Fenomen Dolnej Fata Morgany kosmicznej wywołanej stacjonarnym polem grawitacyjnym

• Autorzy: Bryś Henryk

Identyfikatory

DOI

10.15199/50.2023.01.1

Warianty tytułu

EN

The lover Fatamorgana Cosmic Phenomenon caused by a stationary gravitational

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Na najnowszych cyfrowych obrazach z kosmosu Agencji NASA/ESA z lipca 2022 roku, (ESA/Hubble&NASA, J.Rigby), zidentyfikowano nadzwyczaj wyraźne zjawisko Dolnej Fata Morgany występujące w głębokim wszechświecie. W wyniku interpretacji fizycznej i geometrycznej zobrazowania o wysokiej rozdzielczości autor udowodnia, że efekty optyczne miraży i odbić lustrzanych ciał niebieskich z przed kilku miliardów lat są spowodowane astrofizycznym zjawiskiem odchylania grawitacyjnego światła w czasoprzestrzeni gwiazd, galaktyk lub gromady galaktyk. Optyczne miraże kosmiczne jako efekt grawitacyjny, przewidywała ogólna teoria względności Einsteina, oparta na matematycznych teoriach fizyki. Opisano geometryczno-fizyczne podstawy przebiegu trajektorii drogi światła w silnym polu grawitacyjnym masywnego ciała niebieskiego oraz zjawisko odbicia lustrzanego dalekiej galaktyki.

EN

In the latest NASA/ESA digital space images from July 2022, (ESA/Hubble&NASA, J,Rigby), extremely distinct phenomenon of Lower Fata Morgana occurring in the deep universe has been identified. As a result of physical and geometrical interpretation, high-resolution imaging, the author has proven that the optical effects of mirages and mirror reflections of celestial bodies from several billion light years ago are caused by the astrophysical phenomenon of gravitational light deflection in the space-time of stars, galaxies and galaxy clusters. Optical cosmic mirages as a gravitational effect were predicted by Einstein's general theory of relativity based on the mathematical theories of physics. The geometrical and physical basis of the course of the trajectory of the light path in the strong gravitational field of a massive celestial body and the phenomenon of mirror reflection of a distant galaxy are described.

Słowa kluczowe

PL

Kosmos; propagacja światła; refrakcja kosmiczna; miraże; Fata Morgana; odbicie lustrzane

EN

Cosmos; light propagation; cosmic refraction; mirages; Fata Morgana; mirror image

• Wydawca: Wydawnictwo SIGMA-NOT
• Czasopismo: Przegląd Geodezyjny
• Rocznik: 2023
• Tom: R. 95, nr 1
• Strony: 9--12
• Opis fizyczny: Bibliogr. 15 poz., zdj.

Twórcy

autor

Bryś Henryk

• Polska Akademia Nauk Oddział w Krakowie

Bibliografia

• 1. Beck H.P. (2017): Wie berechnet sich das Alter des Universums?, Universitas, 04 – 2017/2018 (https://www.unifri.ch>de>ausgaben
• 2. Bryś H. (2022a): Fernerkundung von optischen Phänomenen im fernen Universum verursacht durch Wirkungen der Schwerkraft. Allgemeine Vermessungs-Nachrichten, 5/022, 203-2010.
• 3. Bryś H. (2022b): Fenomeny optyczne w Kosmosie, Astronomia, 5(119)MAJ 2022, 14-22.
• 4. Bryś H. (2020): Hyperrefraktionseffekt durch Gravitationsfeld und Spiegelungsbilder im Weltall. Allgemeine Vermessungs-Nachrichten, 5/2020, 232-238.
• 5. Bryś H. (2021): Fascynujące zjawiska optyczne w głębokim Kosmosie, Przegląd Geodezyjny, 5/2021, 10-13
• 6. DeGrasse Tyson, Strauss M.A., Gott J.R. (2016): Welcome do the Universe: An Astro-physical Tour, Princeton University Press, Princeton, N.J., 100-169
• 7. Einstein A. (1916): Die Grundlagen der allgemeinen Relativitätstheorii , First published: 1916, https://doi.org/10.1002/andp.19163540702
• 8. Einstein A. (1911): Über den Einfluss der Schwerkraft auf die Ausbreitung des Lichtes. In Annalen der Physik 35(1911),890
• 9. Embacher F. (2017): Das Konzept der Raumzeit-Krümmung. Powerpoint-Präsentation als PDF Vortrag auf der Jahrestagung,
• 10 . Feng Guoxu, Huang Jun (2019): A geometric optics method for calculating light propagation in gravitational fields, Optik, Volume 194, October 2019, 163082.
• 11. Minkowski H. (1909): Raum und Zeit. In: Physikalische Zeitschrift 104(1909)10, 104-111, 33-34
• 12. Oloff R. (2018): Geometrie der Raumzeit – Eine mathematische Einführung in die Relativitätstheorie, Springer Spektrum, 152-156.
• 13. Rutkowska-Kostrzewa Z. (2013): Silne i słabe soczewki grawitacyjne w zastosowaniach astrofizycznych i kosmologicznych, Rozprawa doktorska, Warszawa 2013,15.
• 14. Simaciu, I., Ciubotariu, CI. (2019): Gravitational refractive index and physical vacuum, National Conference on Physics. Jassy, September 21-24, 1992.
• 15. Schneider J., Ehlers E.E., Falco E.E. (1992): Gravitational Lenses, Springer, Berlin,1992

Uwagi

Opracowanie rekordu ze środków MEiN, umowa nr SONP/SP/546092/2022 w ramach programu „Społeczna odpowiedzialność nauki” - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2022-2023)