Wielokryterialne problemy decyzyjne w ujęciu rozmytym (cz. II)

• Autorzy: Piech H.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Adaptacja algorytmu oceny wariantów decyzyjnych za pomocą współczynników zgodności i wiarygodności do warunków rozmytości i interwałowości wydłuża czas realizacji zadania blisko dwukrotnie w przypadku interwałowości i 2*m-krotnie w przypadku rozmytości, gdzie m - liczba a-przekrojów wyko-rzystanych do opisu rozmytości. Przy ocenie warunków odnoszących się do wzajemnych relacji położenia wartości ocen parametrów wariantów decyzyjnych dominuje operacja komparacji i ona też została zaadaptowana do analizy interwałowej. Takie podejście daje nam możliwość oceny na przykład stopnia (lub skali) mniejszości. Wynikiem takiej (interwałowej) komparacji jest również interwał. Estymacja rozmyta zgodności i wiarygodności wymaga również realizacji operacji sumowania, mnożenia i dzielenia. Te wymagania związane są z badaniem wpływu przyrostu wartości parametru na dolną i górną granicę rozmytości. Tego typu analiza bowiem odnosi się do modeli liniowych.

Słowa kluczowe

PL

adaptacja algorytmu; estymacja rozmyta; operacja komparacji; analiza interwałowa; modele liniowe

• Wydawca: Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
• Czasopismo: Informatyka Teoretyczna i Stosowana
• Rocznik: 2005
• Tom: R. 5, nr 9
• Strony: 97--104
• Opis fizyczny: Bibliogr. 33 poz., rys.

Twórcy

autor

Piech H.

• Instytut Matematyki i Informatyki, Politechnika Częstochowska ul. Dąbrowskiego 73, 42.200 Częstochowa

Bibliografia

• [1] Aumann R., Survey of repeated games, Easy in game theory and Mathematical Economics in Honor of Oscar Morgenstern, Institute Mannheim, Vein 1981.
• [2] Bamos A., On Pseudo-Games, Annals of Mathematical Statistics 1968, 39.
• [3] Binmore K., Kirman P., Tani P., Frontiers and Game Theory, MIT Press, 1993.
• [4] Conway J.H., On number and Games, Academic Press,1976.
• [5] Czogała E., Perdycz W., Elementy i metody teorii zbiorów rozmytych, PWN, Warszawa 1985.
• [6] Ellison G., Learning width One Rational Player, MIT Press, 1994.
• [7] Fudenber D., Tirole J., Game Theory, MIT Press, 1991.
• [8] Fundenberg D., Kreps D., Lectures on Learning and Equilibrium in Strategic Form Games, Core Lecture Series, 1990.
• [9] Harsanyj J., Selten R., A General Theory of Equilibrium Selection in Games, MIT Press, 1988.
• [10] Harsanyj J., Games with Randomly Disturbed Payoffs, International Journal of Game Theory 1973, 2.
• [11] Hofbauer J., Stability for Best Response Dynamic, University of Viena, 1995.
• [12] Isaacs R., Differential games, Wiley, 1965.
• [13] Jaulin L., Kieffer M., Didrit O., Walter E., Applied Interval Analysiss, Springer Verlag, London 2001.
• [14] Łachwa A., Fuzzy world of files, numbers, relations, facts, rules and decisions, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa 2001 (in Polish).
• [15] Loeve M., Probability Theory, Springer Ver1ag, Berlin 1978.
• [16] Luce D., Raiffa H., Gry i decyzje, WN PWN, Warszawa 1996.
• [17] Malawski M., Wieczorek A., Sosnowska H., Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, WNP, Warszawa 1997.
• [18] Nachbar J., Evolutionary Selection Dynamic in Games, International Journal of Games Theory 1990,19.
• [19] Nachbar J., Prediction, Optimization and Learning in Repeated Games, Econometrica 1995.
• [20] Nash J.F., Non cooperative games, Ann. Math. 1951, 2, 296-295.
• [21] Nash J., Equilibrium points in N-persons games, National Academy of Sciences 1950, 36, 48-49.
• [22] Owen G., Teoria gier, PWN, Warszawa 1982.
• [23] Ozyildirim S., A discrete dynamic game approach, Computers Math. Applic. 1996, 32(5), 43-56.
• [24] Papadimitriou C.H., Games against nature, J. Comp. System Sci. 1985, 31, 288-301.
• [25] Piegat A., Fuzzy modelling and controlling, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa 2003 (in Polish).
• [26] Roy B., Wielokryterialne wspomaganie decyzji, WNT, Warszawa 1990.
• [27] Shapley L., Some Topics in Two-Person Games, In Advances in Game Theory, Priceton University Press, 1964.
• [28] Straffin P.D., Teoria gier, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2001.
• [29] Sysło M., Deo N., Kowalik J., Discrete optimisation algorithms, PWN, Warszawa 1995 (in Polish).
• [30] Vavock V., Aggregating Strategies, Conference on Computational Learning Theory, 1990.
• [31] Watson J., Strategia, Wprowadzenie do teorii gier, WNT, Warszawa 2005.
• [32] Wetzeel A., Evaluation of the effectiveness of genetic algorithms in combinatorial optimization, University of Pittsburgh, 1983.
• [33] Zadeh L.A., Fuzzy limitations calculus; design and systems; methodological problems, Ossolineum 1980 (in Polish).