PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Tytuł artykułu

Organizacja, uzbrojenie i wyposażenie wojsk obrony przeciwlotniczej w Polsce w latach 1919 - 1945

Treść / Zawartość
Identyfikatory
Warianty tytułu
Języki publikacji
PL
Abstrakty
PL
Autor przedstawił problematykę dotyczącą historii wojsk obrony przeciwlotniczej w Polsce w okresie międzywojennym. Zalążkiem tego rodzaju wojsk w armii II Rzeczpospolitej była bateria 75 mm armat przeciwlotniczych, która przybyła do wyzwolonej Polski z armią gen. Hallera wiosną 1919 roku i weszła organizacyjnie w skład garnizonu warszawskiego. Pierwszą jednostką artylerii przeciwlotniczej w Siłach Zbrojnych II Rzeczpospolitej był Dywizjon Szkolny Artylerii Zenitowej, utworzony na mocy Rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 166 z dnia 29 lipca 1920, gdy Armia Czerwona stała na przedmieściach Warszawy. Składał się on z trzech baterii i oddziału motorowego reflektorów. Dowódcą jego został ppłk Leopold Połoszynowicz.
Twórcy
  • Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych
Bibliografia
  • A. Pszeniczny, Rozwój artylerii przeciwlotniczej, Warszawa 1983.
  • W. Czarnecki, Rozwój wojsk OPL w PWL nr 4/1961, Warszawa 1961.
  • S. Zawadzki, Rozwój form i sposobów OPL wojsk w latach 1914-1945, Warszawa 1979.
  • M. Kopczewski, Obrona przeciwlotnicza WP w latach 1919-1994, Koszalin 1994.
  • A. Rossa, Obrona powietrzna Polski w latach 1921-1939, 80 lat polskiej broni przeciwlotniczej, Koszalin 1999.
  • J. Pilżys, WSOWOPL w Koszalinie 1967 – 1997, Koszalin 2002.
  • Polskie Siły Zbrojne tom I część I, Kampania wrześniowa, Londyn 1951.
  • Wojska OPL Wojsk Lądowych, historia, tradycje i współczesność, Warszawa 2003.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BATA-0005-0027
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.