Odmiany półwodnego siarczanu wapnia

• Autorzy: Pichniarczyk P. , Chłądzyński S.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Półwodny siarczan wapnia CaSO4.1/2H2O może występować w dwóch odmianach, które są wynikiem różnic w prowadzeniu procesu dehydratacji. Odmiana 3 powstaje, gdy proces dehydratacji odbywa się w atmosferze powietrza, przy niewielkiej prężności pary wodnej. Odmiana a powstaje, gdy obróbka termiczna przebiega w atmosferze nasyconej pary wodnej. Może być także otrzymywana przez odwadnianie dwuhydratu w roztworach kwasów lub soli. Półwodzian obu odmian występuje ponadto w niewielkich ilościach w przyrodzie.

Słowa kluczowe

PL

siarczan wapnia; dehydratacja

EN

calcium sulfate; dehydration

• Wydawca: Grupa MEDIUM Sp. z o.o. Sp.k.a.
• Czasopismo: Izolacje
• Rocznik: 2008
• Tom: R. 13, nr 1
• Strony: 48--50
• Opis fizyczny: Bibliogr. 17 poz., tab., rys.

Twórcy

autor

Pichniarczyk P.

autor

Chłądzyński S.

• Instytut Szkła, Ceramiki, Materiałów Ogniotrwałych i Budowlanych, Oddział Mineralnych Materiałów Budowlanych w Krakowie

Bibliografia

• 1. P. Pichniarczyk, „Gips i jego zastosowania", XVIII Ogólnopolska Konferencja „Warsztat pracy projektanta konstrukcji. Tom II „Nowe rozwiązania konstrukcyjno-materiałowo--technologiczne. Budownictwo ogólne", Ustroń, 26.II-1.III.2003, s. 315-348.
• 2. M. Gawlicki, J. Małolepszy, W. Roszczynialski, „Właściwości spoiw gipsowych kształtujące ich cechy użytkowe", „Cement-Wapno-Beton" nr 5/2000, s. 211-214.
• 3. F. Wirsching, „Calcium sulfate", [w:] Ull-mann's Encyclopediaof Industrial Chemistry, vol. A-4, Wydanie 5, Weinheim 1985, s. 555-584.
• 4. W. Kurdowski, E. Pałka, „Kilka uwag na temat pieców do prażenia gipsu", „Materiały Budowlane" nr 10/2004, s. 3-4 i 35.
• 5. W. Brylicki, A. Derdacka-Grzymek, M. Gawlicki, J. Małolepszy, J. Olejarz, „Technologia budowlanych materiałów wiążących. Cześć 1 -Wapno i gips", Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne", Warszawa 1979.
• 6. B.G. Skramtajew, G.G. Bułyczew, „Wysoko-porcznyj gips po mietodu samozaparywanija", Strojizdat Narkomstroja, 1945.
• 7. I.A. Pieriederia, „Proizwodstwo gipsa i gipsowych stojdietalej", Gosstrojizdat, Moskwa 1946.
• 8. W. Skalmowski, „Technologia materiałów budowlanych", tom II, Wydawnictwo ARKADY, Warszawa 1973.
• 9. E. Osiecka, „Fosfogips. Spoiwa i elementy budowlane", Wydawnictwo ARKADY, Warszawa 1980.
• 10. M. Murat, „La valorisation des sulfates de calcium residuaries", Ed. INSA, Lyon 1975.
• 11. W. Kurdowski, „Fazy siarczanu wapnia", „Cement-Wapno-Beton" nr 5/2002, s. 206-210.
• 12. M. Sekiya, „Dehydration of CaSO„-2H20 and CaS04-2/3H20", „Gypsum and Lyme" nr 47/1960.
• 13. M. Frick, J.H. Kuzel, „Fortschr. Miner." nr 60/1982, s. 80.
• 14. C. Bezou i in., „J. Solid. State Chem", 117/1995, s. 165.
• 15. PN-EN 13279-2:2006 „Spoiwa gipsowe i tynki gipsowe. Część 2: Metody badań".
• 16. PN-B-04360:1986 „Spoiwa gipsowe. Metody badań. Oznaczanie cech fizycznych".
• 17. S. Chłądzyński, M. Wieczorek, „Porównanie właściwości gipsów budowlanych badanych krajowymi i europejskimi metodami", IZOLACJE nr 2/2007, s. 38-42.