Sustainable Development of a City: Systemic Approach

• Autorzy: Mierzejewska L.

Warianty tytułu

PL

Rozwój zrównoważony miasta: Podejście systemowe

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Today the concept of sustainable development has been adopted as a basis for promoting development at all levels of territorial organisation. While generally worked out for the global level, this conception has also attained a local dimension, after the local Agenda 21 had been drawn up at the Rio conference in 1992. However, each level of development planning has its own specific features, and so have individual territorial units at that level. This also, or perhaps primarily, concerns cities because of wide differences in their sizes, the complexity of relations occurring there, the accumulation of development problems, the special role they play in the settlement system and difficulties with transferring the assumptions of a conception worked out for the global scale to the local level. This paper seeks to find a way of understanding sustainable development appropriate to the specificity of a city, with special attention paid to a systemic conception, and more specifically that of a territorial social system. Also, an analysis is made of selected conceptions and models indicating concrete measures that should be taken to make urban development more balanced, especially in its spatial aspect. The reflections lead to the conclusion that sus-tainable urban development can hardly be associated with the sustainability presented in the report Our Common Future; rather, it should involve a search for conditions of a city's intra- and inter-system balance and relations with its immediate and farther vicinity.

PL

Koncepcja zrównoważonego rozwoju przyjmowana jest współcześnie jako podstawa wszelkich działań na wszyst-kich poziomach organizacji terytorialnej. Choć generalnie wypracowana została dla skali globalnej, po przyjęciu na konferencji w Rio w 1992 roku programu Agenda 21 uzyskała dodatkowo wymiar lokalny. Jednakże, każdy poziom planowania rozwoju ma swoją specyfikę, podobnie zresztą jak poszczególne jednostki terytorialne w ramach tego samego szczebla. Specyfiką taką charakteryzują się także miasta, w szczególności miasta duże, w odniesieniu do których, ze względu na złożoność występujących relacji, nagromadzenie problemów rozwojowych oraz ponadlokalną rolę, jaką pełnią te jednostki w systemie osadniczym, rozwój zrównoważony musi być rozumiany nieco inaczej, niż ma to miejsce w przypadku jednostek terytorialnych wyższego szczebla. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie na sposób pojmowania rozwoju zrównoważonego, który odpowiadać będzie specyfice miasta, traktowanego jako system, a konkretnie jako terytorialny system społeczny. Dokonany też zostanie przegląd wybranych koncepcji i modeli wskazujących na konkretne działania, które należy podjąć, aby rozwój obszarów miejskich uczynić bardziej zrównoważonym, zwłaszcza w aspekcie przestrzennym. Przeprowadzone w artykule rozważania prowadzą do wniosku, że zrównoważony rozwój obszarów miejskich trudno jest wiązać z koncepcją podtrzymywalności, na której opiera się raport Nasza Wspólna Przyszłość, ale raczej powinien być rozumiany jako poszukiwanie warunków równowagi w systemie miasta. Chodzi zarówno o równowagę wewnątrz, jak i międzysystemową oraz o kształtowanie właściwych relacji z bliższym i dalszym otoczeniem miasta

Słowa kluczowe

EN

city; urban system; sustainable development; territorial social system; sustainable development model and conceptions

PL

miasto; system miasta; rozwój zrównoważony; terytorialny system społeczny; modele i koncepcje rozwoju zrównoważonego

• Wydawca: Lublin University of Technology
• Czasopismo: Problemy Ekorozwoju
• Rocznik: 2017
• Tom: Vol. 12, nr 1
• Strony: 71--78
• Opis fizyczny: Bibliogr. 27 poz., tab.

Twórcy

autor

Mierzejewska L.

• Institute of Socio-Economic Geography and Spatial Management Adam Mickiewicz University, Poznań ul. Dzięgielowa 27, 61-680 Poznań, Poland

Bibliografia

• 1. BORYS T. (ed.), 1999, Wskaźniki ekorozwoju (Indicators of ecodevelopment). Białystok: Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko
• 2. BUGGE H.C., WATTERS L., 2003. A perspective on sustainable development after Johannes-burg on the fifteenth anniversary of ‘Our Com-mon Future’, An interview with Gro Brundtland. In: Georgetown International Environ-mental Law Review, 15, p. 359-366
• 3. CHOJNICKI Z., 1989, Koncepcja terytorialnego systemu społecznego (Conception of a territorial social system), in: Przegląd Geograficzny, 60 (3), p. 491-510.
• 4. CHOJNICKI Z., 1999, Koncepcja terytorialnego systemu społecznego, in: ed. Czyż T., Pod-stawy metodologiczne and teoretyczne geografii, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań.
• 5. DOMAŃSKI R., 2006, Geografia ekonomiczna. Ujęcie dynamiczne, PWN, Warsaw.
• 6. GIBBS D., 2000, Ecological modernisation, regional economic development and regional development agencies, in: Geoforum, vol. 31 (1).
• 7. GIRADET H., 1992, Cities: New directions for sustainable urban living, Gaia Books, London.
• 8. GIRADET H., 1993, Sustainability: The metabolism of London, in: Regenerating Cities 6, p. 37-40.
• 9. HAUGHTON G., 1997, Developing sustainable urban development models, in: Cities, vol. 14 (4).
• 10. HEINBERG R., 2010, What is Sustainable City? The Edmonton Sustainability Papers.
• 11. JENKS M., JONES C., 2010, Issues and Contepts, in: Dimensions of the Sustainable City, eds.Jenks M., Jones C., Springer, London – New York, p. 1-19.
• 12. KOGLIN T., 2009, Sustainable development in general and urban context: a literature review, Bulletin – Lund University, Lund,
• 13. KOWALEWSKI A.T., 2005, Rozwój zrównoważony w procesach urbanizacji, in: Nauka 1, p. 123-146.
• 14. MIERZEJEWSKA L., 2006, Rola planowania przestrzennego w rozwoju zrównoważonym miast, in: Słodczyk J., Rajchel D. (eds.), Polityka zrównoważonego rozwoju oraz instrumenty zarządzania miastem Uniwersytet Opolski, Opole, p. 11-28.
• 15. MIERZEJEWSKA L., 2009, Urban planning in Poland in the context of European standards, in: Questiones Georgaphicae 28B(1), p. 29-38.
• 16. NAESS P., 2001, Urban planning and sustainable development, in: European Planning Stud-ies 9 (4), p. 504-524
• 17. NIJKAMP P., 2008, XXQ Factors for Sustainable Urban Development, in: Romanian Journal of Regional Science, vol. 2, p. 1-34.
• 18. NORGAARD R.B. 1989, The case of methodological pluralism, in: Ecological Economies 1, p. 37-57.
• 19. OLEWILER N., 2006, Environmental sustainability for urban areas: The role of natural capital indicators, in: Cities, vol. 23 (3), p. 184-195.
• 20. PETRISOR A.I., PETRISOR L.E., 2013, The shifting relationship between urban and spatial planning and the protection of the environment: Romania as a case study, in: Present Environment and Sustainable Development 7(1), p. 268-276.
• 21. PINCETL S., 2012, Nature, urban development and sustainability – What new elements are needed for more comprehensive understanding?, in: Cities, vol. 29, p. 532-537.
• 22. OSELAND M., 1997, Dimensions of the eco-city, in: Cities, vol. 14 (4).
• 23. SATTERHWAITE D., 1997, Sustainable Cities or Cities that Contribute do Sustainable Development?, in: Urban Studies, vol. 34 (10), p. 1667-1691.
• 24. SNEDDON C., HOWART R.B., NORGAARD R.B., 2006, Sustainable development in a post-Brundtland world, in: Ecological Economies 57, p. 253-268.
• 25. VOJNOVIC I., 2014, Urban sustainability: Re-search, politics, policy and practice, in: Cities, vol. 41, p. 530-544.
• 26. WCED (World Commision on Environment and Development, Brundtland Report), 1987, Our Common Future. Oxford University Press, New York 1987.
• 27. WONG S., TANG B., 2005, Challenges to the sustainability of ‘development zones’: A case study of Guangzhou Development District, China, in: Cities, vol. 22 (2), p. 303-316.