Nowy sposób wyznaczania najmniejszej wspólnej wielokrotności liczb naturalnych, jako model matematyczny automatu w technice komputerowej

• Autorzy: Bocian S.

Warianty tytułu

EN

The new method of determining the least connnon multiple of natural nuinbers as the mathematical model of the automaton in computer technique

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

EN

In this work the new method of determining the Least Common Multiple (LCM) of natural numbers is described. This algorithm is the new mathematical tool which optimizes the calculations of LCM of natural numbers. This algorithm enables to obtain the results of equivalence of the characteristic semigroups calculations of the direct sum and the direct product of the some classes of the automata which are the mathematical (algebraical) models of the appropriately sequented and parallel structures of these classes of the automata. The automaton is meant here as the mathematical model that describes the way of the Information processing by the various digital systems.

Słowa kluczowe

PL

Najmniejsza Wspólna Wielokrotność (NWW) liczb naturalnych; równoważność obliczeń pólgrup charakterystycznych sumy prostej i iloczynu prostego; modele matematyczne (algebraiczne); automat; systemy cyfrowe

• Wydawca: Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny
• Czasopismo: Pojazdy Szynowe
• Rocznik: 2002
• Tom: nr 1
• Strony: 54--63
• Opis fizyczny: Bibliogr. 19 poz., rys.

Twórcy

autor

Bocian S.

• Instytut Pojazdów Szynowych „ TABOR"

Bibliografia

• [1] Bocian S.: Złożoność półgrupy charakterystycznej automatów asynchronicznych i ich rozszerzeń. Praca Instytutu Podstaw Informatyki Polskiej Akademi Nauk, nr 552,s 1 - 46, Warszawa 1984.
• [2] Bocian S., Mikołajczak B.: Complexity of a characteristic semigroup of some classes of automata, Comference on Theory and Applications of Semigroups, Greiswald, 12- 16.11.1984, s. 11.
• [3] Bocian S., Mikołajczak B.: Computational aspects of assigning characterstic semigroup of asynchronous automata and their extensions, Theory of algorithms, pod red. L. Lavosz and E. Szemeredi, Colloquia Matematica Societatis Janos Bólyai 44, North - Holland, Amsterdam - Oxford - New York, Budapest Hungary 1985 s. 37 - 47.
• [4] Bocian S.: Badania nad złożonością obliczeniową półgrupy charakterystycznej automatów skończonych. Praca doktorska, Poznań 1986.
• [5] Bocian S.: A new method of calculating the smallest common multiple, Computational Topology and Geometry and Computation in Teaching Mathematics, pod red. Eladio Dominquez Murillo, Antonio Quintero Toscano, Jose Luis Vincente Cordoba, Universidad de Sevilla 1987 s.25-41.
• [6] Bocian S.: The complexity of semigroup characteizarion of asynchronous strongly connected automation and their extensions, Computational Topology and Geometry and Computation Teaching Mathematics, pod red. Eladio Dominquez Murillo, Antonio Quintero Toscano, Jose Luis Vincente Cordoba, Universidad de Sevilla 1987 s. 41 - 49.
• [7] Davis P. J., Hersh R.: Świat matematyki. PWN, Warszawa 1994.
• [8] Hogben L.: The Wonderful World of Mathematics. Garden City, N.Y., 1955, Garden City Books.
• [9] Hopcroft J.E., Ullman J.D.: Wprowadzenie do teorii automatów języków i obliczeń. PWN, Warszawa,1994
• [10] Kostrykin A. I. : Wstęp do algebry. PWN, Warszawa 1984.
• [11] Leja F.: Rachunek różniczkowy i całkowy PWN, Warszawa 1967.
• [12] Mikołajczak B. Red.: Algebraiczna i strukturalna teoria automatów. PWN, Warszawa -Łódź, 1985.
• [13] Mikołajczak B., Stokłosa J. : Złożoność obliczeniowa algorytmów. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 1984.
• [14] Mostowski A., Stark M.: Elementy algebry wyższej. PWN, Warszawa 1968.
• [15] Musielak J.: Wstęp do matematyki. PWN, Warszawa 1970.
• [16] Opial Z.: Algebra wyższa. PWN, Warszawa 1967.
• [17] Sacha K., Rydzewski A.: Mikroprocesory w pytaniach i odpowiedziach. PWN, Warszawa 1968.
• [18] Sierpiński W.: Arytmetyka teoretyczna. PWN, Warszawa 1968.
• [19] Stern L. A.: Matematyka współczesna - 12 esejów. WNT, Warszawa 1983.