Beyond Monuments: Rethinking Heritage Through the Mundane and the Ephemeral in Tokyo

• Autorzy: Solymosi Tamas

Identyfikatory

DOI

10.35784/odk.6019

Warianty tytułu

PL

Poza pomnikami: Ponowne przemyślenie dziedzictwa poprzez to, co przyziemne i efemeryczne w Tokio

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

As global cities rapidly evolve, conventional approaches to architectural heritage conservation struggle to address the complexities of contemporary urban landscapes. This paper critically examines the limitations of the Venice Charter's monument-centric principles in recognizing the cultural significance of vernacular architecture, ephemeral spaces, and community narratives that shape the lived experiences of Tokyo's residents. Grounded in critical heritage theory and ethnographic research, it proposes an alternative set of principles that acknowledge the inherent value of the mundane, the utilitarian, and the ephemeral aspects of the built environment. Case studies, including the Yanesen neighborhood's grassroots preservation efforts and Studio Gross's PARK-PLATZ placemaking intervention, illustrate the principles in action. While acknowledging the Venice Charter's historical relevance for exceptional monuments, the paper calls for an expanded, community-centric paradigm that resonates with Tokyo's ever-evolving urban fabric. By advocating for inclusive frameworks that value the dynamic interplay between residents and their surroundings, this study offers a nuanced critique of traditional top-down conservation models. It highlights the urgency of developing responsive strategies that honour the multivalent realities and lived heritage embodied in the intricate tapestries of contemporary cities.

PL

W miarę jak globalne miasta szybko ewoluują, konwencjonalne podejścia do ochrony dziedzictwa architektonicznego mają trudności z uwzględnieniem złożoności współczesnych krajobrazów miejskich. Niniejszy artykuł krytycznie analizuje ograniczenia zasad Karty Weneckiej, które koncentrują się na zabytkach, w uznawaniu kulturowego znaczenia architektury wernakularnej, efemerycznych przestrzeni i narracji społeczności, które kształtują doświadczenia mieszkańców Tokio. Opierając się na krytycznej teorii dziedzictwa i badaniach etnograficznych, autor proponuje alternatywny zestaw zasad, które uznają nieodłączną wartość przyziemnych, użytkowych i efemerycznych aspektów środowiska architektonicznego. Zasady opowiadają się za: rozpoznaniem wernakularnego i efemerycznego dziedzictwa budowlanego, uwzględnieniem transformacji, rozpadu i ponownego wykorzystania adaptacyjnego jako integralnych procesów, priorytetowym traktowaniem narracji społeczności poprzez multidyscyplinarne podejście. Studia przypadków, w tym oddolne wysiłki na rzecz ochrony dzielnicy Yanesen i interwencja PARK-PLATZ Studio Gross, ilustrują zasady w działaniu. Uznając historyczne znaczenie Karty Weneckiej dla wyjątkowych zabytków, artykuł wzywa do rozszerzenia paradygmatu skoncentrowanego na społeczności, który rezonuje z ciągle ewoluującą tkanką miejską Tokio. Opowiadając się za integracyjnymi ramami, które doceniają dynamiczną interakcję między mieszkańcami a ich otoczeniem, niniejsze badanie oferuje zniuansowaną krytykę tradycyjnych odgórnych modeli konserwacji. Podkreśla pilną potrzebę opracowania strategii reagowania, które honorują wielowartościową rzeczywistość i żywe dziedzictwo zawarte w skomplikowanych gobelinach współczesnych miast.

Słowa kluczowe

EN

vernacular heritage; ephemeral space; adaptive reuse; community narrative; urban landscape; Tokyo

PL

dziedzictwo wernakularne; przestrzeń efemeryczna; ponowne wykorzystanie; adaptacja budynków; narracje społeczności; krajobraz miejski; Tokio

• Wydawca: Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS ; Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
• Czasopismo: Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
• Rocznik: 2024
• Tom: Nr 21
• Strony: 63--76
• Opis fizyczny: Bibliogr. 20 poz.

Twórcy

autor

Solymosi Tamas

• University of Tsukuba

• https://orcid.org/0000-0003-4535-7081

Bibliografia

• 1. Almazán, J., & Studiolab. (2022). Emergent Tokyo: Designing the Spontaneous City. Oro Editions.
• 2. Brumann, C., & Schulz, E. (Eds.). (2015). Urban Spaces in Japan: Cultural and Social Perspectives. London: Routledge.
• 3. Gibert-Flutre, M., & Imai, H. (2020). Asian Alleyways: An Urban Vernacular in Times of Globalization. Amsterdam University Press. https://doi.org/10.5117/9789463729604.
• 4. Hosei University Research Center for Edo-Tokyo Studies, Department of Architecture, Faculty of Engineering and Design, Hosei University, SCI-Arc, Politecnico di Torino (2019): Edo-Tokyo, Challenging the Urban Fabric Ueno Hongo Yanaka Nezu Shitaya. Shokokusha Publishing.
• 5. Houbart, C. (2014). Deconsecrating a Doctrinal Monument: Raymond M. Lemaire (1921–1997) and the Revisions of the Venice Charter. Change Over Time, 4(2), 218-243. https://doi.org/10.1353/cot.2014.0019.
• 6. Imai, H. (2017). Tokyo Roji: The Diversity and Versatility of Alleys in a City in Transition (1st ed.). Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315669281.
• 7. Jokilehto, J. (2015). What is modern conservation? Some thoughts about the evolution of modern conservation policies. Conversaciones con., (1), 29–38. Recuperado a partir de https://revistas.inah.gob.mx/index.php/conversaciones/article/view/10875.
• 8. Jokilehto, J. (2021). Observations on Concepts in the Venice Charter. Conversaciones…, (11), 353-363. [fecha de Consulta 18 de Marzo de 2024]. ISSN: 2594-0813. Disponible http://portal.amelica.org/ameli/journal/317/3173864024/.
• 9. Kaijima, M., Kuroda, J., & Tsukamoto, Y. (2010). Made In Tokyo. Kajima Institute Publishing.
• 10. Kaijima, M., Stalder, L., & Iseki, Y. (2018). Architectural Ethnography. TOTO Publishing.
• 11. Kitayama, K., Tsukamoto, Y., & Nishizawa, R. (2010). Tokyo Metabolizing. TOTO Publishing.
• 12. Lipp, W. (2024): 60 Years and not a Big Quiet: Reflections on the history of time and ideas for an anniversary. [Unpublished manuscript].
• 13. Maki, F. (2008). Nurturing Dreams: Collected Essays on Architecture and the City. The MIT Press.
• 14. Muminović, M., Radović, D. & Almazán, J., (2013). On Innovative Practices Which Contribute to Preservation of the Place Identity: The Example of Yanesen, Tokyo. Journal of Civil Engineering and Architecture, 7(3). https://doi.org/10.17265/1934-7359/2013.03.009.
• 15. Radović, D, & Boontharm, D. (eds.) (2012): Measuring the Non-Measurable 01: Small Tokyo. flick studio.
• 16. Rojas, E. (2014). Historic Cities and the Venice Charter: Contributions to the Sustainable Preservation of Urban Heritage. Change Over Time, 4(2), 196–203. https://doi.org/10.1353/cot.2014.0013.
• 17. Sand, J. (2013). Tokyo Vernacular: Common Spaces, Local Histories, Found Objects. Berkeley: University of California Press.
• 18. Salemink, O. (2021). Introduction: Heritagizing Asian cities: space, memory, and vernacular heritage practices. International Journal of Heritage Studies, 27:8, 769-776. https://doi.org/10.1080/13527258.2021.1890186.
• 19. Sorensen, A. (2009). Neighborhood Streets as Meaningful Spaces: Claiming Rights to Shared Spaces in Tokyo. City & Society, 21(2), 207–229. https://doi.org/10.1111/j.1548-744X.2009.01022.x.
• 20. Zuzuki, R. (2012): The Experience of Architecture. In Takeuchi, M (ed.) (2018): Silence and Image. Akaaka-sha. 102-104.