PL EN


Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników
Tytuł artykułu

1,2-Dibromoetan

Treść / Zawartość
Identyfikatory
Warianty tytułu
Języki publikacji
PL
Abstrakty
PL
1,2-Dibromoetan (DEB) jest bezbarwną cieczą o słodkawym zapachu, podobnym do chloroformu. Jest zaklasyfikowany jako substancja rakotwórcza kategorii 2., która działa toksycznie: przez drogi oddechowe, w kontakcie ze skórą i po połknięciu, a także drażniąco na: oczy, drogi oddechowe i skórę oraz jest niebezpieczna dla środowiska. 1,2-Dibromoetan otrzymuje się w procesie bromowania etylenu, a także reakcji acetylenu i kwasu bromowodorowego. Związek był stosowany jako środek usuwający: ołów, pestycyd oraz fumigant do odymiania gleby i zbóż. Obecnie substancję tę używa się jako półprodukt w syntezie chemicznej oraz rozpuszczalnik: żywic, gum i wosków. Z danych zebranych przez Centralny Rejestr Danych o Narażeniu na Substancje, Preparaty, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym wynika, że narażenie w Polsce na 1,2-dibromoetan występuje głównie wśród pracowników laboratoryjnych: uczelni wyższych i zakładów chemicznych. W 2010 r. zarejestrowano 336 osób pracujących w narażeniu na ten związek w 10 zakładach. W Centralnym Rejestrze nie ma informacji o wielkości narażenia (IMP 2011). Według danych Głównej Inspekcji Sanitarnej w 2010 r. nie było pracowników narażonych na 1,2-dibromoetan powyżej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS), czyli stężenia 0,5 mg/m3 (GIS 2010). 1,2-Dibromoetan może działać toksycznie po narażeniu drogą: inhalacyjną, pokarmową oraz w kontakcie ze skórą. Działa także silnie drażniąco na: oczy, skórę i drogi oddechowe. Pierwsze objawy zatrucia u ludzi występują ze strony układu pokarmowego, a następnie obserwowano: żółtaczkę, uszkodzenia wątroby, nerek i zahamowanie ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Narażenie inhalacyjne może prowadzić do zapalenia i ciężkiego uszkodzenia płuc. U zwierząt narażenie na 1,2-dibromoetan wywołuje przede wszystkim zmiany w obrębie układu oddechowego (jamy nosowej, tchawicy i płuc), a także w: wątrobie, nerkach, nadnerczach i jądrach. Związek działa mutagennie i genotoksycznie, co potwierdzają liczne testy przeprowadzone na bakteriach i komórkach zwierząt w badaniach w warunkach in vitro i In vivo. 1,2-Dibromoetan może wpływać na rozrodczość. U pracowników narażonych na 1,2-dibromoetan zaobserwowano zmiany w jakości nasienia. U zwierząt związek ten wpływał nie tylko na spermatogenezę, lecz także na cykl rujowy. Zaobserwowano również objawy działania embriotoksycznego i teratogennego związku u szczurów i myszy. Działanie rakotwórcze 1,2-dibromoetanu na zwierzęta potwierdzono w licznych eksperymentach, podając zwierzętom substancję różnymi drogami. Drogą dożołądkową 1,2-dibromoetan indukował powstawanie nowotworów w: przedżołądku, płucach i układzie krążenia. Związek podany inhalacyjnie wywoływał nowotwory: jamy nosowej, płuc i układu krążenia, a podany przez skórę: nowotwory skóry i płuc. 1,2-Dibromoetan w organizmie jest metabolizowany na szlaku oksydacyjnym z udziałem cytochromu P450 lub koniugacji za pośrednictwem S-transferazy glutationowej. Metabolity wydają się być odpowiedzialne w dużej mierze za działanie toksyczne i rakotwórcze tego związku, głównie przez kowalencyjne wiązanie z kwasami nukleinowymi i białkami. Za podstawę do wyznaczenia wartości NDS przyjęto skutek działania rakotwórczego w badaniu inhalacyjnym na myszach i szczurach. Wartość NDS wyliczona na podstawie ryzyka jednostkowego oszacowanego przez ekspertów EPA wynosi 0,6 (mg/m3)-1. Proponuje się zmniejszenie obowiązującej wartości NDS 1,2-dibromoetanu z 0,5 do 0,01 mg/m3. Nie ma podstaw do zaproponowania wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) oraz dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 1,2-dibromoetanu. Jednocześnie proponuje się pozostawienie dotychczasowego oznakowania 1,2-dibromoetanu: „Rakotw. Kat. 2.”, „Ft”, „I” i „Sk”.
EN
1,2-Dibromoethane (DEB) is a colorless liquid with a sweet odor similar to chloroform. It is classified as a carcinogen category 2, which is toxic by inhalation, in contact with skin and if swallowed. It is irritating to the eyes, respiratory system and skin, and is dangerous to the environment. 1,2-Dibromoethane is obtained by bromination of ethylene, and in the reaction of acetylene with hydrobromic acid. The chemical was used to removing lead, as a pesticide and as a fumigant for fumigation of soil and grain. Now it is used as an intermediate product in chemical synthesis, and as a solvent for resin, rubber and wax. Data collected by The Central Register of Data on Exposure to Substances, Preparations, Agents or Processes with Carcinogenic or Mutagenic Activity shows that in Poland exposure to 1,2-dibromoethane occurs mainly in laboratory workers at universities and chemical plants. In 2010, 336 people were recorded as exposed to this chemical in 10 plants. The Central Register has no information about the severity of the exposure (IMP 2011). According to the Chief Sanitary Inspectorate, in 2010, no workers were exposed to 1,2-dibromoethane at a concentration above the maximum admissible concentration (MAC) of 0.5 mg/m3 (GIS 2010). The first symptoms of poisoning in humans are gastrointestinal, followed by jaundice, liver and kidney damage, and inhibition of central nervous system. Inhalation exposure can result in inflammation and severe damage to the lungs. In animals, exposure to 1,2-dibromoethane primarily produces changes in the respiratory tract (nasal cavity, trachea and lungs), and also in the liver, kidneys, adrenal gland and testes. The compound shows mutagenic and genotoxic activity, which numerous in vitro and in vivo tests on bacteria and animal cells have confirmed. 1,2-Dibromoethane can affect reproduction. A change in the quality of the semen was noted in workers exposed o 1,2-dibromoethane. In animals, this compound affects not only the spermatogenesis, but also the estrous cycle. Signs of embryotoxic and teratogenic activity of the compound were also observed in rats and mice. Carcinogenicity of 1,2-dibromoethane in animals has been confirmed in numerous experiments, during which the animals were exposed to the substance in different ways. When given intragastrically, 1,2-dibromoethane caused cancer of the forestomach, lungs and circulatory system. Inhalation exposure to the compound resulted in tumors of the nasal cavity, lungs and circulatory system, while dermal exposure resulted in tumors of the skin and lungs. 1,2-Dibromoethane is metabolized in the body in the oxidative pathway by cytochrome P450 or by conjugation via glutathione S-transferase. The metabolites appear to be largely responsible for the toxic and carcinogenic effects of this compound, mainly by covalent binding to nucleic acids and proteins. The carcinogenic effect of inhalation exposure of mice and rats has been accepted as the basis for establishing MAC values. The MAC value of 0.6 (mg/m3)-1 has been calculated on the basis of the individual risk estimated by the experts of the EPA. A decrease in the current MAC value of 1,2-dibromoethane from 0.5 to 0.01 mg/m3 has been suggested. It does not seem reasonable to establish a maximum short-term exposure limit (STEL), or the biological exposure index (BEI) for 1,2-dibromoethane. At the same time, maintaining current 1,2-dibromoethane notations Carc. Cat. 2, Ft, I and Sk is suggested.
Rocznik
Tom
Strony
45--73
Opis fizyczny
Bibliogr. 150 poz., rys., tab.
Twórcy
  • Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera 91-348 Łódź ul. św. Teresy od Dzieciątka Jezus 8
autor
  • Instytut Medycyny Pracy im. prof. dr med. Jerzego Nofera 91-348 Łódź ul. św. Teresy od Dzieciątka Jezus 8
Bibliografia
  • 1.ACGIH (2009) Guide to occupational exposure values.
  • 2.Alavanja M.C., Blair A., Masters M.N. (1990) Cancer mortality in the US flour industry. J. Natl Cancer Inst. 82, 840–848.
  • 3.Aragno M., Tamagno E., Danni O., Chiarpotto E., Biasi F., Scavazza A., Albano E., Poli G., Dianzani M.U. (1996) In vivo potentiation of 1,2-dibromoethane hepatotoxicity by ethanol through inactivation of glutathione-s-transferase. Chem. Biol. Interact. 5, 99(1–3), 277– 88.
  • 4.Arfellini G., Bartoli S., Colacci A., Mazzullo M., Galli M.C., Prodi G., Grilli S. (1984) In vivo and in vitro binding of 1,2-dibromoethane and 1,2-dichloroethane to macromolecules in rat and mouse organs. J. Cancer Res. Clin. Oncol. 108, 204–213.
  • 5.Asita A.O., Hayashi M., Kodama Y., Matsuoka A., Suzuki T., Sofuni T. (1992) Micronucleated reticulocyte induction by ethylating agents in mice. Mutat. Res. 271, 29–37.
  • 6.Ballering L.A.P., Nivard M.J.M.,Vogel E.W. (1993) Characterisation of the genotoxic action of three structurally related 1,2-dihaloalkanes in Drosophila melanogaster. Mutat. Res. 285, 209–217.
  • 7.Ballering L.A.P., Nivard M.J.M., Vogel E.W. (1994) Mutation spectra of 1,2-dibromoethane, 1,2-dichloroethane and 1-bromo-2-chloroethane in excision repair proficient and repair deficient strains of Drosophila melanogaster. Carcinogenesis 15, 869–875.
  • 8.Barber E.E., Donish W.H., Mueller K.R. (1981) Procedure for the quantitative measurement of the mutagenicity of volatile liquid in the Ames Salmonella/microsome assay. Mutat. Res. 90, 31–48.
  • 9.Barnett L.B., Lovell D.P., Felton C.F., Gibson B.J., Cobb R.R., Sharpe D.S., Shelby M.D., Lewis S.E. (1992) Ethylene dibromide: negative results with the mouse dominant lethal asssay and the electrophoretic specific locus test. Mutat. Res. 282, 127–133.
  • 10.Bentley K.S., Working P.K. (1988) Activity of germ-cell mutagens and nonmutagens in the rat spermatocyte UDS assay. Mutat. Res. 203, 135–142.
  • 11.Bradley M.O., Dysart G. (1985) DNA single-strand breaks, double-strand breaks, and crosslinks in rat testicular germ cells: measurements of their formation and repair by alkaline and neutral filter elution. Cell Biol. Toxicol. 1, 181–195.
  • 12.Brandt I., Brittebo E.B., Kowalski B. i in. (1987) Tissue binding of 1,2-dibromoethane in the cynomolgus monkey (Macaca fascicularis). Carcinogenesis 8, 1359–1361.
  • 13.Brem H., Stein A.B., Rosenkranz H.S. (1974) The mutagenicity and DNA-modifying effect of haloalkanes. Cancer Res. 34, 2576–2579.
  • 14.Brimer P.A., Tan E. L., Hsie A.W. (1982) Effect of metabolic activation on the cytotoxicity and mutagenicity of 1,2- dibromoethane in the CHO/HGPRT system. Mutat. Res. 95, 377–388.
  • 15.Channarayappa Ong, T., Nath J. (1992) Cytogenetic effects of vincristine sulfate and ethylene dibromide in human peripheral lymphocytes: micronucleus analysis. Environ. mol. Mutag. 20, 117–126.
  • 16.Czynniki szkodliwe w środowisku pracy – wartości dopuszczalne (2007) Warszawa, CIOP–PIB, wyd. VI zaktualizowane.
  • 17.Clive D., Johnson K.O., Spector J.F.S., Batson S.G., Brown M.M.M. (1979) Validation and characterization of the L5178Y/TK+/- mouse lymphoma mutagen assay system. Mutat. Res. 59, 61–108.
  • 18.Cmarik J.L., Humphreys W.G., Bruner K.L., Lloyd R.S., Tibbetts C., Guengerich F.P. (1992) Mutation spectrum and sequence alkylation selectivity resulting from modification of bacteriophage M13mp18 DNA with S-(2-chloroethyl) glutathione. Evidence for a role of S-(2-N7- guanyl)ethyl)glutathione as a mutagenic lesion formed from ethylene dibromide. J. Biol. Chem. 267(10), 6672–9.
  • 19.Cmarik J.L., Inskeep P.B., Meredith M.J., Meyer D.J., Ketterer B., Guengerich F.P. (1990) Selectivity of rat and human glutathione S-transferases in activation of ethylene dibromide by glutathione conjugation and DNA Winding and induction of unscheduled DNA synthesis in human hepatocytes. Cancer Res. 50, 2747–2752.
  • 20.Colacci A., Mazzulo M., Arfellini G., Prodi G., Grilli S. (1985) In vitro microsome- and cytosol-mediated binding of 1,2-dichloroethane and 1,2-dibromoethane with DNA. Cell Biol. Toxicol. 1, 45–55.
  • 21.Colacci A., Perocco P., Vaccari M., Da Via C., Silingardi P., Manzini E., Horn W., Bartoli S., Grilli, S. (1995) 1,2-Dibromoethane as an initiating agent for cell transformation. Jpn. J. Cancer Res. 86, 168–173.
  • 22.Crespi C.L., Seixas G.M., Turner T.R., Ryan C.G., Penman B.W. (1985) Mutagenicity of 1,2-dichloroethane and 1,2-dibromoethane in two human lymphoblastoid cell lines. Mutat. Res. 142, 133–140.
  • 23.Dunkel V.C., Zeiger D., Brusick D., McCoy E., McGregor D., Mortelmans K., Rosenkranz H.S., Simmon V.F. (1985) Reproducibility of microbial mutagenicity assays: II. Testing of carcinogens and noncarcinogens in Salmonella typhimurium and Escherichia coli. Environ Mol. Mutag. 7 (Suppl. 5), 1–248.
  • 24.EHC, Environmental Health Criteria (1996) 1,2-Dibromoethane (Environmental Health Criteria 177). Geneva, WHO International Programme on Chemical Safety
  • 25.Elliott B.M., Ashby J. (1980) Ethylene dibromide and disulfiram: studies in vivo and in vitro on the mechanism of the observed synergistic carcinogenic response. Carcinogenesis 1, 1049–1057.
  • 26.EPA (2004) Toxicological review of 1,2-Dibromoethane (CAS No. 106-93-4) In Support of Summary Information on the Integrated Risk Information System (IRIS) [http://www.epa.gov/iris/toxreviews/0361tr.pd].
  • 27.Epstein S.S., Arnold E., Andrea J., Bass W., Bishop Y. (1972) Detection of chemical mutagens by the dominant lethal assay in the mouse. Toxicol. appl. Pharmacol. 23, 288–325.
  • 28.Fanini D., Legator M.S., Adams P.M. (1984) Effects of paternal ethylene dibromide exposure on F1 generation behavior in the rat. Mutat. Res. 139, 133–138.
  • 29.Fernandez M., L’Haridon J., Gauthier L., Zoll-Moreux C. (1993) Amphibian micronucleus test(s): a simple and reliable method for evaluating in vivo genotoxic effects of freshwater pollutants and radiations. Initial assessment. Mutat. Res. 292, 83–99.
  • 30.Ferreri A.M., Rocchi P., Capucci A., Prodi G. (1983) Induction of diphtheria toxin-resistant mutants in human cells by halogenated compounds. J. Cancer Res. Clin. Oncol. 105, 111–112.
  • 31.Foureman P., Mason J.M., Valencia R., Zimmering S. (1994) Chemical mutagenesis testing in Drosophila. X. Results of 70 coded chemicals tested for the National Toxicology Program. Environ. Mol. Mutag. 23, 208–227.
  • 32.GESTIS, International limit values (2010) BG-Institute for Occupational Safety and Health – BGIA [http://bgiaonline. hvbg.de/LIMITVALUE/WebForm_ueliste.aspx].
  • 33.GIS, Głowny Inspektor Sanitarny (2010) Dane według Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy.
  • 34.Guha S.N., Schöneich C., Asmus K.D. (1993) Free radical reductive degradation of vicdibromoalkanes and reaction of bromine atoms with polyunsaturated fatty acids: possible involvement of Br(.) in the 1,2-dibromoethane-induced lipid peroxidation. Arch. Biochem Biophys. 305, 132–140.
  • 35.Hill D.L., Shih T.W., Johnston T.P. i in. (1978) Macromolecular binding and metabolism of the carcinogen 1,2-dibromoethane. Cancer Res. 38, 2438–2442.
  • 36.Hissink A.M., Wormhoud L.W., Sherratt P.J., Hayes J.D., Commandeur J.N., Vermeulen N.P., van Bladeren P.J. (2000) A physiologically-based pharmacokinetic (PB-PK) model for ethylene dibromide: relevance of extrahepatic metabolism. Food Chem. Toxicol. 38, 707–716.
  • 37.HSDB, Hazardous Substance Data Bank (2009) [komputerowa baza danych].
  • 38.IARC (1999) Monographs on the Evaluation of Carcinogenic Risks of Chemicals to Humans. Reevaluation of some organic chemicals, hydrazine and hydrogen peroxide (Part two), Ethylene dibromide (1,2-dibromoethane), 71, 641–669.
  • 39.ICSC (1993) Datebase System – ICSC card ETHYLENE DIBROMIDE.
  • 40.IMP (2011) Sprawozdanie z realizacji tematu nr IMP 24.3/2011 Tworzenie bazy danych Centralnego Rejestru Danych o Narażeniu na Substancje, Preparaty, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym (badanie ciągłe) [dane niepublikowane].
  • 41.IMP (2010) Sprawozdanie z realizacji projektu nr 2.R.01: Opracowanie dokumentacji wartości dopuszczalnych stężeń chemicznych i pyłowych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy w aspekcie obligatoryjnej listy Unii Europejskiej dla 14 substancji chemicznych [dane niepublikowane].
  • 42.Inskeep P.B., Koga N., Cmarik J.L., Guengerich F.P. (1986) Covalent binding of 1,2-dihaloalkanes to DNA and stability of the major DNA adducts, S-[2-(N7-guanyl)ethyl] glutathione. Cancer Res. 46, 2839–2844.
  • 43.IUCLID (2000) Komputerowa baza danych [http://ecb.jrc. ec.europa.eu/esis/].
  • 44.Ivett J.L., Brown B.M., Rodgers C., Anderson B.E., Resnick M.A., Zeiger E. (1989) Chromosomal aberrations and sister chromatid exchange tests in Chinese hamster ovary cells. IV. Results with 15 chemicals in vitro. Environ. Mol. Mutag. 14, 165–187.
  • 45.Izutani K., Nakata A., Shinagawa H., Kawamata J. (1980) Forward mutation assay for screening carcinogens by alkaline phosphatase constitutive mutations in Escherichia coli K-12. Biken J. 23, 69–75.
  • 46.Jakobson I., Wahlberg J.E., Holmberg B., Johansson G. (1982) Uptake via the blood and elimination of 10 organic solvents following epicutaneous exposure of anesthetized guinea pigs. Toxicol. Appl. Pharmacol. 63, 181–187.
  • 47.Kale P., Baum J.W. (1979a) Sensitivity of Drosophila melanogaster to low concentrations of the gaseous 1,2-dibromoethane. 1. Acute exposures. Environ. Mutag. 1, 15–18.
  • 48.Kale P., Baum J.W. (1979b) Sensitivity of Drosophila melanogaster to low concentrations of gaseous mutagens: II. Chronic exposures. Mutat. Res. 68, 59–68.
  • 49.Kale P., Kale R. (1995) Induction of delayed mutations by benzene and ethylene dibromide in Drosophila. Environ. Mol. Mutag. 25, 211–215. Anna Świdwińska-Gajewska, Sławomir Czerczak
  • 50.Kale P.G., Baum J.W. (1981) Sensitivity of Drosophila melanogaster to low concentrations of gaseous mutagens: III. Dose-rate effects. Environ. Mutag. 3, 65–70.
  • 51.Kale P.G., Baum J.W. (1983) Sensitivity of Drosophila melanogaster to low concentrations of gaseous mutagens: IV. Mutations in embryonic spermatogonia. Mutat. Res. 113, 135–143.
  • 52.Kaphalia B.S., Ansari G.A. (1992) Covalent binding of ethylene dibromide and its metabolites to albumin. Toxicol. Lett. 62, 221–230.
  • 53.Kerklaan P., Bouter S., Mohn G. (1983) Isolationof a mutant of Salmonella typhimurium strain TA1535 with decreased levels of glutathione (GSH-): primary characterization and chemical mutagenesis studies. Mutat. Res. 122, 257–266.
  • 54.Khan S., Sood C., O’Brien P.J. (1993) Molecular mechanisms of dibromoalkane cytotoxicity in isolated rat hepatocytes. Biochem. Pharmacol. 45, 439–447.
  • 55.Kim D.H., Guengerich F.P. (1989) Excretion of the mercapturic acid S-[2-(N7-guanyl)ethyl]-N-acetylcysteine in urine following administration of ethylene dibromide to rats. Cancer Res. 49, 5843–5847.
  • 56.Kim D.H., Guengerich F.P. (1990) Formation of the DNA adduct S-[2-(N7-guanyl)ethyl]-glutathione from ethylene dibromide: effects of modulation of glutathione and glutathione Stransferase levels and lack of a role for sulfation. Carcinogenesis 11, 419–424.
  • 57.Kitchin K.T., Brown J.L. (1994) Dose–response relationship for rat liver DNA damage caused by 49 rodent carcinogens. Toxicology 88, 31–49.
  • 58.Kochmann M. (1928) [Possible industrial poisonings with ethylene dibromide] (Muench. Med. Wochenschr 75, 1334– 36 [cyt. za NIOSH 1977].
  • 59.Kowalski B., Brittebo E.B., Brandt I. (1985) Epithelial Winding of 1,2-dibromoethane in the respiratory and upper alimentary tracts of mice and rats. Cancer Res. 45, 2616–2625.
  • 60.Kowalski B., Brittebo E.V., D'Argy R., Sperber G.O., Brandt I. (1986) Fetal epithelial binding of 1,2-dibromoethane in mice. Carcinogenesis 7, 1709–1714.
  • 61.Krishna G., Xu J., Nath J., Petersen M., Ong T. (1985) In vivo cytogenetic studies on mice exposed to ethylene dibromide. Mutat. Res. 158, 81–87.
  • 62.Kulkarni A.P., Edwards J., Richards I.S. (1992) Metabolism of 1,2-dibromoethane in the human fetal liver. Gen. Pharmacol. 23, 1–5.
  • 63.Letz G.A., Pond S.M., Osterloh J.D., Wade, R.L., Becker C.E. (1984) Two fatalities after acute occupational exposure to ethylene dibromide. J. Am. Med. Assoc. 252, 2428–2431.
  • 64.Marmetschke M. (1910) [On lethal ethyl bromide and ethylene bromide intoxication] Vieteljahressehr. Gerichtl Med 0eff Sanitaetswas 40, 61–76 [cyt. za NIOSH 1977].
  • 65.McCann J., Choi E., Yamasaki E., Ames B.N. (1975) Detection of carcinogens as mutagens in the Salmonella/ microsome test: assay of 300 chemicals. Proc. Natl Acad. Sci. USA, 72, 5135–5139.
  • 66.McCollister D.D., Hollingsworth R.L., Oyen F., Rowe V.K. (1956) Comparative inhalation toxicity of fumigant mixtures. Am. Med. Assoc. Arch. Ind. Health 13, 1–7.
  • 67.Mehrotra P., Naik S.R., Choudhuri G. (2001) Two cases of ethylene dibromide poisoning. Vet. Hum. Toxicol. 43(2), 91–2.
  • 68.Mitra A., Hilbelink D.R., Dwornik J.J., Kulkarni A. (1992a) A novel model to assess developmental toxicity of dihaloalkanes in humans: bioactivation of 1,2-dibromoethane by the isozymes of human fetal liver glutathione S-transferase. Teratog. Carcinog. Mutag. 12, 113–127.
  • 69.Mitra A., Hilbelink D.R., Dwornick J.J., Kulkarni A. (1992b) Rat hepatic glutathione S-transferase-mediated embryotoxic bioactivation of ethylene dibromide. Teratology 46, 439–446.
  • 70.Mohn G.R., Kerklaan P.R.M., Van Zeeland A.A., Ellenberger J., Baan R.A., Lohman P.H.M., Pons F.W. (1984) Methodologies for the determination of various genetic effects in permeable strains of E. coli K-12 differing in DNA repair capacity. Quantification of DNA adduct formation, experiments with organ homogenates and hepatocytes, and animal-mediated assays. Mutat. Res. 125, 153–184.
  • 71.Moriya M., Ohta T., Watanabe K., Miyazawa T., Kato K., Shirasu Y. (1983) Further mutagenicity studies on pesticides in bacterial reversion assay systems. Mutat. Res. 116, 185–216.
  • 72.Nachtomi E., Sarma D.S.R. (1977) Repair of rat liver DNA in vivo damaged by ethylene dibromide. Biochem. Pharmacol. 26, 1941–1945.
  • 73.Nakamura S.I., Oda Y., Shimada T., Oki I., Sugimoto K. (1987) SOS-inducing activity of chemical carcinogens and mutagens in Salmonella typhimurium TA1535/pSK1002: examination with 151 chemicals. Mutat. Res. 192, 239–246.
  • 74.NCI, United States National Cancer Institute (1978) Bioassay of 1,2-Dibromoethane for Possible Carcinogenicity (CAS No. 106-93-4) (Tech. Rep. Ser. No. 86; DHEW Publ. No. (NIH) 78-1336), Bethesda, MD, United States Department of Health, Education, and Welfare [ntp.niehs.nih. gov/ntp/htdocs/LT_rpts/tr086.pdf].
  • 75.NIOSH (1977) Criteria for a recommended standard: occupational exposure to ethylene dibromide. Cincinnati, Ohio, National Institute for Occupational Safety and Health, 208 pp (DHEW (NIOSH) Publication No. 77-221).
  • 76.NIOSH (1978) Current Intelligence Bulletin 23 Ethylene Dibromide and Disulfiram Toxic Interaction.
  • 77.Nitschke K.D., Kociba R.J., Keyes D.G., McKenna M.J. (1981) A thirteen week repeated inhalation study of ethylene dibromide in rats. Fundani. Appl. Toxicol. 1, 437–442.
  • 78.NOES, National Occupational Exposure Survey (1981- 1983) Estimated numbers of employees potentially exposed to specific agents [http://www.cdc.gov/noes/].
  • 79.Novotná B., Duverger-van Bogaert M. (1994) Role of kidney S9 in the mutagenic properties of 1,2-dibromoethane. Toxicol. Lett. 74, 255–263.
  • 80.NTP, United States National Toxicology Program (1982) Carcinogenesis Bioassay of 1,2-Dibromoethane (CAS No. 106-93-4) in F344 Rats and B6C3F1 Mice (Inhalation Study), (Tech. Rep. Ser. No. 210; NIH Publ. No. 82-1766), Research Triangle Park, NC.
  • 81.NTP, United States National Toxicology Program (2002) 1,2-Dibromoethane. Rep. Carcinog 10, 81–2.
  • 82.Oda Y., Yamazaki H., Thier R., Ketterer B., Guengerich F.P., Shimada T. (1996) A new Salmonella Typhimurium NM5004 strain expressing rat glutathione S-transferase 5-5: use in detection of genotoxicity of dihaloalkanes using an SOS/umu test system. Carcinogenesis 17, 297–302.
  • 83.Olmstead E.V. (1960) Pathological changes in ethylene dibromide poisoning. AMA Arch. Ind. Health 21, 525–9 [cyt. za NIOSH].
  • 84.Ong T., Stewart J., Wen Y., Whong W.Z. (1987) Application of SOS umu-test for the detection of genotoxic volatile chemicals and air pollutants. Environ. Mutag. 9, 171–176.
  • 85.Ott M.G., Scarnweber H.C., Langner R.R. (1980) Mortality experience of 161 employees exposed to ethylene dibromide in two production units. Br. J. ind. Med. 37, 163–168. Patty’s Toxicology (2001) [Red.] E. Bingham, B. Cohrssen, C.H. Powell. 5th ed. New York, John Wiley Sons, Interscience vol. 5, 8, 176–185, 1237–1238.
  • 86.Perocco P., Colacci A., Santucci M.A., Vaccari M., Grilli S. (1991) Transforming activity of ethylene dibromide in BALB/c 3T3 cells. Res. Comm. Chem. Pathol. Pharmacol. 73, 159–172.
  • 87.Pflesser G. (1938) Skin-damaging effect of ethylene dibromide- A constituent of the liquid from remote water gauges. Arch. Gewerbepathol Gewerbehyg 8, 591–600 [cyt. Za NIOSH 1977].
  • 88.Piekarska A., Szadkowska-Stańczyk I., Szymczak W. (1997) 1,2-Dibromoetan. Wytyczne Szacowania Ryzyka Zdrowotnego 6, 5–27.
  • 89.Plotnick H.B., Conner W.L. (1976) Tissue distribution of 14C-labeled ethylene dibromide in the guinea pig. Res. Commun. Chem. Pathol. Pharmacol. 13(2), 251–259.
  • 90.Plotnick H.B., Weigel W.W., Richards D.E., Cheever K.L. (1979) The effect of dietary disulfiram upon the tissue distribution and excretion of 14C-1,2-dibromoethane in the rat. Res. Commun. Chem. Pathol. Pharmacol. 26, 535–545.
  • 91.Principe P., Dogliotti E., Bignami M., Crebelli R., Falcone E., Fabrizi M., Conti G., Comba P. (1981) Mutagenicity of chemicals of industrial and agricultural relevance in Salmonella, Streptomyces and Aspergillus. J. Sci. Food Agric. 32, 826–832.
  • 92.Prodi G., Arfellini G., Colacci A., Grilli S., Mazzullo M. (1986) Interaction of halocompounds with nucleic acids. Symposium, 14, 438–444.
  • 93.Quillardet P., De Bellecombe C., Hofnung M. (1985) The SOS chromotest, a colorimetric bacterial asay for genotoxins: validation study with 83 compounds. Mutat. Res. 147, 79–95.
  • 94.Rannug U., Sundvall A., Ramel C. (1978) The mutagenic effect of 1,2-dichloroethane on Salmonella typhimurium. I. Activation through conjugation with glutathione in vitro. Chem. Biol. Interact. 20, 1–16.
  • 95.Ratajczak H.V., Aranyi C., Bradof J.N., Barbera P., Fugmann R., Fenters J.D., Thomas P.T. (1994) Ethylene dibromide: evidence of systemic and immunologic toxicity without impairment of in vivo host defenses. In Vivo 8, 879–884.
  • 96.Ratajczak H.V., Thomas P.T., Gerhart J., Sothern R.B. (1995) Immunotoxicologic effects of ethylene dibromide in the mouse and their modulation by the estrous cycle. In Vivo 9, 299–304.
  • 97.Ratcliffe J.M., Schrader S.M., Steenland K., Clapp D.E., Turner T., Hornung R.W. (1987) Semen quality in papaya workers with long term exposure to ethylene dibromide. Br. J. Ind Med., 44, 317–326.
  • 98.Reznik G., Stinson S.F., Ward J.M. (1980) Respiratory pathology in rats and mice after inhalation of 1,2-dibromo- 3-chloropropane or 1,2-dibromoethane for 13 weeks. Arch. Toxicol. 46, 233–240.
  • 99.Roldán-Arjona T., Garcia- Pedrajas M.D., Luque-Romero F.L., Hera C., Pueyo C. (1991) An association between mutagenicity of the Ara test of Salmonella typhimurium and carcinogenicity in rodents for 16 halogenated aliphatic hydrocarbons. Mutagenesis, 6, 199–205.
  • 100.Rowe V.K., Spencer H.C., McCollister D.D., Hollingsworth R.L., Adams E.M. (1952) Toxicity of ethylene dibromide determined on experimental animals. Am. Med. Assoc. Arch. Ind. Hyg. Occupat. Med. 6, 158–173.
  • 101.Rozporządzenie Komisji (WE) nr 790/2009 z dnia 10.08.2009 r. dostosowujące do postępu naukowo-technicznego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16.12.2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin. Dz. Urz. UE L 235/1 z dnia 5.09.2009 r.
  • 102.Rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29.11.2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy. DzU 2002 r., nr 217, poz. 1833 z późn. zm.
  • 103.Rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 1.12.2004 r. w sprawie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy. DzU nr 280/2004, poz. 2771 ze zm. DzU nr 160/2005, poz. 1356.
  • 104.Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 127/2008 z dnia 16.12.2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Dz. Urz. UE L 353/1 z dnia 31.12.2008 r.
  • 105.RTECS, Registry of Toxic Effects of Chemical Substances (2009).
  • 106.Sarawat P.K., Kandara M., Dhurva A.K., Malhotra V.K., Jhanwar R.S. (1986) Poisoning by ethylene dibromide – six cases. A clinicopathological and toxicological study. Indian J. Med. Sci. 40(5), 121–123.
  • 107.Sax’s dangerous properties of industrial materials (2004) [Red.] R.J.Sr. Lewis. 11th ed. New York, Van Nostrand Reinhold, EIY500, 1660–1661.
  • 108.Schrader S.M., Turner T.W., Ratcliffe J.M. (1988) The effects of ethylene dibromide on semen quality: a comparison of short-term and chronic exposure. Reprod. Toxicol. 2, 191–198.
  • 109.SCOEL (2009) Recommendation from the Scientific Committee on Occupational Exposure Limits for 1,2-dibromoethane (ethylene dibromide). SCOEL/SUM/166A [www.ser.nl/documents/43875.pdf].
  • 110.Scott B.R., Sparrow A.H., Schwemmer S.S., Schairer L.A. (1978) Plant metabolic activation of 1,2-dibromoethane (EDB) to a mutagen of greater potency. Mutat. Res. 49, 203–212.
  • 111.Short R.D., Minor J.L., Winston J.M., Seifter J., Lee C.C. (1978) Inhalation of ethylene dibromide during gestation by rats and mice. Toxicol. Appl. Pharmacol. 46, 173–182.
  • 112.Short R.D., Winston J.M., Hong C. B., Minor J.L., Lee C.C., Seifter J. (1979) Effects of ethylene dibromide on reproduction in male and female rats. Toxicol. Appl. Pharmacol. 49, 97–105.
  • 113.Simula T.P., Glancey M.J., Wolf C.R. (1993) Human glutathione S-transferase-expressing Salmonella typhimurium tester strains to study the activation/detoxification of mutagenic compounds: studies with halogenated compounds, aromatic amines and aflatoxin B1. Carcinogenesi 14, 1371–1376.
  • 114.Sina J.F., Bean C.L., Dysarft G.R., Taylor V.I., Bradley M.O. (1983) Evaluation of the alkaline elution/rat hepatocyte assay as a predictor of carcinogenic/mutagenic potential. Mutat. Res. 113, 357–391.
  • 115.Singh N., Jatav O.P., Gupta R.K., Tailor M.K., Jain R. (2007) Outcome of sixty-four cases of ethylene dibromide ingestion treated in tertiary care hospital. J. Assoc. Physicians India 55, 842–845.
  • 116.Singh S., Chaudhry D., Garg M., Sharma B.K. (1993) Fatal ethylene dibromide ingestion. J. Assoc. Phys. India 41, 608.
  • 117.Singh S., Gupta A., Sharma S., Sud A., Wanchu A., Bambery P. (2000) Non-fatal ethylene dibromide ingestion. Hum ExpToxicol 19(2), 152–3.
  • 118.Sipes I.G., Wiersma D.A., Armstrong D.J. (1986) The role of glutathione in the toxicity of xenobiotic compounds: metabolic activation of 1,2-dibromoethane by glutathione. Adv. Exp. Med. Biol. 197, 457–467.
  • 119.Steenland K., Carrano A., Clapp D., Ratcliffe J., Ashworth L., Meinhardt T. (1985) Cytogenetic studies in humans after short term exposure to ethylene dibromide. J. Occup. Med. 27, 729–732.
  • 120.Steenland K., Carrano A., Ratcliffe J., Clapp D., Ashworth L., Meinhardt Y.T. (1986) A cytogenetic study of papaya workers exposed to ethylene dibromide. Mutat. Res. 170, 151–160.
  • 121.Stinson S.F., Reznik G., Ward J.M. (1981) Characteristics of proliferative lesions in the nasal cavities of mice following chronic inhalation of 1,2-dibromoethane. Cancer. Lett. 12, 121–129.
  • 122.Stolzenberg S.J., Hine C.H. (1980) Mutagenicity of 2- and 3- carbon halogenated compounds in the Salmonella/ mammalian- microsome test. Environ. Mol. Mutag. 2, 59–66.
  • 123.Storer R.D., Conolly R.B. (1983) Comparative in vivo genotoxicity and acute hepatotoxicity of three 1,2-dihaloethanes. Carcinogenesis, 4, 1491–1494.
  • 124.Sweeney M.H., Beaumont J.J., Waxweiler R.J., Halperin W.E. (1986) An investigation of mortality from cancer and other causes of death among workers employed at an East Texas chemical plant. Arch. environ. Health, 41, 23–28.
  • 125.Szymczak W. (1995) Ilościowa ocena rakotwórczości. Wytyczne Szacowania Ryzyka Zdrowotnego 1, 20–22
  • 126.Tan E. L., Hsie A.W. (1981) Mutagenicity and cytotoxicity of haloethanes as studied in the CHO/HGPRT system. Mutat. Res. 90, 183–191.
  • 127.Teaf C.M., Bishop J.B., Harbison R.D. (1990) Potentiation of ethyl methanesulfonate induced germ cell mutagenesis and depression of glutathione in male reproductive tissues by 1,2 dibromoethane. Teratog. Carcinog. Mutag. 10, 427–438.
  • 128.Teramoto S., Saito R., Aoyama H., Shirasu Y. (1980) Dominant lethal mutation induced in male rats by 1,2-dibromo- 3-chloropropane (DBCP). Mutat. Res. 77, 71–78.
  • 129.Tezuka H., Ando N., Ruzuki R., Terahata M., Moriya M., Shirasu Y. (1980) Sister-chromatid exchanges and chromosomal aberrations in cultured Chinese hamster cells treated with pesticides positive in microbial reversion assays. Mutat. Res. 78, 177–191.
  • 130.The Merck Index (2001) [Red.] S. Budavari. 14th ed. Rahway, NJ, Merck & Co., Inc. 9965.
  • 131.Thier R., Pemble S.E., Kramer H., Taylor J.B., Guengerich F.P., Ketterer B. (1996) Human glutathione S-transferase T1-1 enhances mutagenicity of 1,2-dibromoethane, bromomethane and 1,2,3,4-diepoxybutane in Salmonella typhimurium. Carcinogenesis 17, 163–166.
  • 132.Thomas C, Will Y, Schoenberg S.L., Sanderlin D., Reed D.J. (2001) Conjugative metabolism of 1,2-dibromoethane in mitochondria: disruption of oxidative phosphorylation and alkylation of mitochondrial DNA. Biochem. Pharmacol. 61(5), 595–603.
  • 133.Toxicological profile for 1,2-dibromoethane (1992) Agency for Toxic Substances and Disease Registry U.S. Public Health Service, July.
  • 134.Tucker J.D., Xu J., Stewart J., Ong, T. M. (1984) Detection of sister-chromatid exchanges in human peripheral lymphocytes induced by ethylene dibromide vapor. Mutat. Res. 138, 93–98.
  • 135.van Bladeren P.J., Breimer D.D., Rotteveel-Smijs G.M.T., Mohn G.R. (1980) Mutagenic activation of dibromomethane and diiodomethane by mammalian microsomes and glutathione transferases. Mutat. Res. 74, 341–346.
  • 136.van Bladeren P.J., Hoogeterp J.J., Breimer D.D, Van der Gen A. (1981)The influence of disulfiram and other inhibitors of oxidative metabolism on the formation of 2-hydroxyethyl- mercapturic acid from 1,2-dibromoethane by the rat. Biochem. Pharmacol. 30(21), 2983–2987.
  • 137.Van Duuren B.L., Goldschmidt B.M., Loewengart G., Smith A.C., Melchionne S., Seidman I., Rock D. (1979) Carcinogenicity of halogenated olefinic and aliphatic hydrocarbons in mice. J. Natl. Cancer. Inst. 63, 1433–1439.
  • 138.van Duuren B.L., Seidman 1., Melchionne S., Kline S.A. (1985) Carcinogenicity bioassays of bromoacetaldehyde and bromoethanol-potential metabolites of dibromoethane. Teratog. Carcinog. Mutag. 5, 393–403.
  • 139.Vogel E., Chandler J.L.R. (1974) Mutagenicity testing of cyclamate and some pesticides in Drosophila melanogaster. Experientia 30, 621–623.
  • 140.White R.D., Sipes I.G., Gandolfi A.J., Bowden G.T. (1981) Characterization of the hepatic DNA damage caused by 1,2-dibromoethane using the alkaline elution technique. Carcinogenesis 2, 839–844.
  • 141.Wiersma D.A., Schnellmann R.G., Sipes I.G. (1986) The in vitro metabolism and bioactivation of 1,2-dibromoethane (ethylene dibromide) by human liver. J. Biochem. Toxicol. 1, 1–11.
  • 142.Williams G.M., Laspia M.F., Dunkel V.C. (1982) Reliability of the hepatocyte primary culture/DNA repair test in testing of coded carcinogens and noncarcinogens. Mutat. Res. 97, 359–370.
  • 143.Williams J., Gladen B.C., Turner T.W., Schrader S.M., Chapin R.E. (1991) The effects of ethylene dibromide on semen quality and fertility in the rabbit: evaluation of a model for human seminal characteristics. Fundam. Appl. Toxicol. 16, 687–700.
  • 144.Wong L.C., Winston J.M., Hong C.B., Plotnick H. (1982) Carcinogenicity and toxicity of 1,2- dibromoethane in the rat. Toxicol. Appl. Pharmacol. 63, 155–165.
  • 145.Wong O., Utidjian M.D., Karten V.S. (1979) Retrospective evaluation of reproductive performance of workers exposed to ethylene dibromide (EDB). J. Occup. Med. 21, 98–102.
  • 146.Working P.K., Smith-Oliver T., White R.D., Butterworth B.E. (1986) Induction of DNA repair in rat spermatocytes and hepatocytes by 1,2-dibromoethane: the role of glutathione conjugation. Carcinogenesis, 7, 467–472.
  • 147.Wormhoudt L.W., Ploemen J.H., De Waziers I., Commandeur J.N.M., Beaune P.H., van Bladeren P.J., Vermeulen N.P.E. (1996) Inter-individual variability in the oxidation of 1,2-dibromoethane: use of heterologously expressed human cytochrome P450 and human liver microsomes. Chem. Biol. Interact. 101, 175–192.
  • 148.Wormhoudt L.W., Commandeur J.N.M., Ploemen J.H., Abdoelgafoer R.S., Makansi A., van Bladeren P.J., Vermeulen, N.P.E (1997) Urinary thiodiacetic acid a selective biomarker for the cytochrome P450-catalyzed oxidation of 1,2-dibromoethane in the rat. Drug. Met. Disp. 25(4), 508– 515.
  • 149.Wormhoudt L.W., Hissink A.M., Commandeur J.N.M., van Bladeren P.J,, Vermeulen N.P.E. (1998) Disposition of 1,2- -[14C]dibromoethane in male wistar rats. Drug. Met. Disp. 26(5), 437–447.
  • 150.Yodaiken R.E. (1978) Ethylene dibromide and disulfiram. A Lethal Combination JAMA 239(26), 2783.
Typ dokumentu
Bibliografia
Identyfikator YADDA
bwmeta1.element.baztech-9d14da98-a074-4ff4-b5b6-b6701b7934ab
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.