Identyfikatory
Warianty tytułu
Doświadczenia z utylizacją osadów ściekowych w złożach trzcinowych
Języki publikacji
Abstrakty
W ciągu ostatnich kilku lat podejmowane są próby wykorzystywania nowych, ekologicznych technologii unieszkodliwiania osadów ściekowych. Stanowią one uzupełnienie, a niekiedy mogą być stosowane zamiennie w miejsce tradycyjnych metod unieszkodliwiania takich jak: spalanie, składowanie, czy przyrodnicze zagospodarowanie. Stosunkowo nowym rozwiązaniem są technologie wykorzystujące hydrofity (tzn. rośliny wodne i wodolubne, takie jak np.: trzcina pospolita, pałka wodna, sit, tatarak, czy wiklina) do wzrostu na mineralnym podłożu z naniesionymi warstwami osadów ściekowych. Najczęściej stosowana jest trzcina pospolita. Hydrofitowa metoda utylizacji osadów polega na stosowaniu wielowarstwowych nawodnień osadami o niskiej zawartości suchej masy 0,5÷1,0% w złożach trzci-nowych. Są to obiekty nadziemne (złoża) lub podziemne (baseny) zasiedlone przede wszystkim trzciną pospolitą, w których nie usuwa się doprowadzonych osadów w długim okresie czasu, wynoszącym nawet 10÷15 lat. W metodzie hydrofitowej odwodnienie osadów ściekowych jest spowodowane grawitacyjnym odciekaniem wody oraz ewapotranspiracją. Odwodnione osady w złożach trzcinowych ulegają również stabilizacji. Stabilizacja jest rezultatem przemian biochemicznych osadów zachodzących w sąsiedztwie korzeni trzcin. Osady ściekowe odwadniane w złożach trzcinowych ulegają częściowej stabilizacji i higienizacji. Otrzymywany materiał charakteryzuje się składem chemicznym zbliżonym do substancji humusowej, a więc nadaje się do rolniczego wykorzystania. Prawidłowa eksploatacja złóż trzcinowych wymaga określenia optymalnych dawek osadów: ich ilości oraz częstotliwości doprowadzania w celu zapewnienia odpowiedniego okresu spoczynku pomiędzy kolejnymi zalewami. Ilość doprowadzanych osadów w czasie musi być dostosowana do wieku trzciny oraz zależy od rodzaju osadów i zawartości w nich suchej masy. Objętość osadów w analizowanych dotychczas złożach trzcinowych ulegała zmniejszeniu średnio o 89%. Objętość odprowadzanych wód ociekowych ze złóż trzcinowych malała wraz ze wzrostem miąższości warstwy zgromadzonych osadów i wzrostem ich pojemności retencyjnej. Obiekty hydrofitowe zapewniają wysoki stopień odwodnienia osadów. Po zakończeniu eksploatacji, średnia wilgotność osadów wynosi nawet około 60% i jest niższa niż w przypadku odwadniania w urządzeniach mechanicznych lub w tradycyjnych poletkach odciekowych. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że wilgotność maleje wraz z głębokością. Oznacza to, że najmniejszą wilgotność mają warstwy najgłębsze, a więc zdeponowane najwcześniej. Na podstawie badań przeprowadzonych w obiektach polskich i jednym duńskim wykazano, że ilości metali ciężkich w osadach odwadnianych w złożach trzcinowych nie przekraczały wartości dopuszczalnych przy rolniczym wykorzystaniu.
Słowa kluczowe
Wydawca
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
65--78
Opis fizyczny
Bibliogr. 16 poz.
Twórcy
Bibliografia
- 1. Alachamowicz J., Gawkowski W.: The sludge handling in waste-water treatment plant in Zambrow. Engineering and Protection of Environment, vol. 4, no 2, Częstochowa, 2001. 263÷ 272.
- 2. Cytawa S.: Dewatering of sludge in reed beds. Proceedings of the seminar of the training program "Basin of River Rawka", (Edit.) Schl?ßler, "Treatment, use and utilisation of sludge” Warszawa 1996. 62÷65.
- 3. De Maeseneer J.L.: Sludge dewatering by means of constructed wetlands. In: Proceedings of 5th International Conference on Wetland System for Water Pollution Control, Universitaet fur Bodenkultur Wien and International Association on Water Quality, XIU/2, Vienna 1996. 1÷8.
- 4. Hofmann K.: Entwasserung und Vererdnung von Klarschlamm in Schilfbeeten. Stuttgart 1992.
- 5. Lienard A., Esser D., Deguin A., Virloget F.: Sludge dewatering and drying in reed beds: an interesting solution? General investigation and first trials in France. Proceedings of the conference, "Use of Constructed Wetlands in Water Pollution Control". Cambridge 1990. 257÷267.
- 6. Nicoll E.H.: Sludge treatment and disposal. Small water pollution control works. John Wiley & Sons, New York 1998. 411÷431.
- 7. Nielsen S.M.: Biological sludge drying in constructed wetlands. "Constructed wetlands for water quality improvement" (Ed.) Moshihiri G.A., Lewis Publishers, Boca Raton, Florida 1993. 549÷558.
- 8. Nielsen S.: Sludge drying reed beds. 8th International Conference on Wetland Systems for Water Pollution Control vol. I. Arusha International Conference Centre (AICC), University of dear Salaam 2002. 24÷39.
- 9. Nielsen S.: Sludge Treatment in Wetland Systems. 1st International Seminar on the use Aquatic Macrophytes for Wastewater Treatment in Constructed Wetlands. Lisboa, Portugal, 2003. 151÷185.
- 10. Obarska-Pempkowiak H.: Constructed wetlands. Utilisation of sewage sludge in reed beds, 2002. 199÷220.
- 11. Obarska-Pempkowiak H., Tuszyńska A.: Utilisation of sewage sludge in reed beds. I Congress of Environmental Engineering. Monographs of Environmental Engineering Committee PAN 33, vol. 12, Lublin 2002. 341÷360.
- 12. Obarska-Pempkowiak H., Zwara W.: Examples of the operation of sewage sludge utilization with the application of wetlands systems in gdansk region. Scientific Books Agricultural Academy in Wrocławiu, 293, 2. 47÷56.
- 13. Obarska-Pempkowiak H., Tuszyńska A., Sobociński: Polish experience with sewage sludge dewatering in reed systems. Water Science and Technology, vol. 48, no 5, 2003. 111÷117.
- 14. Oleszkiewicz J.: The sewage sludge handling. The handbook of decider. LEM, Kraków 1998. 284.
- 15. Reinhoffer M.: Klarschlammvererdnung mit Schilf. Schriftenreihe zur Wasserwirtschaft. Graz 1998.
- 16. Zwara W., Obarska-Pempkowiak H.: Polish experience with sewage sludge utilization in reed beds. Water Science and Technology, 41(1), 2000. 65÷68.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BPW8-0003-0072