Tytuł artykułu
Autorzy
Identyfikatory
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
W ostatnich siedemdziesięciu latach, tj. od chwili powstania "Przeglądu Mechanicznego", zaobserwować można w wielu krajach świata gwałtowny rozwój różnych działów mechaniki. Rozwój taki obserwujemy również w naszym kraju. Należy przypomnieć słowa wybitnego polskiego uczonego profesora Maksymiliana Tytusa Hubera zamieszczone w Polskiej Encyklopedii Mechaniki w roku 1946: "Spośród nauk przyrodniczych, które stanowią fundament wszelkich gałęzi techniki współczesnej, na pierwszy plan wybija się jedna z najstarszych nauk ścisłych zwana mechaniką". Do rozwoju mechaniki w Polsce przyczyniło się wielu polskich uczonych. Wśród nich można wymienić: Stefana Banacha, Władysława Bogusza, Włodzimierza Burzyńskiego, Romana Ciesielskiego, Romana Gutowskiego, Maksymiliana Tytusa Hubera, Feliksa Jasińskiego, Sylwestra Kaliskiego, Jerzego Litwiniszyna, Witolda Nowackiego, Wacława Olszaka, Zbigniewa Osińskiego, Antoniego Przeborskiego , Wojciecha Rubinowicza, Antoniego Sawczuka, Stefana Ziembę i wielu innych. Podstawą nauk mechanicznych jest mechanika teoretyczna. Jako dyscyplina naukowa obejmuje ona prawa i metody badania ruchów układów rzeczywistych pod wpływem sił za pomocą specjalnych modeli fizycznych zbudowanych dla swych potrzeb. Mechanika teoretyczna spełniła podstawową rolę w rozwoju wszelkich działów przemysłu oraz środków transportu i komunikacji. Zastosowania metod mechaniki teoretycznej wyłoniły nowe zagadnienia, które były rozwiązywane i stworzyły podstawę do dalszego postępu technicznego. Niektóre działy mechaniki, jak np.: teoria drgań, stateczność ruchu, teoria żyroskopów, teoria automatycznej regulacji, dynamika maszyn, wibroakustyka, mechanotronika, wyodrębniły się z mechaniki teoretycznej w odrębne dyscypliny. Mają one trwałe sprzężenie zwrotne z mechaniką teoretyczną.
Słowa kluczowe
Wydawca
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
17--22
Opis fizyczny
Bibliogr. 11 poz., il.
Twórcy
autor
- Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Bibliografia
- 1. Bogusz W.: Rozwój i zastosowanie stateczności. Zagadnienia Drgań Nieliniowych 16, 1975, ss. 185-193.
- 2. Cempel Cz.: Podstawy wibroakustycznej diagnostyki maszyn. WNT, Warszawa 1982.
- 3. Dąbrowski Z., Radkowski S. i inni: Kształtowane właściwości wibroakustycznych elementów i zespołów Warszawa 2000.
- 4. Engel Z.: Współczesna wibroakustyka – zadania, metody Przegląd Mechaniczny 11-12/1998, ss. 5-9.
- 5. Engel Z., Cempel Cz.: Vibroacoustics and its Place in Science. Bulletin of the Polish Academy of Sciences Sc. Vol. 49, nr 2, 2001, pp. 185-198.
- 6. Engel Z., Piechowicz J., Stryczniewicz L.: Podstawy wibroakustyki przemysłowej. Wyd. AGH, Kraków 2003.
- 7. Gutowski R.: Mechanika teoretyczna. Zarys stanu i perspektyw rozwoju w Polsce. Nauka Polska nr 10/1979, ss. 3-17.
- 8. Niziński S., Michalski R.: Diagnostyka obiektów technicznych. Wyd. ITE, Radom 2002.
- 9. Orłowski Z.: Wibroakustyka turbin parowych. Wyd. Inst. Energetyki, Warszawa 1989.
- 10. Osiński Z.: Teoria drgań. PWN, Warszawa 1978.
- 11. Radkowski S.: Wibroakustyczna diagnostyka uszkodzeń niskoenergetycznych. Wyd. ITE, Warszawa Radom 2002.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BPB3-0021-0034