PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Tytuł artykułu

Styl kompozycji krajobrazowej

Treść / Zawartość
Identyfikatory
Warianty tytułu
EN
Style of Landscape Composition
Języki publikacji
PL
Abstrakty
EN
Currently the notion of style is more and more often criticized. Nevertheless, it still remains one of the key notions in the theory of art as well as architecture and landscape architecture. We can talk about style in literature, visual arts, music, architecture, gardening, about artistic style of certain regions or epochs. We should also be able to talk about styles of certain landscapes co-created by men, criteria of their identification, needs of protection and principles of shaping. This article explores the essence and attributes of landscape style and its regional diversification. It also demonstrates threats for identity of regions and localities coming from current processes of landscape transformation. The authors of the article notice that style is a reflection of canons of beauty and attractiveness (public demand) pervading in a given epoch. In landscape it is additionally a reflection of local, natural, cultural, economic and technological conditions. Cultural landscapes - despite many common distinguishing features - exhibit considerable regional diversity, which is sometimes so significant, that we can talk about specific styles of particular regions. Shaping of the particular land - scape style needs a long-term vision of region development, respect for its natural and cultural heritage, regularity and determination of local people. Landscape diversity is as strongly threatened as biological diversity and that is why it is crucial to draw much more attention to the issue of landscape style protection and shaping. The current scale of threats to the quality of landscape causes that local landscape studies should have a more significant rank in research, didactic and project works than they used to have.
Słowa kluczowe
Rocznik
Tom
Strony
11--23
Opis fizyczny
Bibliogr. 43 poz.
Twórcy
  • Zakład Ekologii Krajobrazu i Ochrony Przyrody, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
  • Zakład Ekologii Krajobrazu i Ochrony Przyrody, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie
Bibliografia
  • 1. Bell J., 2009. Lustro świata. Nowa historia sztuki. Arkady, Warszawa.
  • 2. Białostocki J., 1966. Styl i modus w sztukach plastycznych, [w:] Sztuka i myśl humanistyczna. Studia z dziejów sztuki i myśli o sztuce. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa.
  • 3. Białostocki J., 1979. Styl, [w:] Historia sztuki wśród nauk humanistycznych. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk.
  • 4. Bogdanowski J., 1976. Kompozycja i planowanie w architekturze krajobrazu. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo PAN. Wrocław - Warszawa - Kraków -Gdańsk.
  • 5. Bogdanowski J., 1983. Wprowadzenie do regionalizmu architektoniczno-krajobrazowego. Wiadomości Ekologiczne 29: 183-197.
  • 6. Bogdanowski J., 1998. Konserwacja i ochrona krajobrazu kulturowego (Ewolucja i metody). Teki Krajowskie. Tom VI. Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Krakowie. Kraków.
  • 7. Bogdanowski J., Łuczyńska-Bruzda M., Novak Z., 1981. Architektura krajobrazu. PWN Warszawa - Kraków.
  • 8. Bohdanowicz J., 1987. Regiony etnograficzne Polski w świetle badań „Polskiego Atlasu Etnograficznego", Etnografia Polska, t. XXXI/2.
  • 9. Brighton A., 2006, Przedmowa, [w:] Thompson J., 2006. Jak czytali malarstwo współczesne. Od Courbeta do Warhola, przeł. Joanna Holzman, Universitas, Kraków.
  • 10. Chmielewski T.J., 2008. Zmierzając ku ogólnej teorii systemów krajobrazowych, [w:] Chmielewski T.) red. Struktura i funkcjonowanie systemów krajobrazowych: Meta-analizy, modele, teorie i ich zastosowania Problemy Ekologii Krajobrazu, Tom XXI, Lublin-Warszawa: 93-110.
  • 11. Chmielewski T.J., 2011. Systemy krajobrazowe: struktura, funkcjonowanie, planowanie. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  • 12. Chmielewski T.J. (red.), 2004, Rezerwat Biosfery Roztocze - Puszcza Solska. Dokumentacja naukowa i formularz nominacyjny do UNE SCO. Wojewoda Lubelski (materia niepublikowany).
  • 13. Czerwiński T., 2006. Budownictwo ludowe w Polsce. Wyd. Muza S.A., Warszawa.
  • 14. Eco U., 2005. Historia piękna. Dom Wydawniczy REBIS, Poznań.
  • 15. Focillon H., 1934. Vie des formes. Presses Universitaires de France, Paris.
  • 16. Gajek J., 1976. Etnograficzne zróżnicowanie obszaru Polski, [w:] Biernacka M., Kopczyńska-Jaworska B., Kutrzeba-Pojnarowa A., Paprocka W. (red.), Etnografia Polski. Przemiany kultury ludowej, t. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 353-371.
  • 17. Ciełdoń-Paszek A., 2007. Zarys teorii i praktyki dydaktycznej w zakresie malarstwa pejzażowego na akademiach sztuk pięknych w Europie i w Polsce od momentu powstania akademii do początków XX wieku. Uniwersytet Śląski w Katowicach. Wydział Artystyczny, Instytut Sztuki, Cieszyn 2006.
  • 18. Kistowski M., 2004. Wybrane aspekty zarządzania ochroną przyrody w parkach krajobrazowych. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Gdańsk-Poznań.
  • 19. Koch W., 2005. Style w architekturze. Arcydzieła budownictwa europejskiego od antyku po czasy współczesne. Bertelsmann Media sp. z o.o., Warszawa.
  • 20. Kondracki J., 1998. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa.
  • 21. Kozłowski D., 2006. Architektura betonowa. Wyd. Polski Cement sp. z o.o., Kraków.
  • 22. Lewis C.S., 1995. Odrzucony obraz. Wprowadzenie do literatury średniowiecznej i renesansowej, przeł. Witold Ostrowski, Znak, Kraków.
  • 23. Majdecki L, 1978. Historia ogrodów. PWN, Warszawa.
  • 24. Malinowska E., Lewandowski W., Harasimiuk A. (red.), 2004. Geoekologia i ochrona krajobrazu. Leksykon. Uniwersytet Warszawski; Warszawa.
  • 25. Mroczkiewicz L, 1952. Podział Polski na krainy i dzielnice przyrodniczo-leśne. Prace IBL Warszawa, 80:1-119.
  • 26. Myczkowski Z., 2009. Tożsamość miejsca w krajobrazie, [w:] Gutowski P. (red.), Fenomen genius loci. Tożsamość miejsca w kontekście historycznym i współczesnym. Wyd. Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, 153-162.
  • 27. Ostaszewska K., 2002. Geografia krajobrazu. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  • 28. Pearsall R., 1993. Podstawy malarstwa. Akwarela i gwasz, pastele i akryle. Wyd. Arkona, Warszawa.
  • 29. Rąkowski G. (red.), 2002. Parki krajobrazowe w Polsce. Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa.
  • 30. Read H., 1982, Sens sztuki, przeł. Krystyna Tarnowska, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
  • 31. Richling A., Solon J., 1996. Ekologia krajobrazu. PWN; Warszawa.
  • 32. Richling A., Stójek B., Strzyż M., Szumacher I., Świerszcz A. (red.), 2006. Regionalne studia ekologiczno-krajobrazowe. Problemy Ekologii Krajobrazu, tom XVI, cz. 1-2, Warszawa.
  • 33. Rzepińska M., 1986, Siedem wieków malarstwa europejskiego. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław.
  • 34. Schapiro M., 1953. Style, [in:] Antrophology Today. An Encyclopedic lnventory [ed.] A. L. Kroeber, Chicago, 287-312.
  • 35. Simson O., 1989, Katedra gotycka. Jej narodziny i znaczenie. Przeł. Anna Palińska, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
  • 36. Słownik języka polskiego, 2009. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  • 37. Słownik terminologiczny sztuk pięknych, 2007. (red.) Kubalska-Sulkiewicz K., Monika Bielska-Łach M., Anna Manteuffel-Szarota A., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
  • 38. Thompson J., 2006. Jak czytać malarstwo współczesne. Od Courbeta do Warhola, przeł. Joanna Holzman, Universitas, Kraków.
  • 39. Vitruvius Pollio Marcus, 1956. O architekturze ksiąg dziesięć. Przeł. Kumaniecki K. Księga 8, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
  • 40. Wilgat T. (red.), 1996. Roztoczański Park Narodowy. Oficyna Wydawnicza „Ostoja", Kraków.
  • 41. Winckelmann J.J., 1934. Geschichte der Kunst des Alterums. Phaidon Verlag, Wien.
  • 42. Zwolińska K., Malicki Z., 1974. Mały słownik terminów plastycznych. Wiedza Powszechna, Warszawa.
  • 43. Żarska B., 2005. Ochrona krajobrazu. Wydawnictwo SGGW Warszawa.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-article-BAR8-0024-0081
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.