Niezastąpione kamienie?

• Autorzy: Radwanek-Bąk Barbara
• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Wszyscy znamy utarte powiedzenie „nie ma ludzi niezastąpionych”, tym bardziej więc nie ma niezastąpionych przedmiotów, czyli obiektów nieożywionych. Z obydwoma tymi stwierdzeniami, a zwłaszcza z pierwszym z nich, można, a nawet trzeba polemizować, a istotę tej polemiki stanowią zakres, jakość i tożsamość tego zastępowania. W świecie rzeczy i warunkach stałego postępu technicznego owo zastępowanie staje się coraz powszechniejsze, a w weilu przypadkach, np. substytucji dóbr rzadkich – pożądane. Dobrym przykładem z naszej geologicznej sfery jest substytucja surowców mineralnych wraz z jej wieloaspektowymi zaletami: oszczędnością nieodnawialnych kopalin oraz ograniczeniem oddziaływań środowiskowych związanych z górnictwem i przetwórstwem. Czy więc już samo zastanawianie się nad pospolicie brzmiącymi „kamieniami” w aspekcie ich nie zastępowalności nie jest dziwactwem?

Słowa kluczowe

PL

surowce mineralne; skały; substytucja

EN

mineral resources; rocks; substitution

• Wydawca: ELAMED Media Group
• Czasopismo: Kruszywa : produkcja - transport - zastosowanie
• Rocznik: 2021
• Tom: Nr 4
• Strony: 59--63
• Opis fizyczny: Bibliogr. 19 poz.

Twórcy

autor

Radwanek-Bąk Barbara

• Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN, Kraków

Bibliografia

• 1. Bąk B., Kuć P., Nieć M.: Żyłowe złoża kalcytu. „Górn. Odkr.”, 57, 5/2016, s. 34-41.
• 2. Bromowicz J., Figarska-Warchoł B.: Konieczność ochrony unikalnych złóż wapieni dekoracyjnych w Polsce. „Górn. Odkr.”, 1-2/2011, s. 48-54.
• 3. Bromowicz J., Figarska-Warchoł B.: Marmur błogosławionej Salomei – odmiana wapienia górnojurajskiego i jego rola w małej architekturze. „Przegląd Geologiczny”, 64/2016, 10, s. 848-860.
• 4. Bromowicz J., Magiera J.: Skały w architekturze podkrakowskich kościołów romańskich. „Przegl. Geol.”, 67, 9/2019, s. 728-735.
• 5. Gągol J,: Wapień pińczowski – 10 wieków w polskiej architekturze i rzeźbie. „nowy Kamieniarz”, 9/2014, s. 40-44.
• 6. Główka J., Szczepański J.: Z dziejów marmurów kieleckich. Kielce 2020.
• 7. Jędrychowski J.: Kamień w architekturze regionu świętokrzyskiego. Kielce 2014, s. 1-84.
• 8. Huber M., Mroczek P.: Kamień w architekturze Lublina na przestrzeni wieków. „Biul. Państw. Inst. Geol.”, 448/2012, s. 441-450.
• 9. Prell M., Zagożdżon K.D.: Kamień naturalny w wybranych obiektach komercyjnych Wrocławia. „Prace Nauk. Inst. Górnictwa Politechniki Wrocławskiej. Studia i Materiały”, vol. 133, 40/2011, s. 109-121.
• 10. Radwanek-Bąk B., Kuć P.: Kopaliny i surowce minaralne województwa małopolskiego. Wyd. Małopolski Urząd Marszałkowski, 2018.
• 11. Rajchel J.: Kamienny Kraków – Spojrzenie Geologa. AGH, Kraków 2004.
• 12. Tatarkiewicz W.: Czarny marmur w Krakowie. Kraków 1953, s. 1-74.
• 13. Tołkanowicz E.: Marmury polskie. „Nowy Kamieniarz”, 4/2001.
• 14. Tołkanowicz E.: Marmury regionu śląsko-krakowsko-częstochowskiego. „Świat Kamienia”, 14/2002.
• 15. Tołkanowicz E.: Czerwone piaskowce z Gór Świętokrzyskich. „Świat Kamienia”, 25/2003.
• 16. Urban J., Gągol J.: Dzieje eksploatacji piaskowców kunowskich i dolskich - świadectwa historyczne i przyrodnicze. Materiały z konferencji Kamień w budownictwie, Kielce, Targi Interkamień.
• 17. Walendowski H.: Piaskowce bolesławickie w architekturze. „Świat Kamienia”, 6/2001.
• 18. www.kamienie-budowlane.pgi.gov.pl.
• 19. Zagożdżon P., Śpiewak A.: Kamień w architekturze a geoturystyka miejska – przykłady z terenu Wrocławia. „Prace Nauk. Inst. Górnictwa Politechniki Wrocławskiej. Studia i Materiały”, 133, 40/2011, s. 123-143.