Identyfikatory
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Autor przedstawił problematykę dotyczącą historii wojsk obrony przeciwlotniczej w Polsce w okresie międzywojennym. Zalążkiem tego rodzaju wojsk w armii II Rzeczpospolitej była bateria 75 mm armat przeciwlotniczych, która przybyła do wyzwolonej Polski z armią gen. Hallera wiosną 1919 roku i weszła organizacyjnie w skład garnizonu warszawskiego. Pierwszą jednostką artylerii przeciwlotniczej w Siłach Zbrojnych II Rzeczpospolitej był Dywizjon Szkolny Artylerii Zenitowej, utworzony na mocy Rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 166 z dnia 29 lipca 1920, gdy Armia Czerwona stała na przedmieściach Warszawy. Składał się on z trzech baterii i oddziału motorowego reflektorów. Dowódcą jego został ppłk Leopold Połoszynowicz.
Słowa kluczowe
Rocznik
Tom
Strony
33--52
Opis fizyczny
Bibliogr. 8 poz., rys., tab.
Twórcy
autor
- Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych
Bibliografia
- A. Pszeniczny, Rozwój artylerii przeciwlotniczej, Warszawa 1983.
- W. Czarnecki, Rozwój wojsk OPL w PWL nr 4/1961, Warszawa 1961.
- S. Zawadzki, Rozwój form i sposobów OPL wojsk w latach 1914-1945, Warszawa 1979.
- M. Kopczewski, Obrona przeciwlotnicza WP w latach 1919-1994, Koszalin 1994.
- A. Rossa, Obrona powietrzna Polski w latach 1921-1939, 80 lat polskiej broni przeciwlotniczej, Koszalin 1999.
- J. Pilżys, WSOWOPL w Koszalinie 1967 – 1997, Koszalin 2002.
- Polskie Siły Zbrojne tom I część I, Kampania wrześniowa, Londyn 1951.
- Wojska OPL Wojsk Lądowych, historia, tradycje i współczesność, Warszawa 2003.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BATA-0005-0027