Budownictwo z odpadów ceramicznych na Białostocczyźnie. Cz. 2, Związki z lokalnym ludowym rzemiosłem garncarskim, na wybranych przykładach

• Autorzy: Cieciuch J. , Gołębiewski P. , Szewczyk J.

Warianty tytułu

EN

Vernacular buildings made of ceramic waste in the region of Białystok P. 2, Case studies and the cultural context

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

W poprzednim artykule z cyklu Budownictwo z odpadów ceramicznych na Białostocczyźnie przedstawiono wyniki badań terenowych wykonanych jesienią i zimą 2016 roku w Czarnej Wsi Kościelnej, to jest niewielkiej miejscowości zamieszkanej przez nieco ponad 600 osób, znajdującej się w gminie Czarna Białostocka, na skraju Puszczy Knyszyńskiej, około 20 km na północ od Białegostoku. Poszukiwano tam budynków o ścianach wymurowanych ze stłuczonych dachówek i ostatecznie uzyskano informacje o 19 budynkach mających tę konstrukcję. Większość z nich wzniesiono w latach trzydziestych XX wieku. W niniejszej drugiej części zaprezentowano wyniki badań kulturowego kontekstu tego zjawiska, jakim było wzniesienie w krótkim przedziale czasowym kilkunastu budynków o takiej samej dachówkowej konstrukcji, mianowicie podjęto się rozpoznania głębszych związków „dachówkowego budownictwa” ze sferą lokalnej ludowej kultury materialnej, zwłaszcza garncarskiej. Czarna Wieś Kościelna od ponad dwu stuleci pozostaje bowiem ośrodkiem ludowego garncarstwa, a niektóre „dachówkowe budynki” znajdują się na posesjach garncarzy lub nawet mieszczą pracownie garncarskie. Celem niniejszego artykułu jest zatem zbadanie owych związków między miejscowym garncarstwem a budownictwem, zaś pośrednio – nakreślenie ram służących planowaniu ewentualnych działań konserwatorskich ukierunkowanych na ochronę i odnowę tego budownictwa, jako że uznanie go za część lokalnej kultury rzemieślniczej (ściśle związanej z miejscowymi tradycjami udowego garncarstwa) zmienia jego percepcję w porównaniu z sytuacją, gdybyśmy uznali miejscowe budownictwo z dachówek za zjawisko odrębne, autonomiczne, izolowane – a może nawet nie za zjawisko, lecz za epizod. Autorzy twierdzą i dowodzą, że istnieją przesłanki uzasadniające traktowanie dawnego budownictwa z odpadów dachówkowych i garncarskich w Czarnej Wsi Kościelnej jako zjawiska (fenomenu kulturowego) ściśle powiązanego z miejscowym ludowym rzemiosłem garncarskim, a zarazem jako składnika unikalnej kulturowej tożsamości Czarnej Wsi Kościelnej i jej historycznego dziedzictwa. W trzeciej części z cyklu Budownictwo z odpadów ceramicznych na Białostocczyźnie zostaną przedstawione – na prawach kontekstu porównawczego – przykłady podobnego budownictwa z innych obszarów Białostocczyzny, w tym niezwiązanego genetycznie z ośrodkiem garncarskim w Czarnej Wsi Kościelnej.

EN

In the first article of the series Vernacular Buildings Made of Ceramic Waste in the Region of Białystok, there were presented results of a field survey in Czarna Wieś Kościelna in Czarna Białostocka commune, about 20 km north to Białystok, N-E Poland. The main result of the survey was information about a group of very unique and specific buildings in Czarna Wieś Kościelna. In that village, inhabited by more than 600 people, at least 19 buildings have walls made of roof tiles mortared with clay, and are covered with roof tiles, as well. Most of those ‘tile-constructed buildings’ were built in the 1930s. In this second article of the series, wider historic context is revealed in order to assess the local ‘tile-building phenomenon’ precisely and more deeply. Its connections to the local pottery craft are analyzed, with respect to the whole spheres of local vernacular traditions and material culture. The basis for the reasoning is the fact that Czarna Wieś Kościelna for the recent 200 to 250 years have been the well-known center of vernacular pottery. A few ‘tiles-constructed buildings’ are situated on the premises of local potters, and these buildings still house potters’ workshops, galleries and pottery shops. Whilst the direct objective of the article is to verify or prove the relationships between this type of buildings and the local pottery craft, the more general aim is to define the most suitable conservation approach, based on more complex and holistic assessment and appreciation of the local ‘tile-constructed buildings’ as the result of much wider cultural phenomenon. As such, the ‘tile-constructed buildings’ constitute essential part of cultural heritage of the village and of the region, as well. In the next final article, the third one of the series, the issue of range and prevalence of such buildings in all the region will be also addressed.

Słowa kluczowe

PL

architektura wernakularna; architektura low-tech; budownictwo z ziemi; miejscowe materiały budowlane; ceramika

EN

vernacular architecture; low-tech architecture; earthen architecture; indigenous building materials; architectural; ceramics

• Wydawca: Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
• Czasopismo: Architecturae et Artibus
• Rocznik: 2018
• Tom: Vol. 10, no. 1
• Strony: 5--29
• Opis fizyczny: Bibliogr. 23 poz., rys., wykr.

Twórcy

autor

Cieciuch J.

• studentka Politechniki Białostockiej, Wydziału Architektury, ul. O. Sosnowskiego 11, 15-893 Białystok

autor

Gołębiewski P.

• studentka Politechniki Białostockiej, Wydziału Architektury, ul. O. Sosnowskiego 11, 15-893 Białystok

autor

Szewczyk J.

• Politechnika Białostocka, Wydział Architektury, ul. O. Sosnowskiego 11, 15-893 Białystok

Bibliografia

• 1. Banecka E. (2002), W rytmie garncarskiego koła, „Plon” nr 9, 11.
• 2. Cetera J. (1995), Ośrodek garncarski w Czarnej Wsi Kościelnej, Wyd. Dom Kultury w Czarnej Białostockiej, Czarna Białostocka.
• 3. Ciesielski Z. (1968), Z badań nad garncarstwem ludowym w województwie białostockim, „Lud” t. 52,
• 4. Ciesielski Z. (2004), Tradycyjne rękodzieło ludowe Podlasia: plecionkarstwo, tkactwo, garncarstwo: poradnik regionalisty, Wojewódzki Ośrodek Animacji Kultury, Białystok.
• 5. Gerald-Wyżycki J. (1845), Zielnik ekonomicznotechniczny, czyli opisanie drzew, krzewów i roślin dziko rosnących w kraju, jako też przyswojonych, z pokazaniem użytku ich w ekonomice, rękodziełach, fabrykach i medycynie domowej, z wyszczególnieniem jadowitych i szkodliwych oraz mogących służyć ku ozdobie ogrodów i mieszkań wiejskich, ułożony dla gospodarzy i gospodyń, t. 1, druk Józefa Zawadzkiego, Wilno.
• 6. Horba I., Szewczyk J. (2012), Ceramika zastosowana w budownictwie ludowym jako cenne dziedzictwo kultury materialnej w podlaskiej gminie Czarna Białostocka, „Architecturae et Artibus” nr 3, vol. 4, 18-25, kopia cyfrowa dostępna online w Podlaskiej Bibliotece Cyfrowej: www.pbc.biaman. pl, dostęp 20.10.2015.
• 7. Jasiński B. (2004), Gwizdki ceramiczne w Polsce, „Twórczość Ludowa” rok IX, nr 1-2 (57), s. 1-12.
• 8. Kluk K. (1797), Rzeczy kopalnych, osobliwie zdatnieyszych, szukanie, poznanie i zażycie, tom I: O rzeczach kopalnych w powszechności, o wodach, solach, tłustościach ziemnych i ziemiach. Drukarnia Jego Królewskiej Mości i Rzeczypospolitej u XX Scholarum Piarum, Warszawa.
• 9. Łukaszewicz M. (1959), Budownictwo wiejskie z gliny w województwie białostockim, „Budownictwo Wiejskie” nr 8, s. 21-24.
• 10. Maciejewska J. (1965), Badania etnograficzne na obszarze województwa białostockiego w latach 1945-1963, „Rocznik Białostocki” t. 5, Białystok, 191-210.
• 11. NodzeńskiS.(1911), Dymienie dachówek, „Przemysł Ceramiczny” rok 1, nr 22, Kraków-Warszawa, 232234.
• 12. Orynżyna J. (1937), Przemysł ludowy w Polsce, nakładem tygodnika Polska Gospodarcza, Warszawa.
• 13. Petri J. C. (1822), Sposób robienia trwałych dachówek i dachów, którego w Moskwie, Petersburgu i innych miastach rosyjskich używają, „Izys Polska, czyli dziennik umiejętności, wynalazków, kunsztów i rękodzieł, poświęcony krajowemu przemysłowi, tudzież potrzebie wiejskiego i miejskiego gospodarstwa”, t. 1, cz. 1, wyd. A. Lelowski, druk N. Glücksberg, Warszawa, 67-80.
• 14. Rausch F. (1788), Budownictwo wiejskie do gospodarskich potrzeb stosowne i do użytku krajowego podane, Drukarnia XX Scholarum Piarum, Warszawa.
• 15. Sangar W., Kudrewicz J. (wywiad, 2001), Garncarz z tradycjami, „Wiadomości Rolnicze” nr 4, 32.
• 16. Sikorski M. (2002), Czarna Białostocka – od wsi do miasta, w: M. Zemło (red.), Małe Miasta. Między tradycją a wyzwaniem przyszłości, „Acta Collegii Suprasliensis” t. 2, Supraśl, 35-46.
• 17. Szewczyk J. (2008), Zastosowanie gliny w konstrukcji ścian wiejskich domów na Podlasiu, „Zeszyty Naukowe Politechniki Białostockiej: Architektura”, z. 21, 93-127.
• 18. Szewczyk J.(2015), Nietypowe budulce w architekturze, t. 3: Ceramika budowlana, Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej, Białystok.
• 19. Werpachowska J. (1999), Ręce, które lepią, „Domownik” nr 10, 32-35.
• 20. Wowak J. (2014), Ceramika siwa i czarna pogranicza polsko-litewskiego, „Szkło i Ceramika” nr 6, 19-23.
• Źródła internetowe:
• 1. (bez autora), Letnia Szkoła Ceramiki Ludowej: Czarna Wieś Kościelna, http://jarmarkjagiellonski. pl/letnie-szkoly-rzemiosla-ludowego-2/letnia-szkolaceramiki-ludowej/letnia-szkola-ceramiki-ludowejczarna-wies-koscielna/, dostęp 29.02.2017.
• 2. Porzecka G. (2013), Szlak ginących zawodów, www.zsczwk.net/node/403, opublikowano 2013-0614, dostęp 2017-04-17.
• 3. Sadowska T., Piechowski P. (2013), Stypendysta Ministra Kultury 2013, http://www.garncarz.bialystok. pl/art_3-stypendysta-ministra-kultury-pawelpiechowski.php, dostęp 2017-04-17.

Uwagi

Badania zostały zrealizowane w ramach pracy statutowej Pracowni Urbanistyki i Planowania Przestrzennego WA PB, nr S/WA/1/17, sfinansowane ze środków na naukę MNiSW

Opracowanie rekordu w ramach umowy 509/P-DUN/2018 ze środków MNiSW przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę (2019).