1,1 –Dichloroetan. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych poziomów narażenia zawodowego

• Autorzy: Jakubowski M.

Warianty tytułu

EN

1,1-Dichloroethane

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

1,1- Dichloroetan (1,1-DCE) jest cieczą o zapachu zbliżonym do zapachu chloroformu. 1,1-DCE jest stosowany jako produkt przejściowy w syntezie takich związków, jak chlorek winylu i 1,1,1-trichloroetan. Ma także ograniczone zastosowanie jako rozpuszczalnik tworzyw sztucznych, olejów i tłuszczów; jest stosowany do odtłuszczania i czyszczenia powierzchni. Według RTECS (1999) wartość LD50 1,1-DCE po podaniu do przewodu pokarmowego szczurom wynosi 725 mg/kg, a według Graysona (1978) - 14,1'g/kg. Wartości te pochodzą z wtórnych źródeł i są trudne do weryfikacji. Według RTECS (1999) w'artość TCL0 1,1-DCE wynosi 24 g/mJ, a wartość LC50 - 52 g/m3. Wartości te pozwalają na zaliczenie 1,1-DCE do grupy związków szkodliwych (DzU 2002, nr 129, poz. 1110). Hoffman i in. (1971) przeprowadzili badania toksyczności inhalacyjnej 1,1-DCE. Szczury, świnki morskie, króliki oraz koty poddawano narażeniu na 1,1-DCE o stężeniu 2025 mg/m3 w ciągu 6 h dziennie, pięć razy w tygodniu przez 13 tygodni, a przez następne 13 tygodni narażano na 1,1-DCE o stężeniu 4050 mg/m3. Na podstawie wyniku badania histopatologicznego (przeprowadzonego po 26 tygodniach eksperymentu) nie ujawniono u szczurów, świnek morskich i królików zmian w nerkach związanych z narażeniem. U kotów wystąpiły po tym czasie zaburzenia czynności nerek, wyrażające się wzrostem stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, obecnością kryształów w kanalikach nerkowych, wodonerczem i zatykaniem kanalików. Wydaje się, że kot jest zwierzęciem wyjątkowo wrażliwym na działanie 1,1-DCE na nerki, w związku z tym za wartość NOAEL 1,1-DCE można przyjąć stężenie na poziomie 2025 mg/m3. 1,1-DCE został zaliczony przez ACGIH do grupy A4 (substancje niesklasyfikowane jako czynniki rakotwórcze dla człowieka), a przez U.S. EPA do grupy C (prawdopodobnie rakotwórcze dla człowieka). W Niemczech 1,1- DCE nie jest zaliczany do związków rakotwórczych (DFG 1999).

EN

1,1-Dichloroethane is a colorless and flammable liquid, with an odor similar to chloroform. It has been used as an intermediate in manufacturing vinyl chloride and 1,1,1-trichloroethan. It is used as a solvent for oils and fats and as a degreaser. 1,1- dichloroethane has low acute and chronic toxicity. The oral LD50 in rats is, according to different sources, from 0,725 to 14,1 g/kg. TLC0 is 24 g/m3 and LC50 52 g/m3.The CNS, liver and kidney are target organs for 1,1-dichloroethane, with cats appearing as the most sensitive species. The lowest NOEL that has been established in a 13-week inhalation study is 2025 mg/m3. The evidence of carcinogenicity is inconclusive for 1,1-dichloroethane. According to ACGIH 1,1-dichloroethane belongs to group A4 and according to US EPA to group C. Limited data are available to estimate the toxicity of 1,1-trichloroethane for humans. It is reported to irritate eyes and the respiratory tract, producing salivation, sneezing and coughing. Based on the data from the animal studies with repeated inhalations, a MAK (TWA) value of 400 mg/m3 is re-commended. At this time no MAK (STEL) is recommended.

Słowa kluczowe

PL

1,1-dichloroetan; narażenie zawodowe; działanie rakotwórcze

EN

1,1-Dichloroethane; occupational exposure; carcinogenicity

• Wydawca: Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy
• Czasopismo: Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
• Rocznik: 2003
• Tom: Nr 2 (36)
• Strony: 97--108
• Opis fizyczny: Bibliogr. 19 poz., rys., tab.

Twórcy

autor

Jakubowski M.

• Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr. med. Jerzego Nofera 90-950 Łódź ul. św. Teresy 8

Bibliografia

• 1. ACGIH (1999) Documentations of the threshold limit values. 1,l-Dichloroethane. Ed. 6. Cincinnati, OH.
• 2. ACGIH (2002) TLVs and BEIs threshold limit values for chemical substances and physical agents and biological exposure indices. Cincinnati OH.
• 3. Browning E. (1965) Toxicity and metabolism of industrial solvents. New York, Elsevier Science Publishing Co., Inc., 247-252.
• 4. DFG (1999) MAK und BAT Werte Liste.
• 5. Grayson M. (I97S) Kirk-Othmer encyclopedia of chemistry and technology. Vol. 5, 3rd ed. New York, Inc.,722.
• 6. Hofmann H.Th., Birnstiel H., Jobst P, (l971) On the inhalation toxicity of 1,1- and,1,2dichloroethane. Arch. Toxicol. 27, 248-265.
• 7. IRIS, l999.
• 8. Klaunig J.E., Ruch R,J., Pereira M.A. (1986) Carcinogenicity of chlorinated methane and ethane comPounds administered in drinking water to mice. Environ Health perspect. 69, 89-95.
• 9. McCall S.N., Jurgens P., Ivanetich K.M. (1983) Hepatic microsomal metabolism of the dichloroethanes. Biochem Pharmacol . 32, 207-2I3,
• 10. Mitoma C. i in. (1985) Metabolic disposition study of chlorinated hydrocarbons in rats and mice. Drug. Chem. Toxicol. 8, 183-194.
• 11. Muralidhara S. i in. (1986) Acute, subacute and subchronic oral toxicity studies of 1,1-dichloroethane in rats. Abstract nr 1257. Toxicologist. 6, 313.
• 12. NCI (1977) BioassaY of 1,1-dichloroethylene forf possible carcinogenicity. Bethesda, MD, National Cancer Institute. NIH publication nr 78-1316.
• 13. Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej w sprawie najwyższych dopuszc zalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy z dnia 29 listopada 2000 r. DzU nr 217,poz. 1833.
• 14. Rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie wykazu substancji niebezpiec znych wraz z ich klasyfikacją i oznakowaniem z dnia 3 lipca2002r.DzU nr I29,poz. 1110.
• 15. Sato A., Nakajima T. (1987) Pharmacokinetics of organic solvent vapors in relation to their toxicity. Scand. J, Work Environ. Health 13, 81-93.
• 16. Schwetz B,A., Leong B.K,J., Gehring P.J, (1974) Embryo- and fetotoxicity of inhaled carbon tetrachloride, 1,1-dichloroethane and methyl ethyl ketone in rats. Toxicol. Appl. pharmacol. 28, 452-464.
• 17. Smyth H.F- Jr.Improved communication: hygienic standards for daily inhalation. American Industrial Hygiene Association Quarterly 129-195.
• 18. Toxicological profile for l,l-dichloroethane (1990) U.S. Department of Health and Human Sevices, Agency for Toxic Substances and Direase Registry.
• 19. Weisburger E-K. (1977) Carcinogenicity studies on halogenated hydrocarbons. Environ. Health Perspect. 21, 7 -16.