Art from scence or scence from art.?

• Autorzy: Olek J.

Warianty tytułu

PL

Sztuka z nauki czy nauka ze sztuki?

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

PL

Sztuka z nauki czy nauka ze sztuki? Matematykę i sztukę łączy więcej, niż się na ogół wydaje. Wprawdzie w świecie sztuki nie ma większego znaczenia obiektywizm, który tak istotną rolę odgrywa w ocenie wyników matematycznych, niemniej obowiązujące w matematyce standardy, a także przyjęte motywacje zbliżone sanie do tych znanych z innych nauk, lecz właśnie do panujących w sztuce. To zdumiewające, ale w klasyfikowaniu twierdzeń matematycznych nierzadko nad logiką górują względy estetyczne. Kategorie piękna i elegancji współtworzą wartość idei w stopniu nie mniejszym niż ich poprawność, a tym bardziej potencjalna użyteczność. Sztuka XX, a tym bardziej XXI wieku w licznych odsłonach jawi się jako racjonalna, konkretna, systemowa, strukturalna. Tego rodzaju idee i programy biorą się z jednej strony z potrzeby wprowadzania tadu w bezład rzeczywistości i związanych z nią doświadczeń, z drugiej - z wiary, iż poprzez uporządkowane piękno można znaleźć prostotę w złożoności, którą to nadzieję mają również niektórzy matematycy i fizycy. Zdecydowane podobieństwa i wyraźne różnice - tak dałoby się określić koneksje nauki i sztuki, spełniające się na rozmaitych płaszczyznach i w różnych wymiarach. Uczonych i artystów sporo dzieli, ale i łączy niemało. Chociażby to, że muszą porzucić swoje poprzednie przekonania i uwolnić się od procedur, do jakich przywykli, jeśli chcą zwiększyć swoje szanse stania się nowatorami. Gwarantem dokonania nowych odkryć i zastosowania rozwiązań wcześniej nieznanych jest na ogół alternatywne myślenie. W nauce oryginalnymi ustaleniami dopełnia się zazwyczaj i wzbogaca stan istniejący. W sztuce nieistniejące wcześniej kierunki artystyczne formułuje się głównie w opozycji do zastanych. Owszem, i tu, i tu postawy, wzorce i trendy wyłaniają się z siebie i oddziałują nawzajem, jednak w sztuce, w odróżnieniu od nauki, nie jest to czymś, czym należy się afiszować.

Słowa kluczowe

EN

art; science; space; computer graphics

PL

sztuka; nauka; przestrzeń; grafika komputerowa

• Wydawca: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
• Czasopismo: Architectus
• Rocznik: 2009
• Tom: nr 1-2(25-26)
• Strony: 93--101
• Opis fizyczny: Bibliogr. 22 poz.

Twórcy

autor

Olek J.

• Academy of Fine Arts in Poznan and Gdansk

Bibliografia

• [1] Ayer A.J., Filozofia w XX wieku, Warszawa 2003.
• [2] Banchoff T., Beyond the ThircJ Dimension: Geometry, Computer Graphics and Higher Dimensions, New York 1990.
• [3] Barrow J.D., Wszechświat a sztuka. Warszawa 1999.
• [4] Candy L., Edmonds E., Explorations in Art and Technology,London 2002.
• [5] Capra F., Tao fizyki, Kraków 1994.
• [6] Ciesielski K., Pogoda Z., Bezmiar matematycznej wyobraźni,Warszawa 1995.
• [7] Clark S., Wszechświat w obiektywie, Warszawa 1997.
• [8] Feyerabend P.K., Przeciw metodzie, Wrocław 2001.
• [9] Feynman R.P., Przyjemność poznawania. Warszawa 2005.
• [10] Hawking S.W., Penrose R., Natura czasu i przestrzeni, Poznań 1996.
• [11] Heisenberg W., Część i całość. Warszawa 1987.
• [12] Kaku M., Wizje, czyli jak nauka zmieni świat w XXI wieku.Warszawa 2000.
• [13] Kuhn T.S., Dwa bieguny. Warszawa 1985.
• [14] Matematyka współczesna, (ed.) L.A. Steena, Warszawa 1983.
• [15] Moholy-Nagy L., The New Vision, New York 1949.
• [16] Pickover C.A., Surfing Through Hyperspace: Understanding Higher Universes in Six Easy Lessons, New York 1999.
• [17] Prigogine L, Stengers I., Kres pewności. Czas, chaos i nowe prawa natury, Warszawa 2000.
• [18] Reutersvard O., Onmogelijke figuren, Amsterdam 1983.
• [19] Russell B., Problemy filozofii. Warszawa 2004.
• [20] Shlain L., Art & Physics, Paralfel visions in space, time and light,New York 1993.
• [21] Virilio P., The Lost Dimension, New York 1991.
• [22] Wojnecki S., Moja teoria fotografii, Poznań 2009.