Tytuł artykułu
Autorzy
Wybrane pełne teksty z tego czasopisma
Identyfikatory
Warianty tytułu
Osuwiska w paśmie Apeninów Emilia-Romagna
Języki publikacji
Abstrakty
Most of the rock units which form the largest part of the Emilia-Romagna high and mid-Apennines are made up of flysch rock types and melanges, with abundant or prevailing clayey component. These rock units are nearly always covered (at least 80% of the area considered) by various types of slope deposits: moraines, talus fans, regolith materials and, in particular, landslide bodies of any shape and size. In these prevalently argillaceous materials the progressive water absorption, taking place during physical weathering processes, often leads to a state of consistency lower than the solid state.They can therefore loose their primitive condition of "weak rock" assuming the characteristics of a clayey soil aggregate. Thanks to the surveys carried out for the editing of the Regional Geological Map at the 1:10,000 scale, some 32,300 landslide bodies have been identified in the Emilia--omagna Apennines by the regional administration. As regards the dimensions of landslide bodies it may be estimated that at least 1300 of them have a volume exceeding one million cubic metres. Some landslide bodies have a total length exceeding 5 km: the largest ones belong to the most frequent complex type, that is slide-flow. As regards the depth of the surfaces of rupture, the highest frequency is found for values ranging from 10 to 15 m and about 20% of landslides show a depth exceeding 20 m. In Emilia-Romagna, almost 99% of present landslide activity is due to the reactivation of pre-existing landslide bodies. Future slope movements can therefore be predicted quite well by means of detailed survey of past landslide activity. The importance of rainfall (in autumn) and snowmelt (in spring-time) among landslide causes is demonstrated by the monthly distribution of mass wasting processes. From the investigations carried out in Reggio Emilia Province it is shown that 48% of mass wasting actually takes place between March and May, when the snow cover melts. The formation and evolution stages of these landslides - and therefore of the Late Pleistocene and Holocene environment of the Northern Apennines - are outlined more precisely by means of about 50 radiocarbon datings of wood fragments found inside the landslide bodies by means of continuous core borings.
Większość jednostek litologicznych, budujących największą część pasma Emilia - Romagna w wysokich i średnich Apeninach, to skały pochodzenia fliszowego z licznymi, bądź przeważającymi komponentami ilastymi. Te jednostki są prawie zawsze pokryte (przynajmniej 80% rozważanego obszaru) różnego rodzaju osadami: morenami, wachlarzami stożków napływowych, regolitami a w szczególności bryłami osuwisk różnych kształtów i rozmiarów. W tych ilastych materiałach ma miejsce progresywna absorpcja wody, następująca podczas fizycznych procesów wietrzenia, często prowadząca do stanu konsystencji niższego niż stan stały. Zatem mogą one tracić swe pierwotne właściwości "kruchych skał" biorąc pod uwagę cechy charakterystyczne konglomeratów ilastych. Dzięki badaniom przeprowadzonym w celu opublikowania Regionalnej Mapy Geologicznej w skali 1:10000, rozpoznano około 32300 osuwisk w paśmie Apenin Emilia - Romagna. Jeśli chodzi o rozmiary osuwisk, trzeba szacować, że co najmniej 1300 z nich przekracza kubaturą milion metrów sześciennych. Całkowita długość niektórych osuwisk przekracza 5 km: największe z nich należą do najpowszechniejszego typu - osuwisk spływowych. Jeśli chodzi o głębokość powierzchni przerwania, najczęściej spotykane są te o wartościach od 10 do 15 m, a około 20% osuwisk wykazuje głębokość przekraczającą 20 m. W paśmie Emilia -Romagna prawie 99% obecnej aktywności osuwiskowej wiąże się z reaktywacją osuwisk istniejących wcześniej. A zatem przyszłe ruchy zboczy można całkiem łatwo przewidzieć, szczegółowo badając aktywność osuwisk w przeszłości. Istotne znaczenie opadów: deszczu w jesieni i topnienia śniegu w okresie wiosennym - w procesach osuwiskowych, przedstawia miesięczny rozkład procesów ruchów masowych zwietrzeliny. Badania wykonane w prowincji Reggio Emilia wykazują, że 48% ruchów masowych ma miejsce pomiędzy marcem a majem, kiedy śnieg topnieje. Stadia powstawania i ewolucji tych osuwisk - a zatem i środowiska późnego plejstocenu i holocenu Północnych Apenin - są przedstawione bardziej precyzyjnie dzięki wykonaniu około 50. datowań radiowęglowych fragmentów drewna, znalezionych wewnątrz osuwisk w próbkach z rdzeni wiertniczych.
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
19--27
Opis fizyczny
Bibliogr. 24 poz., il., rys., tab.
Twórcy
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BPZ4-0004-0010
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.