiennych o skończonej ilości faz działania. Wszystko to powoduje, że do oceny stanu technicznego elementów składowych obiektu, a także jego cech diagnostycznych należy zastosować oprócz binarnych także wielowartościowe funkcje ocenowe. Pozwalają one na przekształcenie modelu funkcjonalnego obiektu w model macierzowy. Model ten może być wykorzystany do określenia zbioru sprawdzeń cech diagnostycznych obiektu, a zbadanie i ocena tych cech jest podstawą do zlokalizowania niezdatności elementów. Metodą, która może być w tym celu wykorzystana jest metoda liczby charakterystycznej. Jej zaletą jest możliwość wykorzystania zarówno przy binarnym jak i wielowartościowym systemie ocen. Pozwala to również, w prosty sposób, zdefiniować wskaźnik rozróżnialności poszczególnych stanów technicznych obiektu złożonego. Jest nim ilość powtórzeń postaci wierszy modelu macierzowego tego obiektu. W artykule zostaną przedstawione przykłady wykorzystania tej metody określania wskaźnika rozróżnialności stanów technicznych, zarówno dla binarnego, jak i trój- oraz czterowartościowego systemu ocen.

EN

The paper deals with building effective procedures of imperfection localizations in compound objects. The imperfection of many components frequently occurs in these objects. Moreover, in some cases, individual elements can also take various forms of imperfection. With a limited amount of diagnostic features and a binary system of their evaluation, it is impossible to determine a set of checkups which would localize the imperfection. There is no possibility of distinguishing individual technical conditions of such an object then. That is why an attempt of defining a certain factor has been undertaken in this research. On the basis of this factor, one may evaluate the distinguishing of the technical conditions of the object with its structure, the characteristics of compound elements and a certain finite set of diagnostic features determined. In order to enable one to carry out such a task, it is necessary to assume a specific classification of technical conditions. The amount, the configuration of imperfect elements, and the form of the existing imperfections are the essential elements of this classification. First of all, a formal definition of the object as a set of the elements which have their own structures and mutual relations is required. Both the structure and the relations between the elements of the object may be shown with the use of groups of logical models, i.e. graphical functional models, models in a form of a logical system of equations, and matrix models. In the really existing objects, the serial structures, parallel structures, complex structures of the component elements, structures with error back propagation, and changeable structures with a finite amount of operational phases may occur. As a result, apart from using binary functions, multiple-valued evaluative functions should be used for the evaluation of technical condition of the object component elements as well as for diagnostic features of the object. They allow for the transformation of a functional model into a matrix model. The matrix model may be used for determining a checkup set of the diagnostic features of the object; examination and evaluation of these features is the basis for the localization of the imperfections of the elements. It is done with a method called a characteristic number method. An advantage of this method is that it may be used in both the binary and multiple-valued evaluative systems. It also allows for a simple way of defining the distinguishing factor for individual technical conditions of a compound object. The number of repetitions of the rows of the object matrix model constitutes the above factor. The paper presents examples of the application of the method of determining the distinguishing factor of technical conditions for binary as well as three- and four-valued evaluation systems.

Słowa kluczowe

PL

diagnostyka techniczna; diagnostyka pojazdów mechanicznych; niezawodność pojazdów

EN

technical diagnostics; diagnosis of motor vehicles; vehicles reliability

• Wydawca: Instytut Naukowo-Wydawniczy "SPATIUM". sp. z o.o.
• Czasopismo: Autobusy : technika, eksploatacja, systemy transportowe
• Rocznik: 2011
• Tom: R. 12, nr 12
• Strony: 318--333
• Opis fizyczny: Pełny tekst na CD, Bibliogr. 9 poz.

Twórcy

autor

Sowa A.

• Politechnika Krakowska

Bibliografia

• [1] Hebda M., Niziński S., Pelc H., Podstawy diagnostyki pojazdów mechanicznych. WKŁ, Warszawa, 1980.
• [2] Niziński S., Elementy eksploatacji obiektów technicznych. Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn, 2000.
• [3] Piec P., Sowa A., Analiza niezawodności pojazdów szynowych z uwzględnieniem struktur połączeń. Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej nr 31, Poznań 1988.
• [4] Sowa A., System kodowania wybranych niezdatności układu pneumatycznego hamulca pojazdów szynowych. Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej, Transport z. 39. Gliwice, 1999.
• [5] Sowa A., Identyfikacja niezdatności w obiektach technicznych o złożonej strukturze. Problemy Eksploatacji, 2001, z. 4, ITE, Radom, 2001.
• [6] Sowa A., Modelowanie obiektów diagnostyki o zmiennej strukturze. Problemy Eksploatacj, 2002, z. 1, ITE, Radom, 2002.
• [7] Sowa A., Ocena rozróżnialności stanów technicznych złożonych obiektów diagnostyki metodą liczby charakterystycznej. Materiały V Krajowej Konferencji Diagnostyka Techniczna Urządzeń i systemów, Ustroń 13-17.10.2003.
• [8] Sowa A., Klasyfikacja stanów w eksploatacji pojazdów szynowych. Czasopismo Techniczne, seria Mechanika, Politechnika Krakowska, 2005, z. 3-M.
• [9] Sowa A., Wykorzystanie krzywych zużycia w konstrukcji wektora stanu technicznego obiektu diagnostyki. Problemy Eksploatacji, 2007, z. 2, ITE, Radom, 2007.