Co to jest dekompozycja w architekturze?

• Autorzy: Kozłowski T.

Warianty tytułu

EN

What is decomposition in architecture?

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Motywacją do podjęcia tematu było przekonanie, że nurt .dekompozycyjny. rozszerza się. To, co jeszcze kilka lat temu było traktowane jako ciekawostka lub ekscentryczność architekta i inwestora, ujawnia się w centrach miast, jako ich znak i obiekt zainteresowań nie tylko profesjonalistów. Architektoniczna ekstrema jako przedmiot zainteresowań wydaje się szczególnie interesująca. Rozeznanie w stanie sztuki architektonicznej, także w zakresie teorii architektury, jest nieodzowne nie tylko z tego powodu. Odnajdowanie sensu architektury . tu w ściśle określonych granicach: .dekompozycji. w architekturze, pokazanie jej obecności, roli i znaczenia w dziejach architektury najnowszej stanowi cel opracowania.

EN

The justification of undertaking his subject was conviction, that decomposition trends expands. This, what several years ago were treated as curiosity or architect.s and investor eccentricity . is revealing in centers of cities, as their sign and object of not only professional.s interests. The architectural extreme as object of interests seems to be particularly interesting. The recognition in state of architectural art, also in range of theory of architecture, it is indispensable not only because of this reason. The finding the sense of architecture here in precisely definite borders: .the decomposition. in architecture, showing of its presence, part and the meaning in history of the newest architecture . is the aim of this study.

Słowa kluczowe

PL

architektura; dekompozycja; dekonstrukcja; dezintegracja

EN

architecture; decomposition; deconstruction; desintegration

• Wydawca: Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki
• Czasopismo: Czasopismo Techniczne. Architektura
• Rocznik: 2004
• Tom: R. 101, z. 12-A
• Strony: 23--32
• Opis fizyczny: Bibliogr. 14 poz.

Twórcy

autor

Kozłowski T.

• Prac. Instytutu Projektowania Architektonicznego PK.

Bibliografia

• [1.] Benjamin A., Derida, Architecture and Philosophy, [w:] Deconstruction in Architecture, Academy Edition, Londyn 1988.
• [2.] Goldschmidt A., Rozbicie formy w rozwoju sztuki, [w:] Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o sztuce, wybór, J. Białostocki, Warszawa 1976.
• [3.] Gołaszewska M., Zarys estetyki. Problematyka, metody, teorie, Warszawa 1984, s. 394-395.
• [4.] Jakimowicz A., Geneza postawy dekonstruktywistycznej w architekturze współczesnej, praca doktorska, Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1999, s. XV. Tamże: Aphorisms No. 48.
• [5.] Kozłowski D., Architektura współczesna — między minimalizmem a sztuką ekspresji, Ar-kada nr 2, 2001.
• [6.] Kozłowski D., Figuratywność i rozpad formy w architekturze doby postfunkcjonalistycznej; Projekty i budynki 1982-1992, Kraków 1992, s. 30.
• [7.] Kozłowski D., How to jind a new text? — or rational and poetic pre-text; Come trovre un testo nuovo? Ovvero un pretesto razionale e poetico, Armando dal Fabbro, Cracovia Arx and Forum con un scritto/with an assay by Dariusz Kozłowski, Venezia 1999.
• [8.] Krakowski P., Teoretyczne podstawy architektury wieku XIX, Warszawa—Kraków 1979, III. Wątki znaczeniowe, s. 49-87.
• [9.] Misiągiewicz M., O prezentacji idei architektonicznej, Monografia 245, Wyd. Polit. Krak., Kraków 1999, s. 84-154, rozdz. IV, Przestrzeń zapisana: współczesne obrazy przestrzeni architektonicznej.
• [10.] Norris Ch., Benjamin A., What is Deconstruction?, London, New York 1988.
• [11.] Peters P., Extreme Tendenzen — Die Architektur der achtziger Jahre: Reduktion, Dekonstruk-tion, Dekomposition, Postmoderne, Baumeister nr 5, 1988., s. 17-66.
• [12.] Rodiek Th., „Differenz in das Reale schneiden" — Baugeschichte und Dekonstruktion, Daniel Libeskind — Musem ohne Ausgang, Das Felix-Nussbaum-Haus des Kulturgeschichtlichen Museums Osnabriich, Ttibingen-Berlin 1999, s. 35.
• [13.] Russell B., Architecture and design 1970-1990. New ideas in America, New York 1989, s. 90.
• [14.] Wolfflin H., Podstawowe pojęcia historii sztuki, Problem rozwoju stylu w sztuce nowożytnej, Warszawa 1962, s. 166-199., III, Forma zamknięta i forma otwarta.