Sulphur and Copper Content in Oilseed Rape Plants after the Application of Ammonium Nitrate-Sulphate

• Autorzy: Balík J. , Tlustoš P. , Pavlíková D. , Wiśniowska-Kielian B. , Černy J.

Warianty tytułu

PL

Zawartość siarki i miedzi w roślinach rzepaku po zastosowaniu saletrosiarczanu amonu

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Sulphur is an important nutrient for winter rape because its large requirement for this element. The influence of N-S fertilizer on the copper content in the plants of winter oilseed rape plants was studied in precise field experiment. The evaluation involved two treatments of a single rate for the first spring fertilizer application with 100 kg N o ha^-1 in the AN treatment (nitro-chalk) and 100 kg N + 50 kg S o ha'^-1 in the ANS treatment (ammonium nitrate-sulphate). Its application to soil affected the content of total extractable and mineral sulphur in soil. Common application of N-S nutrients in ANS fertilizer had a positive effect on sulphur content in winter rape plants. Sulphur content in root ranged from 0.23 to 0.52 % and aboveground biomass from 0.33 to 0.79 %. The highest content was found in leaves (to 1.76 % of S in head leaves). A positive influence of the ANS fertilizer on the copper contents in different part of plants was determined. The highest Cu concentrations were determined in the leayes and in florescences, the lowest ones occurred in the Steni. The concentration of Cu ranged within the interval of l .56-8.75 mg Cu o kg^-1 of dry matter depending on the growth period and the part of the plant. No differences in the copper content have been determined in the seeds of individual treatment. The highest uptake in the aboyeground parts of the plants was recorded in the green pod period and amounted to 57.4 g Cu o ha^-1 for the ANS treatment.

PL

Siarka jest ważnym składnikiem dla rzepaku ozimego z powodu dużego zapotrzebowania na ten pierwiastek. W ścisłym doświadczeniu polowym badano wpływ nawozu azotowo-siarkowego (N-S) na zawartość miedzi w roślinach rzepaku ozimego. Ocena obejmowała dwie kombinacje pierwszego wiosennego nawożenia pojedynczą dawką: 100 kg N o ha~' w formie saletrzaku (AN) i 100 kg N o ha^-1 + 50 kg S o ha^-1 w formie saletrosiarczanu amonu (ANS). Zastosowanie tego nawożenia do gleby oddziaływało na ogólną zawartość siarki oraz zawartość mineralnej siarki w glebie. Łączne stosowanie składników N-S w nawozie ANS miało dodatni wpływ na zawartość siarki w roślinach rzepaku. Zawartość siarki w korzeniach wahała się od 0,23 do 0,52 % a w nadziemnej biomasie od 0,33 do 0,79 % S. Najwięcej siarki zawierały liście (do 1,76 % S w liściach górnych). Stwierdzono dodatni wpływ nawozu ANS na zawartość miedzi w różnych częściach rośliny. Największą zawartość Cu zanotowano w liściach i kwiatostanach, a najmniejszą w łodygach. Zawartość miedzi mieściła się w zakresie 1,56-8,75 mg Cu o kg^-1 suchej masy zależnie od fazy rozwojowej i części rośliny. Nie stwierdzono różnic w zawartości miedzi w nasionach z poszczególnych obiektów. Największe pobranie przez części nadziemne roślin, wynoszące do 57,4 g Cu o ha^-1, zanotowano w fazie zielonej łuszczyny w kombinacji ANS.

Słowa kluczowe

EN

copper; N-S fertilizer; sulphur; oilseed rape

PL

miedź; nawóz N-S (saletrosiarczan amonu); siarka; rzepak

• Wydawca: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
• Czasopismo: Ecological Chemistry and Engineering. A
• Rocznik: 2009
• Tom: Vol. 16, nr 5/6
• Strony: 515--522
• Opis fizyczny: Bibliogr. 20 poz., rys.

Twórcy

autor

Balík J.

autor

Tlustoš P.

autor

Pavlíková D.

autor

Wiśniowska-Kielian B.

autor

Černy J.

• Department of Agro-Environmental Chemistry and Plant Nutrition, Czech University of Life Sciences Prague,

Bibliografia

• [1] Lidon F.C. and Henriques F.S.: Soil Sci. 1992, 154, 130-135.
• [2] Reuter D.J. and Robinson J.B.: Plant analysis - an interpretation manual. 2nd ed., CSIRO Pubiishing, Collingwood, Australia 1997.
• [3] Graham R.D.: Plant Celi Environ. 1979, 2, 139-143.
• [4] Thiel H. and Finek A.: Z. Pflanzenernahr. Bodenkd. 1973, 134, 107-125.
• [5] Zeien H.: Bonner Bodenkunde Abh. 17, Inst. Bodenkunde, Bonn 1995.
• [6] Balik J., Wiśniowska-Kielian B., Pavlikova D., Tlustos P. and Čemy J.: Ecol. Chem. Eng. 2006, 13, 875-881.
• [7] Balik J., Kulhanek M., Pavlikova D., Jaki M. and Sykora K.: Agrochemia 2005, IX, 8-12.
• [8] Balik J., Pavlikova D., Tlustos P., Sykora K. and Ćerny J.: Plant Soil Environ. 2006, 52, 301-307.
• [9] Neuberg J. (ed.): Complex methodic of plant nutrition. UVTIZ, Praha 1990.
• [10] Bergmann W.: Ernahrungsstorungen bei Kultuipflanzen. 3. Auflage, Fischer Verlag, Jena-Stuttgart 1993.
• [11] Khurana N., Singh M.V. and Chatterjee C.: J. Plant Nutrit. 2006, 29, 93-101.
• [12] Finek A.: Dunger und Dungung. Verlag Chemie, Weinheim-New York 1979.
• [13] Finek A.: Raps 1997, 15, 126-131.
• [14] Rossi G., Figliolia A., Socciarelli S. and Pennelli B.: Acta Biotechnol. 2002, 22, 133-140.
• [15] Alloway B.J.: Heavy metals in soils. 2nd ed., Blackie Academic & Professional, UK, 1995.
• [16] Angelova V., Ivanova R. and Ivanov K.: Soil Sci. Plant Anal. 2004, 35, 2551-2566.
• [17] Kabata-Pendias A. and Pendias H.: Trace elements in soils and plants. 2nd ed., CRC Press, Boca Raton, Florida 1992.
• [18] Hinsinger P.: Plant Soil 2001, 237, 173-195.
• [19] Hinsinger P.: [in:] G.R. Gobran, W.W. Wenzel and E. Lombi (eds.), Trace elements in the rhizosphere. CRC Press LCC, Boca Raton, Florida 2001, pp. 25-41.
• [20] Herms U. and Brummer G.: Z. Pflanzenernahr. Bodenkd. 1984, 147, 408-423.