Analysis of Flavonoids Content in Alfalfa

• Autorzy: Goławska S. , Łukasik I. , Kapusta T. , Janda B.

Warianty tytułu

PL

Analiza zawartości flawonoidów w lucernie

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Flavonoid glycosides constitute important group of plant secondary metabolites. This class of natural products play significant role in different physiological processes. Liquid chromatography (HPLC) was used to determine the flavonoid profiles and their concentration in aerial parts of three alfalfa (Medicago sativa L.) cultivars. It was shown that flavonoids of alfalfa are glycosides of four flavone aglycones: apigenin, luteolin, tricin and chrysoeriol. Ali flavonoid glycosides possesed glucuronid acid in sugar chain. Some of them were acylated with ferulic, coumaric or sinapic acids. It was shown that dominant flavonoids of alfalfa were the flavones: tricin and apigenin glycosides (65-72 % of total). The concentration of luteolin and chrysoeriol glycosides did not exceed 30 % of the total. The dominant flavonoid in Radius and Sapko cultivars was glucoside of tricin, in Sitel cultivar glycoside of apigenin. Thus, tricin and apigenin glycosides were the major flavones found in alfalfa aerial parts.

PL

Wobec doniesień literaturowych ukazujących różne aspekty interakcji roślina-owad celowe wydaje się poszukiwanie roślinnych substancji chemicznych biorących udział w obronie roślin przed negatywnym wpływem biotycznych czynników środowiskowych. Przykładowo, flawonoidy oddziałują jako deterenty pokarmowe, inhibitory trawienia, a także bezpośrednie toksykanty w stosunku do owadów. Lucerna z uwagi na bogactwo struktur flawonów jest dobrym modelem do prowadzenia prac związanych z tym zagadnieniem. Wiedza na temat występowania flawonoidów w lucernie siewnej, będącej jedną z głównych roślin pastewnych, nie jest pełna, dlatego celem przeprowadzonych badań było zidentyfikowanie i porównanie zawartości flawonoidów w powszechnie użytkowanych odmianach lucerny siewnej (Medicago saliva L.). Badaniom poddano trzy odmiany lucerny: Radius, Sapko i Sitel. Ekstarkcję flawonoidów przeprowadzono z 6-miesięcznych roślin za pomocą metanolu. Rozdział i identyfikację flawonoidów wykonano metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) sprzężonej ze spektrometrią mas. Stwierdzono, że flawonoidy badanych odmian lucerny to glikozydy czterech aglikonów flawonów: apigeniny, luteoliny, trycyny i chryzoeriolu. W łańcuchu cukrowym wszystkich glikozydów występował kwas glukuronowy, a niektóre z nich były acylowane kwasem ferulowym, kumarowym bądź synapinowym. Wykazano, że dominującymi związkami były pochodne trycyny i apigeniny. Łączna zawartość glikozydów apigeniny i trycyny wahała się w granicach 65 do 72 % sumy flawonów badanych lucern. Zawartość glikozydów luteoliny i chryzoeriolu nie przekraczała 30 % sumy flawonów. Dla odmian Radius i Sapko związkiem dominującym był glikozyd trycyny, którego maksymalne stężenie (2.49 mg/ g s.m.) odnotowano w tkankach odmiany Radius. W przypadku odmiany Sitel w największych ilościach występował glikozyd apigeniny (1.31 mg/ g s.m.).

Słowa kluczowe

EN

Medicago sativa; flavonoids; herbivore; Acyrthosiphon pisitm

PL

Medicago sativa; flawonoid; owady rośliożerne; Acyrthosiphon pisum

• Wydawca: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
• Czasopismo: Ecological Chemistry and Engineering. A
• Rocznik: 2010
• Tom: Vol. 17, nr 2-3
• Strony: 261--267
• Opis fizyczny: Bibliogr. 27 poz., tab.

Twórcy

autor

Goławska S.

autor

Łukasik I.

autor

Kapusta T.

autor

Janda B.

• Department of Biochemistry and Molecular Biology, University of Podlasie, ul. B. Prusa 12, 08-110 Siedlce, Poland, phone [phone],

Bibliografia

• [1] Small E.: Can. J. Bot. 1996, 74, 807-822.
• [2] Hegsted M. and Linkswiler H.M.: J. Sci. Food Agric. 1980, 31, 777-781.
• [3] Hatfield R.D.: J. Agric. Food Chem. 1992, 40, 424-430.
• [4] Duke J.A.: Handbook of Phytochemical Constituents of Grass Herbs and Other Economic Plants. CRC Press, Boca Raton 1992.
• [5] Livingston A.L., Kohler G.D. and Kuzmicky DD.: J. Agric. Food Chem. 1980, 28, 652-656.
• [6] Oleszek W.: [in]: Bidlack W.R., Omaye S.T., Meskin M.S. and Topham D.K. (eds.), Phytochemicals as Bioactive Agents. Technomic Publishing Company, Switzerland, Basel 2000, 167-188.
• [7] Bisby F.A., Buckingham T. and Ilarbome T.B.: Phytochemical Dictionary of Leguminosae. Chapman and Hali, London 1994.
• [8] Harborne J.B.: Próg. Clin. Biol. Res. 1988, 280, 17-27.
• [9] Berhow M.A. and Yaughn S.F.: [in]: Principles and Practices in Plant Ecology, Allelochemicals Interactions. CRC Press, Boca Raton 1999, 423-437.
• [10] Dixon R.A., Harrison MJ. and Lamb C.J.: Ann. Rev. Phytopathol. 1994, 32, 479-501.
• [11] Spaink H.P.: Ann. Rev. Phytopathol. 1995, 33, 345-368.
• [12] Shirley B.W.: Trends Plant Sci. 1996, l, 377-382.
• [13] Goto T. and Rondo T.: Angew. Chem. Int. Ed. Engl. 1991, 30, 17-33.
• [14] Weiss M.R.: Nature 1991, 354, 227-229.
• [15] Nahrstedt A.: Planta Med. 1989, 55, 333-338.
• [16] Harborne J.B.: Ekologia biochemiczna. Wyd. Nauk PWN, Warszawa 1997 [in Polish].
• [17] Jansen A.K.M., Gaba V. and Greenberg B.M.: Trends in Plant Sci. 1998, 3, 131-135.
• [18] Rice-Evans C.: Wake up to flavonoids. The Royal Society of Medicine Press Ltd., London 2000.
• [19] Rice-Evans C.A., Miller N.J. and Paganga G.: Trends Plant Sci. 1997, 2, 152-159.
• [20] Miksicek P.J.: Mol. Pharmacol. 1993, 44, 37-43.
• [21] Weidenbomer M. and Jha H.C.: Mycol. Res. 1994, 98, 1376-1378.
• [22] Dixon R.A. and Steele C.L.: Trends in Plant Sci. 1999, 4, 394-400.
• [23] Stochmal A., Piacente S., Pizza C., De Riccardis F., Leitz R. and Oleszek W.: J. Agric. Food Chem. 2001, 49, 753-758.
• [24] Stochmal A., Simonet A.M., Macias F.A. and Oleszek W.: J. Agric. Food Chem. 2001, 49, 5310-5314.
• [25] Stochmal A., Simonet A.M., Macias F.A., Oliveira M.A., Abreu J.M., Nash R. and Oleszek W.: Phytochemistry 2001, 57, 1223-1226.
• [26] Stochmal A. and Oleszek W.: J. Food Agric. and Environ. 2007, 5, 170-174.
• [27] Cooper-Driver G.A. and Bhattacharya M.: Phytochemistry 1998, 49, 1165-1174.