Ocena uwilgotnienia siedlisk metodą fitoindykacji na zmeliorowanym łąkowym obiekcie pobagiennym Supraśl górna

• Autorzy: Kiryluk A.

Warianty tytułu

EN

Moistening estimation of habitat with the use of phytoindication method on the meliorated post-bog meadows object of Suprasl górna

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W pracy zbadano uwilgotnienie siedlisk łąkowych metodą fitoindykacji. na pobagiennym obiekcie łąkowym Supraśl Górna. Obiekt został zmeliorowany i zagospodarowany w latach 1978-1983. Na 10 płatach roślinnych wykonano w latach 2006 i w 2010 spisy florystyczne i przypisano liczby wilgotnościowe gatunkom według obowiązującej 10-stopniowej skali opracowanej przez Klappa i zmodyfikowanej przez Oświta. Wyniki badań wskazują, że badane łąki pod względem uwilgotnienia są zróżnicowane od siedlisk suchych, okresowo nawilżanych po wilgotne i mokre ( liczby wilgotnościowe 5,30 do 7,64). Ocena uwilgotnienia siedlisk łąkowych metodą fitoindykacyjną okazała się przydatna w badaniach o charakterze marszrutowym, na dużych obiektach. Charakteryzuje się dużą dokładnością i niewielką pracochłonnością.

EN

The moistening of meadow habitats was estimated in the work with the use of phytoindication method on the post-bog meadow object of Supraśl Górna. The object was meliorated and managed in the period of 1978-1983. In 2006 and 2010 on 10 vegetable surface there were made floristic lists and moistening numbers were attributed to the species according to valid 10-gradual scale worked out by Klapp and modified by Oświt. Taking into account the moistening, the results of investigations show that studied meadows are differentiated from dry, periodically moisturized up to fresh and moist habitats (moisture numbers from 5,30 to 7,64). The estimation of moistening of meadow habitats with the use of phytroindication method appeared to be useful in investigations of the interaries character on large objects. It is characterized by large exactitude and small labour-consuming.

Słowa kluczowe

PL

siedlisko pobagienne; uwilgotnienie; fitoindykacja; skład florystyczny; liczby wilgotnościowe gatunków

EN

post-bog habitat; moistening; phytoindication; floristic composition; moisture numbers of species

• Wydawca: Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej
• Czasopismo: Inżynieria Ekologiczna
• Rocznik: 2012
• Tom: Nr 29
• Strony: 66--75
• Opis fizyczny: Bibliogr. 13 poz., tab.

Twórcy

autor

Kiryluk A.

• Katedra Technologii w Inżynierii i Ochronie Środowiska, Politechnika Białostocka, ul. Wiejska 45 a, 15-351 Białystok,

Bibliografia

• 1. Ersten A.C.D., Alkemade J.R.M., Wassen M.J. 1998. Calibrating Ellenberg indicator values for moisture, acidity, nutrient availability and salinity in the Netherlands. Plant Ecology, 135: 113–124.
• 2. Grzyb S., Prończuk J. 1995. Podział i waloryzacja siedlisk łąkowych oraz ocena ich potencjału produkcyjnego. Ogólnopolska Konferencja Łąkarstwa nt. „Kierunki rozwoju łąkarstwa na tle aktualnego poziomu wiedzy w najważniejszych jego działach”, SGGW, Warszawa: 51–63.
• 3. Jankowski W. 1994. Zastosowanie bioindykacji w praktyce monitoringu środowiska na przykładzie północno-wschodniej Polski. Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa.
• 4. Kamiński J. 2008. Zróżnicowanie florystyczne i walory przyrodnicze łąk 2-kośnych na zagospodarowanym torfowisku w zależności od warunków wilgotnościowych. Woda-Środowisko- Obszary Wiejskie, t. 8 z. 2a(23): 87–104.
• 5. Kiryluk A. 2007. Zmiany siedlisk pobagiennych i fitocenoz w dolinie Supraśli. Woda – Środowisk Obszary Wiejskie, Rozprawy naukowe i monografie nr 20, Wydawnictwo IMUZ, Falenty.
• 6. Kostuch R. 1995. Przyczyny występowania różnorodności florystycznej ekosystemów trawiastych. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, Selectio E, Agricultura, L: 23–32.
• 7. Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Vascular plants of Poland. A checklist Pol. Bot. Stud., Guidebook, Kraków.
• 8. Oświt J. 1992. Identyfikacja warunków wilgotnościowych w siedliskach łąkowych za pomocą wskaźników roślinnych (metoda fitoindykacji). Bibl. Wiad. IMUZ, 79: 39 – 67.
• 9. Roo-Zielińska E., Solon J., Degórski M. 2007. Ocena stanu przekształceń środowiska przyrodniczego na podstawie wskaźników geobotanicznych, krajobrazowych i glebowych (podstawy teoretyczne i przykłady zastosowań). PAN IGiPZ Monografie 9, Warszawa.
• 10. Solon J. 1994. A basis for the classification of bioindicative methods: A proposal for discussion. [W:] A. Bytnerowicz, E. Roo-Zielińska, J. Solon (red.) Climate and atmospheric deposition studies in forests. Conference papers. 19 International Conference Nieborów, October 6–9, 1992: 219–229.
• 11. Trąba C. 2003. Fitoindykacyjne ocena uwilgotnienia i warunków termicznych gleb kompleksów pszennych i żytnich Kotliny Sandomierskiej. [W:] Rośliny segetalne. Bioindykacja – chronologia – zmienność. Pomorska Akad. Pedagogiczna w Słupsku: 125–132.
• 12. Trąba Cz., Wolański P. 2004. Zastosowanie metod bioindykacyjnych w monitoringu środowiska, Zeszyty Naukowe Południowo-Wschodniego Oddziału Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej z siedzibą w Rzeszowie i Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego Oddział w Rzeszowie, nr 5: 73–78.
• 13. Urban D. 2002. Differention of hydrogenic sites and of the soil cover of the Tarasinca valley (near Osowa). Acta Agrophysica, 68: 235–244.