Spectrofluorimetric determination of mercury(II) using a new bidentate polyethylene glycol ligand (BPEG)

Sorouraddin, M.-H.; Rashidi, M.-R.; Ghorbani-Kalhor, E.; Adeli, M.

Artykuł - szczegóły

Tytuł artykułu

Spectrofluorimetric determination of mercury(II) using a new bidentate polyethylene glycol ligand (BPEG)

Autorzy

Sorouraddin M.-H. , Rashidi M.-R. , Ghorbani-Kalhor E. , Adeli M.

Wybrane pełne teksty z tego czasopisma

http://beta.chem.uw.edu.pl/chemanal/

Identyfikatory

Warianty tytułu

Spektrofluorometryczne oznaczanie rtęci(II) z zastosowaniem nowego dwukleszczowego ligandu - glikolu polietylenowego (BPEG)

Języki publikacji

Abstrakty

A new fluorogenic water-soluble bidentate polyethylene glyco! (BPEG) ligand has been applied to the spectrofluorimetric determination of trace mercury(II). BPEG forms a water-soluble complex with mercury(II). Excitation and fluorescence wavelengths of BPEG in the presence of mercury(II) were 313 and 445 nm, respectively. Fluorescence intensity of the complex increased proportionally to the concentration of mercury(Il) at pH 5 (acetic acid-acetate sodium buffer) in the presence of Triton X-100 surfactant. The highest sensitivity of mercury(H) determination was achieved at BPEG concentration of 1.0 x 10^-5 mol L^-1. Interferences from Al³⁺ and Fe³⁺ were completely eliminated by masking the ions with fluoride ion. Linear range in the calibration plot for mercury(II) was 5-180 μg L^-1, detection limit equalled 2 μg L^-1; (RSD = 1.7%, n = 10). The method was successfully applied to the determination of mercury(II) in drain water of dentistry units, synthetic mixtures of various compositions, as well as well-, river- and tap water samples.

Nowy dwukleszczowy ligand będący glikolem polietylenowym (BPEG) zastosowano do oznaczania siadów rtęci(II). BPEG tworzy z rtęcią(H) kompleks rozpuszczalny w wodzie. Długości fali wzbudzenia i fluorescencji BPEG w obecności Hg(II) wynosiły odpowiednio 313 i 445 nm. Intensywność fluorescencji kompleksu wzrastała proporcjonalnie do stężenia Hg(II) w obecności Tritonu-100, przy pH 5 (bufor octanowy). Najwyższą czułość oznaczania Hg(II) uzyskano przy stężeniu BPEG równym 1,0 x 10^-5 mol L^-5. Przeszkadzające jony Fe⁺³ i Al⁺³wyeliminowano maskując je anionem fluorkowym. Liniowy przebieg krzywej kalibracji występował w granicach stężeń Hg(II) 5-180 μ L^-1 a granica wykrywalności wynosiła 2 μg L^-1(RSD = 1,7% , przy n = 10). Metodę 7. powodzeniem zastosowano do oznaczania rtęci(Il): w wodach ściekowych z zakładów dentystycznych, w syntetycznych mieszaninach o różnym składzie oraz w wodach rzecznych, studziennych i wodociągowych.

Słowa kluczowe

mercury determination spectrofluorimetry fluorogenic reagent

oznaczanie rtęci spektrofluorymetria

Wydawca

Komitet Chemii Analitycznej PAN

Czasopismo

Chemia Analityczna

Rocznik

2005

Tom

Vol. 50, No. 4

Strony

717--727

Opis fizyczny

Bibliogr. 26 poz.

Twórcy

autor

Sorouraddin M.-H.

soruraddin@yahoo.co.uk

Analytical Chemistry Department, Faculty of Chemistry, Tabriz University, P.O. Box 51664, Tabriz, Iran

autor

Rashidi M.-R.

Drug Applied Research Center, Tabriz University of Medical Science, Tabriz, Iran

autor

Ghorbani-Kalhor E.

Analytical Chemistry Department, Faculty of Chemistry, Tabriz University, P.O. Box 51664, Tabriz, Iran

autor

Adeli M.

Biopolymer and Dendrimers Laboratory, Faculty of Chemistry, Tabriz University, Tabriz, Iran

Bibliografia

1. Riva B.S.V., Costa-Fernandez J.M., Pereiro R. and Sanz-Medel A., Anal. Chim. Acta, 419, 33 (2000).
2. Rahman M.S., Mikrochim. Acta, 137, 203 (2001).
3. Manzoori J.L., Sorouraddin M.H. and Haji-Shabani A.M., J. Anal. At.Spectrom., 13, 305 (1998).
4. Haji-Shabani A.M., Dadfarnia S.and Nasirizadeh N., Anal. Bioanal. Chem., 378, 1388 (2004).
5. Ugo P., Moretto L.M., Bertoncello P.and Wang J., Electroanalysis, 10, 1017 (1998).
6. Bennun L. and Gomez J., Spectrochim. Acta, 52B, 1195 (1997).
7. Devi P.R., Gangaiah T. and Naidu G.R.K., Anal. Chim. Acta, 249, 533 (1991).
8. Karunasagar D., Arunachalam J. and Gangadharan S., J. Anal. At. Spectrom., 13, 679 (1998).
9. Shafawi A., Ebdon L., Foulkes M., Stockwell P. and Corns W., Analyst, 124, 185 (1999).
10. Wolfbeis O.S. and Trettnak W., Spectrochim. Acta, 43A, 405 (1987).
11. Juskowiak B., Anal. Chim. Acta, 320, 115 (1996).
12. Vedrina-Dragojevic I., Dragojevic D. and Cadez S., Anal. Chim. Acta, 355, 151 (1997).
13. Grases F. and Sanchez F.G., Anal. Chim. Acta, 119, 359 (1980).
14. Vijayakumar M., Ramakrishna T.V. and Aravamudan G., Talanta, 27, 911 (1980).
15. Sceandor M., Geistmann F. and Schuster M., Anal. Chim. Acta, 388, 19 (1999).
16. Plaschke M., Czolk R. and Ache H.J., Anal. Chim. Acta, 304, 107 (1995).
17. Segura-Carretero A., Costa-Fernandez J.M., Pereiro R. and Sanz-Medel A., Talanta, 49, 907 (1999).
18. Murkovic I. and Wolfbeis O.S., Sensors and Actuators, B, 38-39, 246 (1997).
19. Belcher R. and Nutten A.J., Quantitative Inorganic Analysis, 3th edn., Butterworths, London 1970, pp. 262-274.
20. Namazi H. and Adeli M., J. Polym. Sci. A1., 43, 28 (2005).
21. Kim H.-S. and Choi H.-S, Talanta, 55, 163 (2001).
22. Silva A.P.D., Gunaratne H.Q.N., Gunnlaugsson T., Huxley A.J.M., McCoy C.P., Rademacher J.T. and Rice T.E., Chem. Rev., 97, 1515 (1997)
23. Cha K.W. and Park C.I., Talanta, 43, 1335 (1996).
24. Falcon M., Guiteras J., Izquierdo A. and Prat M.D., Talanta, 40, 17 (1993).
25. San-Andres M.P., Marina M.L. and Vera S., Talanta, 41, 179 (1994).
26. Miller J.C. and Miller J.N., Statistics for Analytical Chemistry, 2nd edn., Ellis Horwood, Chichester, England 1988, pp. 55-58.

Typ dokumentu

Bibliografia

Identyfikator YADDA

bwmeta1.element.baztech-article-BPP1-0049-0089