Miejskie układy zielone w ujęciu planistycznym

• Autorzy: Raszka B.
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W strukturze miasta zwykle wyodrębnia się dwie części - abiotyczną (czynnik techniczny) i biotyczną (element przyrodniczy) - które przeplatają się, tworząc układ strukturalno-funkcjonalny. Jego podstawą są różnego typu powierzchnie zieleni, przeznaczone na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, zdrowotne i dydaktyczno-wychowawcze. Definicja łączy trzy elementy: przyrodniczy (struktury roślinne), planistyczno-przestrzenny (wpisanie w układ miasta) i organizacyjno-funkcjonalny (przypisanie zadań).

Słowa kluczowe

PL

zieleń miejska; układ planistyczno-przestrzenny; norma projektowa

• Wydawca: ABRYS Sp. z o.o.
• Czasopismo: Przegląd Komunalny
• Rocznik: 2002
• Tom: nr 3
• Strony: 86--89
• Opis fizyczny: (Dod.), Bibliogr. 12 poz., rys.

Twórcy

autor

Raszka B.

• EKOGEOGRAF s.c., Biuro Projektowania i Doradztwa - Ochrona Środowiska i Zasobów Przyrody, Mosina-Poznań

Bibliografia

• 1. Borcz Z.: Elementy projektowania zieleni. Wydawnictwo Akademii Rolniczej. Wrocław 1997.
• 2. Czerwieniec M., Lewińska J.: Zieleń w mieście. Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej. Warszawa 1996.
• 3. Dylewski R.: Krajowe standardy urbanistyczne – podstawy, propozycje. „Człowiek i Środowisko” 1998, 22, 1-2.
• 4. Hoffman B., Kałwiński M., Lisiecka M., Ludwiczak I., Raczkowska E.: Zieleń. Środowisko naturalne miasta Poznania. Część I. Urząd Miejski w Poznaniu, Wydział Ochrony Środowiska 1996, str. 123-140.
• 5. Kasprzak K., Raszka B.: Walory turystyczne miasta Poznania i ich przydatność dla rozwoju rynku turystycznego. Walory przyrodnicze miasta Poznania. [W:] S. Bosiacki (red.): Strategia rozwoju rynku turystycznego w Poznaniu. Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu, Instytut Turystyki w Warszawie, Miasto Poznań. 2000, str. 7-22.
• 6. Ludwiczak I.: Ochrona wód w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania. [W:] A. Kaniecki, J. Rotnicka (red.): Wody powierzchniowe Poznania. Problemy wodne obszarów miejskich. Wydawnictwo SORUS. Poznań 1995, str. 513-528.
• 7. Matusiewicz M.: Problem zielonego krajobrazu miejskiego na przykładzie dzielnicy Nowe Miasto – Rataje. [W:] R. Pawuła-Piwowarczyk (red.): Gospodarka przestrzenią miast i gmin w regionie Wielkopolski. Politechnika Poznańska, Materiały dla Studium Podyplomowego „Gospodarka przestrzenią miast i gmin zachodnich”. Poznań 1992, str. 171-183.
• 8. Raszka B.: Miejskie układy zielone w ujęciu planistyczno-normatywnym. „Przegląd Komunalny” 9(72)/1997: 18-19.
• 9. Raszka B., Szambelańczyk K.: Funkcje terenów zielonych w aglomeracjach miejskich na przykładzie miasta Poznania. [W:] R. Pawuła-Piwowarczyk (red.): Gospodarka przestrzenią miast i gmin w regionie Wielkopolski. Politechnika Poznańska, Materiały dla Studium Podyplomowego „Gospodarka przestrzenią miast i gmin zachodnich”. Poznań 1992, str. 185-202.
• 10. Sołowiej D.: Ocena atrakcyjności terenów przywodnych aglomeracji poznańskiej dla rekreacji w opinii jej mieszkańców. [W:] A. Kaniecki, J. Rotnicka (red.): Wody powierzchniowe Poznania. Problemy wodne obszarów miejskich. Wydawnictwo SORUS. Poznań 1995, str. 488-494.
• 11. Zapis ustaleń z zakresu ochrony środowiska przyrodniczego i przyrodniczo-kulturowego w Miejscowym Planie Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego miasta Poznania. Miejska Pracownia Urbanistyczna, 1994 (Autorzy: I. Ludwiczak z zespołem).
• 12. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. DzU z 1995 r. Nr 10, poz. 46.