Photoinduced-fluorescence (PIF) determination of fluoroquinolones in pharmaceuticals and urine

Espinoza-Mansilla, A.; Munoz de la Pena, A.; Gomez, D. G.; Canada-Canada, F.

Artykuł - szczegóły

Tytuł artykułu

Photoinduced-fluorescence (PIF) determination of fluoroquinolones in pharmaceuticals and urine

Autorzy

Espinoza-Mansilla A. , Munoz de la Pena A. , Gomez D. G. , Canada-Canada F.

Wybrane pełne teksty z tego czasopisma

http://beta.chem.uw.edu.pl/chemanal/

Identyfikatory

Warianty tytułu

Oznaczanie fluorochinolonów w farmaceutykach i moczu, za pomocą fotoindukowanej fluorescencji (PIF)

Języki publikacji

Abstrakty

Irradiation of fluoroquinolones for a few minutes using a high-power UV lamp drastically increased their fluorescence quantum yield. Photodegradation of particular fluoroquinolone depended on the irradiation time, solvent composition, and solution pH. The best signals were obtained when aqueous-ethanolic mixture (50/50, v/v) was used. Within only 5 min, enoxacin (ENO). norfloxacin (NOR), ciprofloxacin (CIPRO), and enroffoxacin (ENRO) were converted into the fluorescent photoproducts, which were formed preferably from the protonated parent fluoroquinolones (pH = 6.5). Under the applied conditions, only ofloxacin (OFLO) was not affected by irradiation. Chromatographic studies indicated that for each fluoroquinolone, except for ENRO, only one photoproduct was obtained. pK values and luminescent properties of the photoproducts were established. The highest fluorescence intensity of the photoproducts was measured in acidic medium (pH = 4). The linear dependence between the intensity of fluorescent emission of the photoproducts and concentrations of fluoroquinolones was found. Limits of detection were 23,17.14,14, and 26 ng mL^-1 for ENO, NOR, OFLO. CIPRO, and ENRO. respectively. The method was successfully applied to the determination of the above drugs in pharmaceuticals. Moreover, ENO was determined in human urine.

Kilkuminutowe naświetlanie fluorochinolonów lampą UV o dużej mocy znacząco zwiększa ich wydajność kwantową fluorescencji. Fotodegradacja fluorochinonów zależy od czasu naświetlania, składu rozpuszczalnika i pH roztworu. Najkorzystniejsze sygnały otrzymano w roztworze wodno-etanolowym (50:50, v/v). W czasie 5 min enoksacyna (ENO). norflo-ksacyna (NOR), ciprofioksacyna (CIPRO) i enrofloksacyna (ENRO) są przekształcane w fluoryzujące produkty, powstające z protonowanych wyjściowych fluorochinolonów przy pH 6,5. W tych warunkach jedynie ofloksacyna (OFLO) nie ulega działaniu promieniowania. Badania chromatograficzne wykazały, że dla każdego fluorochinolonu, z wyjątkiem ENRO, powstaje tylko jeden fotoprodukt. Wyznaczono wartości pK i właściwości luminscencyjne fotoproduktów. Największą intensywność fluorescencji otrzymano w roztworze kwaśnym przy pH 4. Stwierdzono liniową zależność między natężeniem emisji fotoproduktów i stężeniem fluorochinonów. Granice wykrywalności wynoszą odpowiednio 23, 17, 14, 14 1 26 ngmL^-1 dla END, NOR, OFLO, C1PRO i ENRO. Opracowaną metodę zastosowano2 powodzeniem do oznaczania leków w produktach farmaceutycznych i ludzkim moczu.

Słowa kluczowe

fluoroquinolones photoreaction fluorescence pharmaceuticals urine

fluorochinolony reakcja fotochemiczna fluorescencja farmaceutyk mocz

Wydawca

Komitet Chemii Analitycznej PAN

Czasopismo

Chemia Analityczna

Rocznik

2007

Tom

Vol. 52, No. 4

Strony

619--633

Opis fizyczny

Bibliogr. 19 poz.

Twórcy

autor

Espinoza-Mansilla A.

autor

Munoz de la Pena A.

autor

Gomez D. G.

autor

Canada-Canada F.

Department of Analytical Chemistry, University of Extremadura, 06071 Badajoz, Spain Fax: +34924289375, nuncy@unex.es

Bibliografia

1. Jackson L.C., Machado L.A. and Hamilton M.L., Acta Media, 8, 58 (1998).
2. Currie D., Lynas L., Kennedy D.G. and McCaughey W.J., Food Addit. Contam., 15, 651 (1997).
3. Ihrke P.J., Papich M.G. and Demanuelle T.C., Vet. Dermatol. 10, 193 (1999).
4. Chen D.K., McGeer A., De Azavedo J.C. and Low D.E., New Engl. J. Med, 341, 233 (1999).
5. Knapp J.S., Fox K.K., Tress D.L. and Whittington W.L., Emerg. Infect. Dis., 3, 33 (1997).
6. Food Chemical News; CRC Press: Washington, D.C., Vol 37, 1996, p. 21.
7. Torniainen T. and Maki E., Chromatogr. A., 697, 397 (1995).
8. Torniainen K., Tammilehto S. and Ulvi V., Int. J. Pharmaceutics, 132, 53 (1996).
9. Burhenne J., Ludwig M., Nikoloudis P. and Spiteller M., Environ. Sci. Pollut. Res., 4, 10 (1997).
10. Cordoba-Borrego M., Cordoba-Diez M. and Cordoba-Diaz D., J. Pharm. Biomed. Anal., 18, 919 (1999).
11. Espinosa-Mansilla A., Muñoz de la Peña A., González Gómez D. and Cañada-Cañada F., J. Sep. Sci., 29, 1969 (2006).
12. Espinosa Mansilla A., Muñoz de la Peña A., González Gómez D. and Salinas F., Talanta, 62, 853 (2004).
13. Barbosa J., Barron D., Jiménez-Lozano E. and Sanz-Nebot V., Anal. Chim. Acta, 437, 309 (2001).
14. Stenström W. and Goldsmith N., Phys. Chem., 30, 1683 (1926).
15. Bridges J.W., Davies D.S. and Williams R.T., J. Biochem.,98, 451 (1966).
16. Mazuel C. and Florey K., Analytical Profiles of Drugs Substances, Vol. 20, (Academic Press Ed.), N.Y. 1991.
17. Valcárcel M. and Rios A., La calidaden los laboratorios analiticos, (Reverté Ed.), 1992.
18. Espinosa-Mansilla A., Muñoz de la Peña A. and González Gómez D., The Chemical Educador, 10, 337 (2005).
19. Winefordner J.D. and Long G.L., Anal. Chem., 712A, 724 (1983).

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.baztech-article-BPP1-0077-0048