Poliuretanowe spoiwa stosowane do formowania wyrobów ceramicznych dla elektroniki

• Autorzy: Król P. , Król B.

Warianty tytułu

EN

Polyurethane binders used to forming ceramic materials for electronics

• Konferencja: Materiały V Kongresu Technologii Chemicznej : Poznań, 11-15 września 2006 r.Kr
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Syntezowano anionomery poliuretanowe, które w postaci dyspersji wodnej zastosowano jako spoiwa dla proszkowego tlenku glinu, stosowanego do wytwarzania części ceramicznych. Wykorzystując model fizyczny van-Ossa-Gooda, opisujący zależności swobodnej energii powierzchniowej ciał stałych i cieczy zwilżających oraz dokonane metodą goniometru optycznego pomiary kątów zwilżania powierzchni PTFE oraz tlenkowych materiałów ceramicznych Al2O3 i ZrO2 cieczami wzorcowymi o znanej energii powierzchniowej, obliczono swobodne energie powierzchniowe i ich składowe dotyczące oddziaływań dalekiego zasięgu oddziaływań kwasowo-zasadowych dla badanych powierzchni ciał stałych. Analogiczne obliczenia przeprowadzono także dla syntezowanych wodnych dyspersji poliuretanowych. Stwierdzono, że zasadniczy wpływ na wartości energii powierzchniowej syntezowanych jonomerów ma struktura segmentów poliolowych i uretanowych, a rodzaj segmentów jonogennych wpływa zarówno na wielkość oddziaływań kwasowo-zasadowych jak dyspersyjnych. Zbadano właściwości elektryczne powłok polimerowych, wytworzonych z anionomerów poliuretanowych syntezowanych przy użyciu różnych diizocyjanianów: rezystywność skrośną stałą dielektryczną i tangens kąta stratności. Stwierdzono, że anionomer uzyskany na bazie cykloalifatycznego diizocyjanianu HMDI wykazuje przewodnictwo jonowe czyli można materiał ten uważać za elektrolit stały, wykazujący znaczną tendencję do modyfikacji strukturalnej w zmiennym polu elektrycznym.

EN

Polyurethane anionomers were synthesised in aqueous dispersions and used as polymer binders for powder alumina oxide used to manufacturing ceramic details. The van OssGood physical model describing the relation between the surface free energy of solids and wetting liquids and the experimentally determined contact angles on PTTFE, Al2O3 and ZrO2 surfaces (goniomeetry) were used for calculation the free surface energy and the long–range acid–base interactions. The calculations were carried out also for the aqueous dispersions of synthesized polyurethanes. The chemical structure of the polyol and urethane segments had the fundamental influence on the free surface energy. Type of the ionic segments influenced not only the acid–base interactions but also the dispersion interactions. The polymer coatings produced of the polyurethane anionomers were studied for volume resistivity, dielectric constant and dielectric dissipation factor. The anionomer based on HMDI cycloaliphatic diisocyanate was characterized by ionic conductivity. The material can be considered as a solid electrolyte showing significant tendency to structural modification in a variable electric field.

Słowa kluczowe

PL

spoiwa poliuretanowe; wyroby ceramiczne; elektronika

EN

polyurethane binders; ceramic materials; electronics

• Wydawca: Wydawnictwo SIGMA-NOT
• Czasopismo: Przemysł Chemiczny
• Rocznik: 2006
• Tom: T. 85, nr 8-9
• Strony: 930--933
• Opis fizyczny: Bibliogr. 10 poz., tab.

Twórcy

autor

Król P.

• Zakład Technologii Tworzyw Sztucznych, Wydział Chemiczny, Politechnika Rzeszowska, Aleje Powstańców Warszawy 6, 35-959 Rzeszów

autor

Król B.

• Politechnika Rzeszowska

Bibliografia

• 1. W. A.Jr Lewis, Ceram. Eng. Sci. 1996, 17, 137.
• 2. M. Shepard, Am. Ceram. Bull. 1992, 11, 1590.
• 3. R. E. Mistler, E. R.Twiname, Tape casting: Theory and Practice, American Ceramic Society, Ohio 2000.
• 4. P. Król, B. Król, Polimery 2004, 49, 530.
• 5. P. Król, B. Król, J. Pielichowski, Materiały Ceramiczne 2005, 3, 121.
• 6. P. Król, B. Król, J. Europ. Ceramic Society, 2006, 26 (w druku), Publ. Online: 3.07.2005.
• 7. J.R. Good, Fundamentals of adhesion, red. L.H. Lee, Dekker, New York 1991.
• 8. M. Żenkiewicz, Modyfikowanie warstwy wierzchniej tworzyw wielkocząsteczkowych, WNT, Warszawa 2000.
• 9. C. J. van Oss, Chem Rev. 1988, 88, 927.
• 10. P. Król, B. Król, L. Subocz, P. Andruszkiewicz, Colloid and Polym. Sci. 2006, (w druku).