Właściwości reologiczne plastizoli poli(chlorku winylu) modyfikowanych glikolem poli(tlenku etylenowego)

• Autorzy: Makarewicz E.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Plastizol PVC składał się z poli(chlorku winylu) typu emulsyjnego oraz ftalanu di [2-etyloheksylowego). Modyfikatorem był glikol poli(tlenku etylenowego) o masie cząsteczkowej 400, 1000, 2000, 4000, 6000 wprowadzany do plastizolu w ilości od 1 do 14% wag. Z krzywej płynięcia plastizoli PVC wyznaczono parametry reologiczne opisujące ich pseudoplastyczne płynięcie. Ważniejszymi parametrami reologicznymi były: współczynnik dylatacyjny, parametr wewnętrznego strukturowania i energia aktywacji lepkiego płynięcia. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że optymalna ilość PEO w plastizolu PVC wynosi ok. 2% wag. W tych warunkach tworzy się sieć wiązań międzycząsteczkowych o największej wytrzymałości. Dodatki PEO-4000 i PEO-6000 w plastizolu spełniają funkcję plastyfikatora drugorzędowego i zwiększają trwałość układu dyspersyjnego. W ten sposób otrzymuje się plastizol zdolny do dyspergowania w wodzie.

Słowa kluczowe

PL

plastizole; polichlorek winylu; glikol; właściwości reologiczne

• Wydawca: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, ZW CHEMPRESS-SITPChem
• Czasopismo: Chemik
• Rocznik: 1998
• Tom: Nr 10
• Strony: 272--275

Twórcy

autor

Makarewicz E.

• Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy