Tytuł artykułu
Autorzy
Wybrane pełne teksty z tego czasopisma
Identyfikatory
Warianty tytułu
O wyborze przełożenia przekładni w serwomechaniźmie pozycyjnym o ruchu ciągłym
Języki publikacji
Abstrakty
The typical problem which is to solve it is the time-optimal problem; this means, the time needed to realise the positioning path from omega = 0 to omega = 0 (omega is the angular velocity) should be as short as possible. In general the positioning task is realised by: a start from omega = 0 to omega = omega(L), the run with the constant angular velocity omega(L) and the brackeage from omega(L) to omega = 0. The servoactuator, which is composed from the servomotor and the gearbox, is loaded by a mechanism, characterised by: a moment of inertia, a moment of viscous friction and a static load moment. To reach the time-optimal solution it is necessary to fit the gear ratio to the load condition. The paper deals with this problem.
Droga kątowa elementu wyjściowego serwomechanizmu położeniowego (patrz rys. 1 - wykres uproszczony) składa się z trzech odcinków: rozruchu od omega = 0 do prędkości maksymalnej omega(s), ruchu z tą prędkością i hamowania do omega = 0. Zadaniem jest takie dobranie przełożenia przekładni, aby przy danym silniku i danym obciążeniu uzyskać najkrótszy czas odpracowania całego cyklu. Podstawowe zależności wynikające z rys. 1 i praw dynamiki podano we wzorach (2.1) do (2.13); wiążą one podstawowe parametry cyklu pracy. Problem przewidziany do rozwiązania sformułowano w rozdziale 3: przy znanych danych silnika (moment elektromechaniczny, maksymalna prędkość obrotowa, moment bezwładności wirnika i moment tarcia wiskotycznego) oraz znanych parametrach obciążenia (moment obciążenia statycznego, moment bezwładności, największa prędkość ruchu elementu wyjściowego i moment tarcia wiskotycznego), podać zależności do określenia takiego przełożenia przekładni redukcyjnej, które minimalizuje czas potrzebny do odpracowania cyklu pozycjonowania. Rozwiązanie przedstawiono w rozdziale 4. Wsystkie wielkości przeliczono na wał elementu wyjściowego (oznaczenie L), określono przyśpieszenie kątowe (wzór 4.5) i wprowadzono współczynnik dopasowania g (wzór 4.6). Wyznaczono warunek (4.10) umożliwienia rozruchu; ten warunek jest też wykorzystany przy znajdowaniu rozwiązania (4.22). Kolejne przekształcenia doprowadzają do wzorów (4.14) i (4.16), będących zależnościami wejściowymi zagadnienia optymalizacyjnego. Rozważano dwa przypadki: - krótka droga pozycjonowania, gdy element wyjściowy nie osiąga największej prędkości, lub dochodzi do niej i rozpoczyna hamowanie; rozwiązanie zagadnienia jest w tym przypadku podane wzorem (4.22); - długa droga pozycjonowania, gdy element wyjściowy porusza się przez określony czas z prędkością maksymalną, po czym rozpoczyna się hamowanie; rozwiązania w tym przypadku poszukuje sie przez numeryczne rozwiązanie równania czwartego rzędu (4.26). Wartość przełożenia uzyskana ze wzoru (4.22) jest wygodną wartością startową do dalszych obliczeń.
Słowa kluczowe
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
85--97
Opis fizyczny
Bibliogr. 3 poz., rys.
Twórcy
autor
- Industrial Research Institute for Automation and Measurements, tmissala@sg.piap.waw.pl
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BPS2-0014-0044
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.