Tytuł artykułu
Autorzy
Identyfikatory
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
W systemie elektroenergetycznym ograniczniki beziskiernikowe zaczęto powszechnie stosować na początku lat osiemdziesiątych, w Polsce – po roku 1990. Choć w sieci znajduje sie jeszcze wiele ograniczników iskiernikowych z warystorami karborundowymi SiC (zwane tradycyjnie odgromnikami), to jednak ich liczba systematycznie spada, ponieważ nowo instalowane ograniczniki posiadają warystory na bazie tlenku cynku ZnO i najczęściej nie mają iskierników. Idea ograniczników beziskiernikowych jest bardzo stara, konstruktorzy jednak nie dysponowali przez dziesięciolecia rezystorem o dostatecznie dużej nieliniowości. Dopiero odkrycie efektu warystorowego w ceramice na bazie tlenku cynku w 1968 roku w firmie Matsushita Electric Industrial o współczynniku nieliniowości osiągającym wartość 50, umożliwiło wyeliminowanie iskiernika. Konstrukcja ogranicznika, bez iskiernika stała się bardzo prosta, gdyż najbardziej skomplikowanym elementem ograniczników iskiernikowych sa właśnie iskierniki.
Słowa kluczowe
Wydawca
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
36--37
Opis fizyczny
il.
Twórcy
autor
- Politechnika Wrocławska
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BPBA-0014-0039