Tytuł artykułu
Autorzy
Identyfikatory
Warianty tytułu
Języki publikacji
Abstrakty
Technologia uzdatniania większości wód podziemnych jest stosunkowo prosta. Występujące najczęściej w tych wodach żelazo w formie mineralnej z regały nie stwarza dużych problemów i daje się łatwo usunąć w tradycyjnym układzie napowietrzania i filtracji. W przypadku, kiedy żelazo występuje w wodzie w połączeniu ze związkami organicznymi, głównie kwasami humusowymi, wywołującymi dodatkowo podwyższoną barwę wody, napowietrzanie bądź chemiczne utlenianie i filtracja są z reguły nieskuteczne i najczęściej potrzebny jest tu proces koagulacji prowadzący do usunięcia zarówno żelaza jak i obniżenia barwy wody. Jako koagulanty najczęściej stosowane są iv tym przypadku sole glinu i żelaza zapewniające uzyskanie dużej sprawności usuwania kwasów humusowych. W przypadku uzdatniania wód podziemnych najkorzystniejsze jest zastosowanie koagulacji powierzchniowej, której podstawową zaletą jest stosunkowo prosty układ technologiczny, co tną ogromne znaczenie szczególnie w przypadku małych wodociągów wiejskich. Dodatkową zaletą jest możliwość stosunkowo łatwej adaptacji istniejącej technologii do wprowadzenia koagulacji powierzchniowej. Prostota uzdatniania wody przy zastosowaniu koagulacji powierzchniowej wynika z faktu, iż większość procesów (flokulacja, sedymentacja i filtracja) zachodzi w samym złożu filtracyjnym. W publikacji opisano wyniki badań pilotowych uzdatniania, metodą koagulacji powierzchniowej, wody podziemnej ze wsi Piekło (gmina Sztum, Województwo pomorskie) o podwyższonej barwie oraz ponadnormatywnych stężeniach żelaza i manganu.
Czasopismo
Rocznik
Tom
Strony
22--23, 53
Opis fizyczny
rys., tab.
Twórcy
autor
- Politechnika Gdańska, Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska
Bibliografia
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-a458d3be-5f7d-4f39-b383-0641ba6cc123
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.