Wpływ glikolu poli(tlenku etylenowego) na właściwości plastizoli poli(chlorku winylu)

• Autorzy: Markiewicz E. , Morawska H. , Banasiak M.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W badaniach z plastizolem PVC składającym się z ftalanu di(2-etyloheksylowego) i modyfikatora, jakim był glikol poli(tlenku etylenowego) o masie cząsteczkowej 400, 1000, 2000, 4000 i 6000 wprowadzony do plastizolu w ilości od 1 do 14% wag, wyznaczono: współczynnik dylatancyjny, parametr wewnętrznego strukturowania i energię aktywacji lepkiego płynięcia. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że optymalna ilość dodatku modyfikującego w plastizolu PVC powinna wynosić od 1 do 2% wag. Badania fizykochemiczne i mechaniczne określające stopień wymywania substancji rozpuszczalnych w wodzie z błony, temperaturę mięknięcia, wytrzymałość na rozerwanie, wydłużenie względne przy rozerwaniu oraz twardość, potwierdziły jednoznacznie najlepsze właściwości błon zawierających ok. 2% wag. PEO-4000 lub PEO-6000.

Słowa kluczowe

PL

plastizole; polichlorek winylu; glikol

• Wydawca: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, ZW CHEMPRESS-SITPChem
• Czasopismo: Chemik
• Rocznik: 1998
• Tom: Nr 7-8
• Strony: 203--207

Twórcy

autor

Markiewicz E.

autor

Morawska H.

autor

Banasiak M.

• Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy