Ocena składu botanicznego i jakości spasanych runi w trzech grupach siedlisk

• Autorzy: Wasilewski Z.

Warianty tytułu

EN

Evaluation of botanical composition and quality of grazed sward in three habitat groups

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Polska postrzegana jest jako kraj szczycący się bogactwem ilościowym i jakościowym zasobów szeroko rozumianej bioróżnorodności, w tym zwłaszcza na użytkach zielonych. Powyższe wpisuje się w założenia Wspólnej Polityki Rolnej na lata po2013 r. gdzie wysokść rangą nadano zachowaniu bogactwa bioróżnorodności. Najprostszym sposobem jej zachowania i ochrony, zwłaszcza w ekstremalnych warunkach siedliskowych, jest wypas zwierząt. Taki sposób rolniczego wykorzystania terenów zadarnionych jest bardzo efektywny, tani i prosty w stosowaniu. Użytki porzucone i nie użytkowane szybko podlegają procesowi degradacji wyrażającej się zachwaszczeniem i zakrzaczeniem runi, który na znacznych powierzchniach jest już mocno zaawansowany. Badania prowadzono na użytkach zielonych położonych w ośmiu siedliskach: trzech grędowych, dwóch pobagiennych i trzech łęgowych. We wszystkich siedliskach dominowały w runi trawy, następnie zioła i chwasty. Udział roślin bobowatych był niewielki. W przypadku siedlisk grędowych i pobagiennych były to zbiorowiska roślinne trawiaste, a w przypadku łęgowych trawiasto-szuwarowe. Wykorzystując metodę fitoindykacji, określono stan uwilgotnienia siedlisk i zakwalifikowano je do świeżych i wilgotnych oraz do silnie wilgotnych i mokrych. Wyliczone liczby wartości użytkowej runi (Lwu) wskazują, że najwartościowsze, pod względem paszowym, zbiorowiska roślinne stwierdzono w siedliskach grędowych i pobagiennych (wartość użytkowa dobra) natomiast mało wartościowe w łęgowych (wartość mierna). Odwrotnie układała się ich wartość na podstawie składu chemicznego, a zwłaszcza zawartości białka ogólnego i włókna surowego.

EN

Poland is seen as the country boasting a richness of quantitative and qualitative resources of widely understood biodiversity, especially on grasslands. This is part of objectives of the Common Agricultural Policy for the period after 2013 where the high priority was given to maintain the richness of biodiversity. The easiest way to preserve and protect, especially in extreme habitat conditions, is grazing by animals. This method of agricultural utilization of green areas is very effective, cheap and simple to use. Abandoned and not utilized lands quickly undergo degradation process which involves weeds and shrubs development that on major areas is already well advanced. The study was conducted on grasslands located in eight habitats: three dry habitats, two post-peatland habitats and three flooded habitats. Grasses dominated in the sward of all habitats, then herbs and weeds. The share of legumes was low. In case of dry and post-peatland habitats it were grasslands communities and in case of flooded habitats - grass-rush communities. Using the phyto-indication method, the moisture status of habitats was determined and they were qualified to fresh and moist and highly humid and wet. The calculated utilization value number (Lwu) of sward indicated that in terms of feed value the most valuable plant communities were found in dry ground and post-peatland habitats (good utilization value) but of small value - in the flooded (poor value). Their value resulting from chemical composition and especially from the content of crude protein and crude fiber shaped conversely.

Słowa kluczowe

PL

ruń łąkowa; siedliska; skład botaniczny; badania polowe

EN

meadow sward; habitats; botanical composition; field experimentation

• Wydawca: Sieć Badawcza Łukasiewicz - Poznański Instytut Technologiczny
• Czasopismo: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
• Rocznik: 2012
• Tom: Vol. 57, nr 4
• Strony: 172--176
• Opis fizyczny: Bibliogr. 7 poz.

Twórcy

autor

Wasilewski Z.

• Instytut Technologiczno-Przyrodniczy w Falentach, Zakład Użytków Zielonych Al. Hrabska 3, Falenty, 05-090 Raszyn,

Bibliografia

• [1] Filipek J.: Projekt klasyfikacji roślin łąkowych i pastwiskowych na podstawie liczb wartości użytkowej. Postępy Nauk Rolniczych, 1973, nr 4, s. 59-68.
• [2] Grzyb S.: Typologiczny podział łąk a fitosocjologiczny podział zbiorowisk łąkowych. Zeszyty Problemowe - Postępy Nauk Rolniczych, 1966, z. 66, s. 123-132.
• [3] Grzyb S.: Typologiczny podział użytków zielonych w Polsce oraz charakterystyka i zasady identyfikacji ważniejszych jednostek. [W:] Materiały Seminarium pt. Podstawy typologicznego podziału użytków zielonych i zasady ich inwentaryzacji. Falenty: Wyd. IMUZ, 1996, s. 7-21.
• [4] Grzyb S., Prończuk J.: Podział i waloryzacja siedlisk łąkowych oraz ocena ich potencjału produkcyjnego. [W:] Kierunki rozwoju łąkarstwa na tle aktualnego poziomu wiedzy w najważniejszych jego działach. Materiały Ogólnopolskiej Konf. Łąkarskiej, Warszawa 27-28 września 1994. Warszawa: Wyd. SGGW, 1994, s. 51-63.
• [5] Oświt J.: Identyfikacja warunków wilgotnościowych w siedliskach łąkowych za pomocą wskaźników roślinnych (metoda fitoindykacji). [W:] Hydrogeniczne siedliska wilgotnościowe. Biblioteczka Wiad. IMUZ, 1992, nr 79, s. 39-67.
• [6] Wasilewski Z.: Cechy charakterystyczne siedlisk wykorzystywanych pastwiskowo." Materiały Seminarium Metodyczno-Szkoleniowego nt. Podstawy typologicznego podziału użytków zielonych i zasady ich inwentaryzacji. Wyd. IMUZ, Falenty, 1996, s. 42-44.
• [7] Wasilewski Z.: Charakterystyka typologiczna użytków zielonych oraz sposoby użytkowania priorytetowych zbiorowisk roślinnych umożliwiające zachowanie ich walorów przyrodniczych. W: Aktualne problemy mokradeł. Walory przyrodnicze mokradeł a ich rolnicze użytkowanie. Woda, Środowisko, Obszary Wiejskie. Rozprawy naukowe i monografie. Wyd. IMUZ, Falenty, 2002, nr 4, s. 62-81.