Identyfikatory
Warianty tytułu
Analiza sieci uskokowej wybranych obszarów z polskiej części Karpat zewnętrznych
Języki publikacji
Abstrakty
Fault pattern was studied in selected areas of the Polish Outer Carpathians. The study was based on the author's own mapping data, radar images and the Geological Map of Poland 1:200 000. A dense and regular fault pattern is present in all studied areas. It consists of two sets of faults diagonal to the strike of the main tectonic structures. DR and DL, and a set of less common transverse faults T. The azimuths of the set T faults correspond approximately to the azimuths of the s1 axis of the DR and DL system. The azimuths change accordingly to the bending of the Carpathian arc, from ca. 40 in the east to ca. 175 in the west. All the fault sets dissect the regional structures and their overthrust planes, which indicates that the faults formed after folding and overthrusting of the nappes.
Opracowanie dotyczy sieci uskokowej na wybranych obszarach polskiej części karpat zewnętrznych. Analizę oparto na własnych badaniach terenowych, interpretacji zdjęć lotniczych, w tym radarowych, oraz mapach geologicznych. Posługiwano się metodami klasycznymi, uzupełnionymi analizą strukturalną. Stwierdzono, że na badanym obszarze występuje gęsta i regularna sieć stromych uskoków. Składa się ona głównie z dwóch zespołów: Dr i DL - uskoków skośnych do rozciągłości struktur regionalnych - i zespołu T - poprzecznego do tych struktur. Wszystkie one wykazują regionalną zmienność azymutów: DR - od około 1o na wschodzie do około 150 na zachodzie, DL - odpowiednio od około 60 do około 25. Ich kierunki są niezależne od litologii przecinanych przez nie kompleksów skalnych. Uskoki DR i DL są uskokami przesuwczymi: DR - prawoskrętnymi, a DL - lewoskrętnymi. Tworzą one system ścięć sprzężonych równoczesnych o dominującym kącie 2O około 60. Lokalnie, w jednostce przeddukielskiej i jej północnym obramowaniu oraz w rejonie Myślenic kąt ten jest znacznie mniejszy - 35-48 i uskoki nabierają charakteru ścięć hybrydowych. Powstały one w trójosiowym polu naprężeń, w którym, w wyniku rozciągania zgodnego z przebiegiem struktur regionalnych, przyjmowała lokalnie wartość ujemną. Obliczony kierunek kompresji zmienia się regionalnie od około 40 na wschodzie do około 175 na zachodzie. Sieć uskoków T składa się głownie z dużych uskoków poprzecznych do rozciągłości struktur regionalnych tak, że w części wschodniej dominują uskoki o azymucie około 35, a w zachodniej około 165. Ich azymuty pokrywają się z kierunkami s1. Wynikałoby z tego, że uskoki T powstawały przy występującym już na całym obszarze rozciąganiu prostopadłym, do kierunku zanikającej już kompresji z etapu powstawania uskoków DR i DL. W tej sytuacji uskoki te są starsze od uskoków T. Zarówno uskoki DR i DL, jak T przecinają regionalne struktury w płaszczowinie śląskiej, dukielskiej i magurskiej oraz nasunięcia tych jednostek. Wskazuje to, że omawiana sieć uskoków powstała już po sfałdowaniu i nasunięciu tych płaszczowin. Analizując prace innych autorów (N.Oszczypko, A.Tomaś, 1985; M.Cieszkowski i in., 1992), można wnioskowac, że system uskoków DR i DL powstał we wczesnym sarmacie, kiedy to nastąpiło dopchnięcire płaszczowiny magurskiej (M.Cieszkowski i in., 1988). Prawdopodobnie dopiero od tego czasu zaczęły ujawniać się spękania ciosowe systemu ścięciowego (DL i DR - L.masella i in., 1997). Natomiast uskoki T (a zapewne i cios T) wiązać należy z postorogenicznym wypiętrzeniem badanego obszaru, co zgodnie ze zdaniem M.Cieszkowskiego i in.,(1992) wiązać należy ze schyłkiem neogenu.
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
263--276
Opis fizyczny
fot., rys., bibliogr. 56 poz.
Twórcy
autor
autor
- Institute of Geology, University of Warsaw, al. Żwirki i Wigury 93, 02-089 Warszawa
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BUS1-0003-0106
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.