An efficiency of H₂S removal from biogas via physicochemical and biological methods – a case study

• Autorzy: Zdeb M.

Warianty tytułu

PL

Efektywność usuwania H₂S z biogazu metodą fizykochemiczną i biologiczną

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

PL

Celem pracy było porównanie dwóch instalacji w aspekcie oceny ich efektywności w usuwaniu siarkowodoru z biogazu powstałego na skutek fermentacji osadów ściekowych w oczyszczalni ścieków „Hajdów” w Lublinie. W pracy zwrócono uwagę na coraz większe zainteresowanie odnawialnymi źródłami energii, użycie których powoduje zmniejszenie zużywania paliw kopalnianych. Stosowanie źródeł odnawialnych nie powoduje zanieczyszczenia atmosfery ditlenkiem węgla, emitowanym wskutek procesów spalania. Podczas beztlenowego rozkładu osadów ściekowych powstaje biogaz, czyli mieszanina głównie metanu, ditlenku węgla oraz gazów śladowych. Jednym z mikrozanieczyszczeń występującym w biogazie jest siarkowodór (H₂S). Siarkowodór jest gazem bezbarwnym i palnym, bardzo toksycznym i niebezpiecznym dla organizmów żywych. Usuwanie siarkowodoru z biogazu prowadzone jest głównie ze względów zdrowotnych, ale zapobiega także korozji materiałów i zanieczyszczeniu atmosfery oraz wpływa na wzrost wartości kalorycznej biogazu. Wiele jest sposobów prowadzenia odsiarczania. O wyborze procesu decydują głównie skład gazu, jego temperatura oraz ciśnienie. Do usuwania siarkowodoru stosowane są metody fizyczne, chemiczne i biologiczne. Wadą metod fizycznych, chemicznych i biochemicznych są wysokie koszty inwestycyjne i eksploatacyjne, wysokie koszty niezbędnych środków chemicznych oraz problemy z zagospodarowaniem odpadów. Najbardziej atrakcyjnymi wydają się być metody biologiczne, które charakteryzują się niskimi nakładami kapitałowymi oraz brakiem negatywnego wpływu na środowisko. Mechaniczno-biologiczna oczyszczalnia ścieków komunalnych „Hajdów” w Lublinie charakteryzuje się średnim dobowym przepływem ścieków na poziomie około 60000 m³/d. Powstaje tam 100 ton mechanicznie odwodnionego osadu dziennie. Wynikiem jego beztlenowego rozkładu jest powstający biogaz, wymagający odsiarczenia. W pracy porównano skuteczności usuwania siarkowodoru z biogazu na złożu rudy darniowej oraz w biologicznej stacji odsiarczania firmy AAT (Abwasser und Abfalltechnik GmbH). Biologiczna stacja odsiarczania zastąpiła rudę darniowa, którą usunięto w czerwcu 2008 r. ze względu na wysokie koszty jej zakupu oraz duże ilości odpadów powstających przy jej wymianie. Dane dotyczące efektywności usuwania H₂S z biogazu na rudzie darniowej udostępnione zostały przez administratora oczyszczalni "Hajdów". Na skutek reakcji siarkowodoru ze związkami żelaza na rudzie darniowej wytrącały się siarczki żelaza. Na skutek tego, konieczne było częste wymienianie rudy, czego wynikiem były wysokie koszty eksploatacyjne i problem z zagospodarowaniem odpadów. Dane dotyczące skuteczności odsiarczania biogazu w odsiarczalni biologicznej zebrano z okresu ośmiu miesięcy pomiarów. Biologiczna stacja odsiarczania składa się z wysokiego zbiornika wypełnionego plastikowymi pierścieniami, stanowiącymi bazę dla rozwoju mikroorganizmów utleniających siarkę. Skuteczności usuwania siarkowodoru z biogazu wyliczano z różnicy jego stężenia przed wejściem na stację odsiarczania i po wyjściu ze stacji. Stwierdzono, że obie metody (fizykochemiczna i biologiczna) są skuteczne w odsiarczaniu biogazu. Średnia skuteczność usuwania siarkowodoru z biogazu na rudzie darniowej wyniosła 82.5%, podczas gdy w biologicznej stacji odsiarczania: 98.6%. W aktualnie pracującej stacji odsiarczania skuteczność usuwania H₂S była wyższa o 16% w stosunku do skuteczności odsiarczania na rudzie darniowej. W okresie ośmiomiesięcznych pomiarów prowadzonych w biologicznej stacji odsiarczania nie stwierdzono wpływu pH i temperatury na skuteczność usuwania siarkowodoru z biogazu.

Słowa kluczowe

EN

hydrogen sulfide; sustainable development; biofiltration; recovery; strategy

PL

usuwanie H2S; biogaz

• Wydawca: Politechnika Koszalińska
• Czasopismo: Rocznik Ochrona Środowiska
• Rocznik: 2013
• Tom: Tom 15, cz. 1
• Strony: 551--563
• Opis fizyczny: Bibliogr. 19 poz., tab., rys.

Twórcy

autor

Zdeb M.

• Lublin University of Technology

Bibliografia

• 1. ATT-Biogas Technology, official webside (http://www.aat-biogas.at/en/prd/ p2_5.php), access data 03.2011.
• 2. Bohn H.: Consider biofiltration for decontaminating gases. Chemical Engineering Progress. Vol. 88, no 4, 34–40 (1992).
• 3. Cao Y., Shan S.: Energy Recovery from Sewage Sludge. Rocznik Ochrona Środowiska (Annual Set the Environment Protection), 14, 81–95 (2012).
• 4. Deublein D., Steinhauser A.: Biogas from waste and renewable resources. Wiley-VCH, 2008.
• 5. Gabriel D., Deshusses M.A.: Performance of a full-scale biotrickling filter treating H2S at a gas contact time of 1.6 to 2.2 seconds. Environmental Progress. 22, 111–118 (2003).
• 6. Hoedl E.: Europe 2020 Strategy and European Recovery. Problems of Sustainable Development. Vol.6, no 2, p. 11–18 (2011).
• 7. Lindzen R.S.: Global Warming: The Origin and Nature of the Alleged Scientific Consensus. Problems of Sustainable Development. Vol.5, no 2, 13–28 (2010).
• 8. Montusiewicz A., Pawłowski L., Ozonek J., Pawłowska M. Lebiocka M.: Method and device for intensification of biomass production from communal sewage sludge. Patent nr EP08173043.4, 2008.12.29
• 9. Pawłowska M., Pawłowski L.: Method and device for removal of hydrogen sulfide from biogas. P-383913, 29.11.2007
• 10. Pawłowska M., Zdeb M., Montusiewicz A., Lebiocka M.: Decomposition of hydrogen sulfide in organic materials. Environment Protection Engineering. Vol.35, No.3, 157–165 (2009).
• 11. Pawłowski L.: Do the Liberal Capitalism and Globalization Enable the Implementation of Sustainable Development Strategy? Problems of Sustainable Development. Vol.7, no 2, 7–13 (2012).
• 12. Piecuch T.: Termiczna utylizacja odpadów. Rocznik Ochrona Środowiska (Annual Set the Environment Protection), 2, 11–38 (2000).
• 13. Sercu B., Núñez D., Van Langenhove H., Aroca G., Verstraete W.: Operational and microbiological aspects of a bioaugmented two-stage biotrickling filter removing hydrogen sulfide and dimethyl sulfide. Biotechnology and Bioengineering. 90, 259–269 (2005).
• 14. Soreanu G., Al-Jamal M., Béland M.: Biogas treatment using an anaerobic biosystem, [In:] Proceedings of the 3rd Canadian Organic Residuals and Biosolids Management Conference, Calgary, AB, 502–513 (2005).
• 15. Udo V., Pawłowski A.: Human Progress Towards Equitable Sustainable Development – part II: Empirical Exploration. Problems of Sustainable Development. Vol. 6, no 2, 33–62 (2011).
• 16. Yang Y., Allen E.R.: Biofiltration control of hydrogen sulfide: 1. Design and operational parameters. Journal of the Air and Waste Management Association.44, 863–868 (1994).
• 17. Zdeb M., Pawłowska M.: Wpływ temperatury na mikrobiologiczne usuwanie siarkowodoru z biogazu. Rocznik Ochrona Środowiska (Annual Set the Environment Protection), 11, 1235–1243 (2009).
• 18. http://www.skarzysko.org/modules.php?name=Content&file, access date 04. 2010.
• 19. http://www.veoliawaterst.pl/vwst-poland/ressources/documents/1, access date 03. 2009