Mercury contamination of tissues and organs of pike (Esox lucius L. 1758)

• Autorzy: Żarski T. P. , Ożóg A. , Żarska H. , Budzińska-Wrzesień E. , Majdecka T.

Warianty tytułu

PL

Skażenie rtęcią tkanek i narządów szczupaków (Esox lucius L. 1758)

• Konferencja: Metal ions and other abiotic faktors in the environment (13 ; 12-13. 05.2008 ; Kraków, Polska)
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The aim of the study was examination in which tissues and in what quantity predatory fish accumulates the highest amount of mercury. Concentration of mercury were determined in tissues and organs of pikes. Ten fish were bought in fish wholesale firm in Warsaw. Analyzed material comprised samples of chosen tissues like: scales, skin, fins, skeleton, muscles, a liver, spleen, swinbladder, heart, bones, frontal and dorsal kidneys, spawn or milt, eyes, gills, brain and intestine. Before collecting samples of tissues, the fish were measured and weighed with 10-1 g and samples were a weighed with accuracy of 10-3 g. 16 samples were collected for each fish. Mercury was determined by the atomic absorption spectrometry method using traces mercury analyzer AMA 254 controlled by the computer program AMA. The investigation demonstrated that mercury quantity in tissues depends on mass and age of fish. In pike the highest level of mercury was in muscles, considerable amounts were found also in guts and liver which indicates that the digestive system was the main way of absorbing mercury.

PL

Celem pracy było stwierdzenie, w których tkankach i w jakiej ilości kumuluje się rtęć w organizmie szczupaka. Badania przeprowadzono u 10 śniętych szczupaków zakupionych w hurtowni na terenie Warszawy. Ryby poddano dysekcji i wypreparowano tkanki i narządy, tj: łuski, skórę, płetwy, szkielet, mięśnie, wątrobę, śledzionę, serce, pęcherz pławny, nerkę przednią i grzbietową, ikrę lub mlecz, oczy, skrzela, mózg dyrekcji jelito. Przed dysekcją całą rybę zważono i zmierzono, a po dysekcji wyznaczono masę poszczególnych tkanek i narządów z dokładnością do 10-3 g. W sumie z każdej ryby pobrano 16 próbek do dalszych badań. Zawartość rtęci w tkankach i narządach obliczono z iloczynu masy i stężenia tego pierwiastka w badanym materiale. Stężenie rtęci oznaczano przy użyciu automatycznego analizatora śladów rtęci AMA 254 metodą spektrometrii absorpcji atomowej pod kontrolą programu komputerowego AMA. Stwierdzono, że największe ilości rtęci występują w mięśniach, w jelicie i w wątrobie, co wskazuje, że droga pokarmowa jest głównym szlakiem wchłaniania rtęci. Stwierdzono także, że koncentracja rtęci w tkankach i narządach jest zależna od wieku i masy ryby.

Słowa kluczowe

EN

biomonitoring; mercury; predatory fishes; pike

PL

biomonitoring; rtęć; ryby drapieżne; szczupak

• Wydawca: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
• Czasopismo: Ecological Chemistry and Engineering. A
• Rocznik: 2008
• Tom: Vol. 15, nr 9
• Strony: 1011--1017
• Opis fizyczny: Bibliogr. 3 poz., rys.

Twórcy

autor

Żarski T. P.

autor

Ożóg A.

autor

Żarska H.

autor

Budzińska-Wrzesień E.

autor

Majdecka T.

• Department of Biology of Animal Environment, Warsaw University of Life Sciences - SGGW, ul. Ciszewskiego 8, 02-787 Warsaw,

Bibliografia

• [1] Budzińska-Wrzesień E.: Skażenie rtęcią środowiska wodnego z uwzględnieniem przemieszczania tego pierwiastka w łańcuchu troficznym, PhD thesis SGGW, Warszawa 1999.
• [2] Szprengier-Juszkiewicz T.: Skażenie rtęcią żywności pochodzenia zwierzęcego w Polsce, Medycyna Wet. 1996,3(52), 163-166.
• [3] Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 13 stycznia 2003 r. (DzU, marzec 2003 r. nr 37, poz. 326).